آینده رهبر در جهان چگونه خواهد بود؟

در رفتن جفری شامن اپیدمیولوژیست های دانشگاه کلمبیا در مدل سازی بیماری های عفونی تخصص دارند. او استاد علوم بهداشت محیطی در دانشگاه کلمبیا و مدیر برنامه آب و هوا و سلامت است. او تیمی را رهبری کرد که یکی از اولین مدل‌ها را برای پیش‌بینی و تخمین گسترش Code-19 طراحی کردند. مدل تیم او در سال گذشته تخمین زد که 3.6 میلیون نفر آلوده شده اند و این ویروس به دیگران منتقل شده است.

---

گزارش نیویورک تایمز؛ در ماه گذشته پس از شیوع تنش های Omicron، شیوع و مرگ و میر در بیمارستان ها در سراسر ایالات متحده کاهش قابل توجهی داشته است. در پاسخ، فرمانداران و شهرداران محدودیت‌هایی مانند استفاده از ماسک و پاسپورت واکسن را لغو می‌کنند. بسیاری در این فکر هستند که آیا این دوره بستری نقطه عطفی در گسترش ویروس است یا فقط آرامش قبل از طوفان، و ما باید برای تنش‌های جدید که امواج خطرناک‌تری را ایجاد می‌کند، آماده شویم.

حتی قبل از اینکه omicrons در سراسر جهان گسترش یابد، دانشمندان و مقامات بهداشت عمومی متعجب بودند که Covid-19 چگونه بر جوامع پس از یک بیماری همه گیر تأثیر می گذارد. سوال 1 میلیاردی این است که آیا شیوع این بیماری چندین بار در سال، یک بار در سال یا هر چند سال یکبار اتفاق می‌افتد؟ و این اپیدمی چقدر بیماریزا خواهد بود؟

اپیدمیولوژیست ها از تداوم بیماری در یک جامعه یا جمعیت به عنوان یک بیماری محلی یاد می کنند. نحوه بروز یک بیماری موضعی از پاتوژنی به پاتوژن دیگر متفاوت است. در ایالات متحده، برخی از ویروس های تنفسی، مانند آنفولانزا و ویروس سنسیشیال تنفسی، که به عنوان RSV نیز شناخته می شود، در زمستان بسیار رایج هستند. این ویروس ها اغلب با افزایش مرگ و میر بر سیستم مراقبت های بهداشتی فشار وارد می کنند. تخمین زده می شود که سالانه 12000 تا 52000 نفر بر اثر آنفولانزا در ایالات متحده جان خود را از دست می دهند.

با این حال، همه ویروس های تنفسی از این الگو پیروی نمی کنند. برخی از ویروس‌ها مانند راینوویروس‌ها در طول سال در سطوح پایینی در گردش هستند و مانع کمی برای سلامت انسان می‌شوند. برخی دیگر از ویروس ها، مانند پاراآنفلوآنزا، می توانند به صورت نامنظم تر یا در فصول دیگر پخش شوند. بنابراین چه اتفاقی برای SARS-CoV-2، ویروسی که کووید 19 را ایجاد می‌کند، پس از اینکه محلی‌سازی شود، می‌شود؟ و چقدر تداخل خواهد داشت؟ پاسخ کوتاه این است: ما هنوز نمی دانیم.

الگوی محلی هر بیماری از دیدگاه گذشته به راحتی قابل درک است. با این حال، تنها دو سال از ورود ویروس کرونا به ما می گذرد و مدت زیادی نیست. با این حال، علائم و عواملی وجود دارد که همه ما ممکن است از آنها آگاه باشیم و شواهدی از اثرات کووید-19 بر زندگی ما در فصول و سال های آینده ارائه می دهد. با حرکت به سمت جامعه ای عمومی تر و کارآمدتر، این نشانه ها قابل بحث است.

یکی از سناریوهای امیدوارکننده برای SARS-CoV-2 این است که خود را در یک الگوی جریان کمتر مخرب نشان دهد. و افزایش بروز بیماری های زمستانی با پذیرش کمتر در بیمارستان و میزان مرگ و میر نسبت به سال های 2020 تا 2021. سناریوی ناامیدکننده‌تر این است که ویروس‌ها همچنان به تولید سویه‌هایی ادامه می‌دهند که ایمنی می‌کنند و می‌توانند جمعیت‌های زیادی را آلوده کنند. اگرچه دشوار است که بدانیم ویروس کرونای موضعی ویروس کرونا چگونه ظاهر می‌شود، اما دو ویژگی اصلی وجود دارد که در ماه‌ها و سال‌های آینده مشاهده خواهد شد: فراوانی و شدت شیوع. هر دوی این عوامل خطر ابتلا به ویروس کرونا در آینده را تعیین خواهند کرد.

شیوع ویروس کرونا در آینده به شدت با حفاظت از جمعیت و جهش ویروس مرتبط است. مقاومت جمعیت به گونه های در حال گردش بستگی به سابقه عفونت، واکسیناسیون و تقویت سیستم ایمنی دارد. استرس هایی که کمی با فرمول واکسن یا سویه های قدیمی تر متفاوت هستند ممکن است باعث بیماری زیادی نشوند. با این حال، استرس با تغییرات رادیکال مانند امکرون می تواند بسیاری از افراد بدون ایمنی را تحت تاثیر قرار دهد. در این زمستان، بسیاری از افرادی که از محافظت خوبی در برابر دلتا، استرسی که Omicron جایگزین آن شده بود، برخوردار بودند، همچنان بیشتر مستعد ابتلا به عفونت و بیماری از طریق Omicron بودند.

یک ناشناخته بزرگ این است که آیا SARS-CoV-2 می تواند به تولید سویه های مختلف سیستم ایمنی مانند دلتا و امکرون ادامه دهد یا خیر. اگر ویروس این قابلیت را داشته باشد، می تواند چندین بار در سال پخش شود، درست مانند سال 2021. این الگوی محلی می تواند سال ها یا به طور نامحدود ادامه یابد. از سوی دیگر، اگر توانایی تولید سویه‌های بسیار مقاوم از بین برود، نسخه‌های بعدی ویروس ممکن است کمتر تهاجمی و کمتر مسری شوند، شاید سالی یک‌بار در طول زمستان و در شرایطی شبیه آنفولانزا.

شدت اپیدمی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله احتمال ابتلای سویه‌های جدید به افراد. تا به امروز، همه سویه‌های SARS-CoV-2 سطح بیماری‌زایی یکسانی ندارند. به عنوان مثال، امکرون معمولا باعث بیماری خفیف می شود. یک سنت رایج این است که ویروس با گذشت زمان سبک تر می شود و Omicron ممکن است اولین کسی باشد که این پیشرفت را مشاهده می کند. متأسفانه، این احتمالاً یک رویا نیست. اگرچه Omekron سبک تر بود، سویه موثر بعدی به راحتی می تواند به اندازه دلتا کشنده باشد.

اگرچه سرعت ویروس کند نمی شود، عوامل دیگری مانند محافظت در برابر عفونت های قبلی، واکسیناسیون، تکثیر و دارو می توانند شدت بیماری، بستری شدن در بیمارستان، مدت زمان بیمارستان و خطر مرگ را کاهش دهند. برای مثال، واکسیناسیون mRNA خطر بستری شدن در بیمارستان و مرگ را در مقایسه با افراد واکسینه نشده، حدود یک دهم کاهش داد. مهم است که اثربخشی واکسن نظارت شود و فرمولاسیون واکسن در صورت لزوم برای مقابله با هرگونه آسیب به سیستم ایمنی به روز شود.

با توجه به این سطح از عدم اطمینان، ما نباید بیش از حد اعتماد به نفس و اعتماد به نفس کاذب داشته باشیم. ویروس کرونا موذی‌تر و مسری‌تر از ویروس آنفولانزا است. حتی اگر به نظر می رسد که تازه وارد دوره استراحت در محل کار شده ایم، باید مراقب باشیم، زیرا مشخص نیست این آرامش تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.

ما نباید تصور کنیم که ترسو در نهایت به یک اختلال خفیف شبیه آنفولانزا تبدیل می شود. درعوض، باید آماده باشیم: واکسن بزنیم و سیستم ایمنی خود را تقویت کنیم، به توصیه های بهداشت عمومی گوش دهیم، در خانه آزمایش کواد انجام دهیم و اگر با فردی که مریض است یا احساس بیماری داریم تماس گرفتیم، سپس اقدامات لازم را انجام دهیم. ماسک بزنید تا همه ما مراقب فراوانی و شدت بیماری عروق کرونر در آینده باشیم.