“عشق به طبیعت” از کجا می آید؟

در رفتن عشق به طبیعت یکی از شرایطی است که اکثر ما انسان ها آن را درک کرده ایم، اما دانشمندان هنوز نتوانسته اند توضیح دهند که این عشق از کجا می آید. اکنون تحقیقاتی منتشر شده است که شواهدی از ارتباط بین این عشق و ژنتیک ارائه می دهد، اما جالب است بدانید که این شواهد از مطالعه دوقلوها به دست آمده است.

به گفته فرارو، آیا دوست دارید زمان خود را در طبیعت بگذرانید؟ در سال 1986، زیست‌شناس آمریکایی EO Wilson پیشنهاد کرد که انسان‌ها ارتباطی ذاتی با دنیای طبیعی دارند، ایده‌ای به نام “بیوفیلی”. از غذا و سرپناه گرفته تا سوخت و پوشاک، تقریباً همه جنبه های زندگی ما به طبیعت بستگی دارد. با این حال، برخی از ما بیشتر از دیگران به گذراندن وقت در طبیعت علاقه مندیم. اما چرا برخی از مردم طبیعت را بیش از دیگران دوست دارند؟

به تازگی گروهی از دانشمندان برای یافتن پاسخ این سوال تحقیق جالبی انجام داده و 1100 جفت دوقلو را مورد بررسی قرار داده اند. هدف آنها این بود که با بررسی رفتار هر یک از این دو نفر، پیوندی احتمالی بین عشق ما به طبیعت و DNA ما پیدا کنند. بنابراین، دانشمندان دریافته اند که حدود نیمی از تنوع انسان در طبیعت را می توان به ژنتیک نسبت داد. دانشمندان می‌گویند: شواهد قوی وجود دارد که نشان می‌دهد حتی پیاده‌روی در پارک همسایه می‌تواند برای سلامت روحی و جسمی ما مفید باشد. با این حال، به دلیل مسئولیت های کاری و خانوادگی و مشغله های اجتماعی، اکثر ما زمان منظمی را در طبیعت نمی گذرانیم. اما ما تعجب کردیم که چرا برخی از مردم بیشتر از دیگران زمان خود را در طبیعت می گذرانند و این که برخی از ما ارتباط قوی با طبیعت احساس می کنیم، اساس چیست؟

اضافه شدن این محققان؛ در این زمینه مفروضات مختلفی وجود داشت. میل ما به طبیعت ممکن است ارثی باشد یا ممکن است آن را از عوامل محیطی – مانند جنگل های زیبا – جایی که در آن زندگی می کنیم به دست آوریم. یا ممکن است به خاطر محیط فرهنگی ما باشد، مانند کتاب هایی که می خوانیم یا برنامه های تلویزیونی که تماشا می کنیم. او معتقد است که یافتن پاسخ این سوالات می تواند به ما کمک کند تا راه حل هایی برای بازگرداندن طبیعت به زندگی مردم پیدا کنیم.

برای انجام این کار، دانشمندان بیش از 1100 جفت دوقلو را برای درک ماهیت میل طبیعت مورد مطالعه قرار دادند و نتایج در مطالعه ای منتشر شد که در مجله منتشر شد. زیست شناسی PLOS منتشر شد، گزارش شد. به عنوان بخشی از این تحقیق، گزارش شده است که دوقلوهای همسان از نظر استحکام رابطه با طبیعت نسبت به دوقلوهای مختلف، ارتباط نزدیکتری با یکدیگر دارند. تجزیه و تحلیل آماری نتایج نیز نشان داد که 46 درصد از تغییرات طبیعت که در مقیاس روان‌شناختی اندازه‌گیری می‌شوند را می‌توان با عوامل ژنتیکی توضیح داد. حتی زمانی که در حیاط خلوت خود می گذرانیم یا از پارک های محلی بازدید می کنیم، پایه ژنتیکی قوی دارد.

دانشمندان توضیح می دهند که وابستگی اجداد اولیه ما به طبیعت، که بقای آنها را تضمین می کرد، می تواند در شکل گیری چنین رابطه ای مفید باشد. انسان اولیه که تحت سیطره قدرت و عظمت طبیعت پیرامونش بود، بدون شک این زندگی را حیات بخش و مقدس می دانست، زیرا همه فرصت ها را برای بقا به آنها می داد. برای انسان های اولیه، رابطه ای از عشق و تقدس با طبیعت وجود داشت که ممکن است از نسلی به نسل دیگر منتقل شده باشد. صحنه های شکار و چنین نقاشی های باستانی به خوبی این حس را در انسان های باستانی منعکس می کند. این می تواند منجر به تشکیل شبکه های پیچیده ای از ژن ها شود که نحوه تعامل ما با طبیعت را کنترل می کنند.

با وجود نقش آشکار ژنتیک، یافته های دانشمندان نشان می دهد که عوامل دیگری نیز وجود دارند که میل ما به طبیعت را شکل می دهند. اینها شامل تجربیات شخصی مانند تعطیلات دوران کودکی، آموزه های والدین، دوستان و سایر اعضای خانواده، تجربیات آموزشی، و اینکه آیا ما در منطقه ای با تنوع زیستی زندگی می کنیم، می شود. این خبر خوبی است، زیرا بسیاری از این موارد تحت کنترل ما هستند.

بنابراین، مداخلات بهداشتی مبتنی بر طبیعت مانند سالن‌های ورزشی سبز یا فعالیت‌های محیطی داوطلبانه می‌تواند سلامت و رفاه جسمی، روانی و اجتماعی را بهبود بخشد. ابتکارات بازی در طبیعت مانند پاسپورت سبز برای کودکان کوئینزلند می تواند تجربیات طبیعت قدرتمندی را برای کودکان فراهم کند که می تواند در دراز مدت برای سلامتی آنها مفید باشد. با این حال، یک سوال اساسی باقی می ماند: آیا گذراندن وقت در طبیعت حس ما را نسبت به محیط زیست تقویت می کند و در نتیجه حمایت ما از حفاظت از طبیعت را افزایش می دهد؟

جیمز میلر، متخصص محیط زیست آمریکایی، استدلال کرده است که تعامل با طبیعت در ایجاد حفاظت از طبیعت مهم است. با این حال، یک مطالعه استرالیایی به رهبری جسیکا پیندر، دوستدار محیط زیست، نشان داد که نگرانی های زیست محیطی در میان دانش آموزان استرالیایی به جای زمان صرف شده در طبیعت، به شدت با تجربیات اجتماعی و فرهنگی دوران کودکی مرتبط است. البته هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در این زمینه وجود دارد، اما بالاخره اکنون می دانیم که علیرغم مبنای ژنتیکی تمایل ما به طبیعت، بسیاری از آن به عوامل دیگری بستگی دارد که مطمئناً تحت کنترل ما هستند. پس همین امروز تصمیم بگیرید که رابطه خود را با فضای طبیعی بیرون بازگردانید!

منبع: گفتگو

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو