زمانی که سیاست واکسن خواهد بود.

آرمان ملی: تصویر بسیاری از روزنامه ها و البته خبرهای برتر و صداوسیما بود. تزریق آزمایشی اولین واکسن ایرانی. قطعا حرکت در این مسیر مهم است.

اما در این میان نکته کوچکی در رسانه ها وجود داشت. جهانپور، مدیرکل روابط عمومی وزارت بهداشت در سخنانی پس از آزمایش انسانی واکسن ایرانی کرونا گفت: تهیه نهایی این واکسن نیازی به تایید سازمان بهداشت جهانی ندارد.

هر وقت تولیدی برای صادرات داشته باشیم می توانیم برای مجوز بین المللی هم اقدام کنیم! در شرایطی که عده‌ای در حال زیر سوال بردن ابتکار و کارایی واکسن‌ها هستند و بیش از هر چیز دیگری برای اطمینان خاطر نیاز به مستندات و اطلاعات است، نه اظهاراتی که قطعاً بر گمانه‌زنی‌ها افزوده است، این اظهارات با واکنش‌هایی همراه بوده است.

با دانستن اینکه تایید سازمان بهداشت جهانی از این واکسن واقعا این سوال را ایجاد نمی کند که این واکسن تا کجا با این روش پیش می رود؟ چرا باید واکسیناسیون در ایران اینقدر شفاف باشد و جنبه های خاص خود را در خرید مضاعف یا تولید واکسن داشته باشد.

اصرار عجیب

اگرچه اصرار ایران بر تولید واکسن ایرانی بد یا خیلی خوب نیست، اما داستان از جایی شروع می شود که به نظر می رسد این اصرار رنگ سیاسی و همچنین یک علامت سوال به خود می گیرد. نکته این است که اگر چه برای سیاستمداران ایرانی که معمولاً عادت به سرپوش گذاشتن دارند مشکلی نیست، اما مطمئناً نمی توان از چنین روشی برای موارد مرتبط با بهداشت عمومی استفاده کرد.

از سوی دیگر، اگر آزمایش انسانی واکسن ایرانی کرونا را بپذیریم، به این معناست که این واکسن برای واکسیناسیون ملی ماه‌های بیشتری طول می‌کشد. امروزه این واکسن در سراسر جهان در واکنش به شیوع ویروس کرونا تجویز می شود و تنها شرکت آمریکایی است که تمام مراحل آزمایش واکسن کرونا را با موفقیت گذرانده است، دارای مجوز از سازمان بهداشت جهانی و در سراسر جهان است. فکر می کنم در حال فروخته شدن در یک در مقیاس بزرگ مشکل این است که همه کشورها این واکسن را خریداری و استفاده می کنند.

با این حال، گزارش های ضد و نقیضی در مورد خرید واکسن توسط ایران منتشر شده است. در اوج این مشکلات، عجیب است که از اهداکنندگان برای خرید واکسن های به ظاهر کم دوز استفاده شده است یا اینکه ایران خرید خود را روی چین متمرکز کرده است.

با این حال، خود چینی ها اقدامات لازم برای واکسیناسیون در مقیاس بزرگ را به طور کامل اجرا نکردند. ظاهراً واکسنی که از آن صحبت می کنیم فعلاً نیازی به تأیید سازمان بهداشت جهانی ندارد، اما در مورد چین نیز سؤال وجود دارد. البته حاشیه به همین جا ختم نمی شود و با اشاره به محمد مهاجری، فعال تندرو، در توییتی مدعی شد:[امامکاانتظامیعملہ‘حکومتسےکوروناویکسینبیچناچاہتاہے،ریالنہیں؟”کیوں؟”یقیناًیہاہلکارایسیباتسےانکارکرتےہیں۔

برخی از شخصیت های سیاسی هم گفتند که منظور این است که امثال جهانپور می گویند اگر بخواهند واکسن صادر کنند تاییدیه سازمان بهداشت جهانی را می گیرند. معنی این چیست یا اگر تایید امکان پذیر است، چرا صادرات قبل از بررسی موضوع کار می کند یا خیر، در حال حاضر برای واکسیناسیون خود نیازی به تایید WHO نداریم.

همه اینها در حالی اتفاق می افتد که از سوی دیگر کمپین خرید واکسن در شبکه های اجتماعی به شکل ستونی در برابر تلاش برای نخریدن واکسن گرفته شده است. اگرچه وزیر بهداشت می گوید منتظر واکسن ایرانی نخواهیم ماند و خرید واکسن را پیگیری می کنیم، اما انتظارات از چین برای خرید این واکسن جذاب نیست.

مقامات پیش از این دلایلی را برای عدم خرید این واکسن با استناد به تحریم ها بیان کرده بودند، اما سایر کشورها این اتهامات را رد کردند و گفتند که برنامه کواچ نیز خرید این واکسن از سوی ایران را تسهیل کرده است. تنها بعدا بود که بسیاری از مقامات متوجه شدند که نیازی به واکسن فایزر ندارند.

با همه این ایرادات و گاه شرایط دوقطبی، آنچه امروز مردم در انتظار آن هستند، واکسیناسیون ایمن و امید به واکسن های داخلی و خارجی علیه آن است. این موضوع از یک سو تبدیل به موضوعی شده و از سوی دیگر اعلام می شود که واکسن ایرانی در حال حاضر نیازی به تایید سازمان بهداشت جهانی ندارد. به نظر می رسد که مردم شعارهای حماسی و برنامه های تلویزیونی در مورد واکسن مانند واکسن 110 ساله را نمی خواهند که می تواند به عنوان ابزاری برای تشخیص از راه دور لحظات ابتلا به ویروس کرونا مورد استفاده قرار گیرد. 100 متر) و رونمایی شد. دوم، آنها می خواهند از اعتبار واکسن های داخلی و خارجی اطمینان حاصل کنند.