بزرگترین دنباله دار منظومه شمسی را کشف کنید.

در رفتن دانشمندان می گویند دنباله دار برنارد دانیلی-برنشتاین که در سال 2021 شناسایی شد، رسما بزرگترین دنباله دار تاریخ است. اکنون مشخص شده است که این دنباله دار حدود 85 مایل دورتر است که اندازه قابل توجهی است.

به گفته فرارو، دنباله دار جدید که در وب سایت پیش از چاپ arXiv گزارش شده و اکنون برای انتشار در مجله Astronomy and Astrophysics Letters پذیرفته شده است، دنباله دار Hill-Bop را که قبلاً بزرگترین دنباله دار بود، رها کرده است. Hill-Boop که در سال 1995 کشف شد و در سال 1996 با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است، تقریباً 46 مایل (74 کیلومتر) عرض دارد. اما برناردینلی-برنشتاین که دنباله دار 2014 UN271 نامیده می شود، اکنون حدود 85 مایل (137 کیلومتر) عرض دارد.

دنباله‌دار برناردینلی برنشتاین به افتخار کاشف خود، گری برنشتاین، متخصص زیبایی در دانشگاه پنسیلوانیا، و پدرو برناردینلی، دانشجوی فوق‌دکتری در دانشگاه واشنگتن، که برای اولین بار دنباله‌دار را در بررسی انرژی تاریک دید، نامگذاری شده است. تصاویری که این دنباله دار را نشان می دهد به سال 2014 برمی گردد، بنابراین امسال در نام علمی رسمی این دنباله دار قرار گرفته است. برناردین و برشت هنگام مطالعه عکس‌های سال‌های بعد، حرکت این نقطه کوچک را مشاهده کردند. این دنباله‌دار برای محققان در آن زمان بسیار دور بود، بنابراین آنها نمی‌توانستند اندازه آن را اندازه‌گیری کنند، اگرچه می‌توانستند بگویند احتمالاً خیلی بزرگ است.

این دنباله دار از ابر اورت، ابری از تکه های یخ و سنگ که بر لبه منظومه شمسی آویزان است، می آید. این دنباله دار در فاصله حدود یک سال نوری از خورشید می چرخد، بنابراین تکمیل آن 5.5 میلیون سال طول می کشد. این دنباله دار در حال حاضر راه خود را به منظومه شمسی باز می کند. LiveScience گزارش می دهد که این دنباله دار در سال 2031 به نزدیک ترین فاصله به زمین خواهد رسید و کاملاً خارج از مدار زحل باقی می ماند. مطالعه جدید به رهبری امانوئل للوخ، ستاره شناس رصدخانه پاریس، از داده های آرایه میلی بزرگ آتاکاما در آمریکای جنوبی در اوت 2021 استفاده کرد، زمانی که این دنباله دار 19.6 واحد نجومی از استرالیا فاصله داشت. (یک AU برابر با فاصله بین زمین و خورشید است و حدود 93 میلیون مایل یا 150 میلیون کیلومتر است.)

محققان بیشتر تشعشعات مایکروویو ساطع شده از دنباله دارها را مطالعه کردند. از این طول موج های بازتابنده نور، تیم می تواند اندازه دنباله دار را تخمین بزند. محققان در مقاله ای جدید نوشتند که این طولانی ترین فاصله ای است که تاکنون در این نوع اندازه گیری اندازه گیری شده است. محققان افزودند که فرآیند اندازه گیری جالب است در حالی که دنباله دار هنوز بسیار دور است. زیرا برناردینلی-برنشتاین احتمالاً با نزدیک شدن به زمین به طور قابل توجهی کوچک می شود. این بدان معنی است که با نزدیک شدن دنباله دار به خورشید، دم غبار و گاز آن منبسط می شود و بدنه هسته آن ذوب و منقبض می شود.

این دنباله دار با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نخواهد بود، زیرا هیل باپ که در نزدیکترین فاصله به زمین قرار داشت، به راحتی قابل مشاهده نبود. با این حال، دانشمندان انتظار دارند که با رسیدن این دنباله دار جدید به نزدیک زمین، بتوانند داده های زیادی در مورد اجرام ابر مداری به دست آورند. للوچ و دیگران نوشتند که تلسکوپ‌های بزرگ، مانند آرایه آتاکاما، به دانشمندان اجازه می‌دهد تا اطلاعات ارزشمندی در مورد ترکیب شیمیایی دنباله‌دار در حین عبور به دست آورند. اطلاعات ارزشمند دیگری در مورد دما، چرخش و شکل دنباله دار نیز قابل استخراج است.

منبع: Science Alert

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو