انشاالله خونه میخریم اما نه هوا داریم نه آسایش!

محتوای این صفحه به دلیل تطابق نداشتن با مقررات کشور حذف شده است.

مدیریت هیچ مسئولیتی در قبال این صفحه ندارد.

مسئولیت استفاده از این مطالب به عهده خود کاربر است.

بزرگراه ها داستان خاص خود را دارند. به نظر می رسد در متن تهران یک کروشه جدید باز شده است. ساعت ها قدم زدن در پیاده روهای تهران، نزدیک پنجره های خانه، تجربه عجیبی است. مشکل اکثر ساکنین این واحد آلودگی است.

به گزارش همشهری، انواع آلودگی ها زندگی آنها را فرا گرفته و کیفیت روزمره آنها را تحت تاثیر قرار داده است. بسته به شرایط محله و خیابان، اما ممکن است وضعیت پیچیده تر شود. باغ بزرگراه است.

بزرگراه شجاعت؛ کمی اعتیاد آور

اگر در جاده عباسپور تهران قدم بزنید، خیابان های زیادی از جمله بزرگراه همت را خواهید دید. کمتر از یک ساعت گذشت. شاهد از نامرئی می آید; در انتهای کوچه بن‌بست، مردی با هیکل کج و صورت سیاه در امتداد مرز کوچه و بزرگراه می‌خزد. لبه کیسه کثیف را له کنید و آن را دور بازوی خود بپیچید. سرد نگاهمان می کند و ادامه می دهد. چند ثانیه بعد خانمی که کیف خرید در دست داشت وارد خانه نشد و صدایم برگشت.

وقتی سوال می پرسم نگاهش را به سمت مرد گیج – که حالا به خط عمودی کوچکی در افق تبدیل شده – می چرخاند و می گوید: مشکل را می بینی؟ 2 یا 2 نیمه شب؛ اینها همیشه هستند. کنار ما می نشینند و مواد مصرف می کنند و چه کسی اهمیت می دهد؟ وی در ادامه می گوید: یک بار نمی دانستم کیست، لباس شخصی بود یا پلیس؟ ریختند و بردند، اما منظره غم انگیزی هم بود.

زن کلیدش را قفل می کند. دیگر حوصله اش سر نمی رود اما در را می بندد و می گوید: خبرنگار! ما در دل آلودگی و دوده زندگی می کنیم، این را همه می دانند، اما هیچ کس برایش مهم نیست. راحتی. نه.» و در را می بندد.

احضار کن، هم اتاقی اش در بزرگراه همت است. از سوی دیگر، بن بست دیگری؛ در دست صاحبان قدرت. خانه او قدیمی است، پنجره ها دو جداره نیستند و این زندگی او را دو برابر می کند. صدای آمبولانس ها، سر و صدای کامیون ها و ترافیک سنگینی که هر شب با آن مواجه می شوم مرا پیر کرده است».

وی گفت: سفری که معمولاً 15 دقیقه طول می کشد می تواند یک ساعت طول بکشد. برخلاف تصور خیلی ها، خانه در اتوبان بسیار قابل دسترسی است، بنابراین در ساعات شلوغی دسترسی به خانه ما بسیار سخت است. وقتی بدون بزرگراه راهی برای رسیدن وجود ندارد. این بدان معناست که در ساعات اوج مصرف باید از همان بزرگراه استفاده کنید و ورود به آن دشوارتر خواهد بود.

اهالی بزرگراه همت توضیح می دهند: «در زمستان هر هفته باید خانه را تمیز کنیم. عینک هایی که یک هفته استفاده نمی کنیم دوده و سیاه می شوند و هزاران مشکل ریز و درشت دیگر که بیان آنها زمان زیادی می برد.

سامان می گوید: من خانه ام را با قیمت کمتری نسبت به این منطقه خریدم و فکر می کنم خانه های کنار اتوبان اینجا 6.5 میلیون متر ارزان تر از خانه های دیگر است. نرخ اجاره و رهن نیز متفاوت است».

از او درباره معتادان به کارتون می پرسم. سالمون داستان خودش را در این باره دارد. یکی دو معتاد را می بینیم که از پل عباسپور پایین می آیند، در جاده با شرایط عالی می خوابند، گاهی از ماشین ها دزدی می کنند، گاهی در گوشه ای نامرئی مواد مصرف می کنند. برای این افراد خیلی آسان است که وارد خط ما شوند. مطمئناً نمی‌دانم، اما شنیده‌ام که این افراد مواد خود را در باغ‌های کنار بزرگراه پنهان می‌کنند و نوعی مخزن برای آنها وجود دارد.»

بزرگراه نواب; محروم از نظم زندگی

“مثل اینکه وسط اتوبان می خوابیم. مدام استرس داریم و از سردردهای طولانی مدت رنج می بریم.” مثل سم است: “اینها حرف های مریم است.

او و خانواده اش یک خانه کوچک در کنار بزرگراه دارند. میریام توضیح می دهد: “من فکر می کنم باید تمهیدات ویژه ای برای خانه های کنار بزرگراه اندیشیده شود. آنها باید برای بهبود هوای خانه خود دستگاه های تصفیه هوا نصب کنند. زنده ماندن در این اقلیم دشوار است. ما حتی نمی دانیم می توانیم باز کنیم یا خیر. یک پنجره.” و کسی نیست که به این سوالات پاسخ دهد.”

او توضیح می دهد: دوده موجود در هوا جذب بینی و دهان شما می شود و شما آن را کاملاً احساس می کنید. ما باید خیلی زودتر از حد معمول رنگ سقف یا کاغذ دیواری خود را تغییر دهیم.»

مریم گلایه می کند: آمبولانس ها مدام در حال تردد هستند، ماشین های پلیس در حال عبور هستند یا هر از گاهی لاستیک های بزرگراه می ترکد و … می خواهم بگویم آلودگی برای ما زیاد است، نه تنها نفس کشیدن، بلکه سر و صدا هم هست. حتی شیشه های دوجداره نیز به این میزان از آلودگی هوا و آلودگی صوتی پاسخ نمی دهند.

او توضیح می دهد: «ما احساس نمی کنیم که در همسایگی زندگی می کنیم. وقتی همسایه هستید، وقتی پنجره را باز می کنید، صدای بازی بچه ها، غوغای گنجشک ها و … را می شنوید و زندگی روزمره و زندگی شهری را تجربه می کنید، اما با ماندن در کنار بزرگراه، از دست می دهید. احساس زندگی روزمره انگار گوشه ای از جاده تنها بودی و اگر اتفاقی برایت می افتاد جز اعضای ساختمانت چیزی نداشتی. منظورم این است که ما احساس امنیت را در محله از دست می دهیم.

از طرفی کودکانی که خانواده هایشان چنین خانه هایی را اجاره کرده اند، فضایی برای بازی ندارند و باید همیشه مراقب باشید که فرزند خردسالتان از خانه بیرون نیفتد، زیرا خطرات زیادی وجود دارد. فکر می‌کنم این بزرگترین ظلمی است که در حق خانواده‌های راهداران و فرزندانشان شده است.» این کارشناس که سال ها با خانواده خود در بزرگراه نواب زندگی می کند، پیشنهاد می کند: «شاید شهرداری برای تصفیه هوای بین خانه ها و اتوبان، سدی گیاهی ساخته است.

داستان تعهدات؛ بی تفاوتی قیمت

ساکنان می گویند که واحدهای خانه های خود را ارزان تر از قیمت محلی خریداری کرده اند، اما بررسی شهری نشان می دهد که خانه ای در بزرگراه تفاوت چندانی با یک محله آرام ندارد. مشاور املاک منطقه نواب می گوید: قسمت بهتر مکان اگر خانه نوساز و تمیز باشد متری 26 میلیون تومان قیمت دارد. بقیه قطعات چه در اتوبان و چه در خانه قدیمی متری ۱۵ تا ۱۷ میلیون تومان است.

نبش بزرگراه همت، برخلاف داده های میدانی ما، از این قاعده – بودن در بزرگراه ارزانتر است – پیروی نمی کند. کارشناسان مسکن در منطقه عباسپور می گویند خانه نوساز این محله متری 70 میلیون تومان است و در نهایت با توجه به تفاوت بزرگراه، امکان کاهش متری 2 میلیون تومان وجود دارد. خانه های قدیمی متری 50 تا 55 میلیون تومان قیمت دارند و وضعیت خانه بیشتر از موقعیت خانه همسایه قیمت را تعیین می کند.