[ad_1]
گرده افشان ها یا مارمولک های نیوزیلندی شبیه ایگوانای سیاه هستند. اما این خزندگان خاردار در واقع مارمولک نیستند و آخرین بقایای یک خزنده مرموز و باستانی به نام رینگو سفالین هستند که پس از ظهور در ژوراسیک منقرض شدند. آنها شگفتی های خانواده خزنده هستند.
طوطی می تواند بیش از یک قرن در هوای بسیار سرد زنده بماند و آرواره های خود را به جلو و عقب حرکت دهد تا حشرات، پرندگان دریایی و فرزندان آنها را نیش بزند. آنها حتی چشم سوم اولیه را زیر فلس روی سر خود دارند که می تواند به آنها کمک کند تا خورشید را دنبال کنند. این ویژگی های عجیب و غریب، Tawatara را به یک پازل تکاملی تبدیل می کند. علاوه بر این، سوابق فسیلی پراکنده از خویشاوندان حیوانات منقرض شده، زیست شناسان را متحیر کرده است.
مارمولک های ریوی که به نام «فسیل های زنده» نیز شناخته می شوند، متعلق به گروهی از خزندگان به نام نوسنگی هستند که اکثر آنها در پایان دوره مزوزوئیک منقرض شدند.
در مقایسه با مارمولک ها و مارها، تقریباً تمام نوزادانی که منقرض شدند در پایان دوره مزوزوئیک منقرض شدند. بیشتر آنها چیزی جز دندان های گرد و غبار گرفته و تکه های فک نیستند.
بخش مهمی از این پازل ظاهراً دهه‌هاست که در کشوهای موزه‌ای در آمریکا قرار دارد. استفانی پیرس، متصدی موزه باستان شناسی مهره داران دانشگاه هاروارد، و تیمش اخیراً در حین جستجوی نمونه های فسیلی، اسکلت تقریباً کاملی از حیوانی شبیه مارمولک را بر روی تکه سنگی که به اندازه کف دستشان بود، کشف کردند. در حین. موزه جانورشناسی تطبیقی.
این فسیل در سال 1982 در طی یک سفر تحقیقاتی به سازند کویته کشف شد. سازند کوئینتا یک محصول فسیل شده است که در شمال آریزونا واقع شده است. قدمت این مجموعه از سنگ های قرمز به اوایل دوره ژوراسیک یعنی روزهای اولیه دایناسورها برمی گردد. در اطراف این دشت سیلابی باستانی، دایناسورهای باستانی با موجودات زره پوش بزرگی مانند کروکودیل های دلفوس پوسته دار زندگی می کردند. پستانداران اولیه مانند موش ها و خزندگان جدید و عجیب زیر پای این حیوانات بزرگ می خزیدند.
در حالی که فسیل های پستانداران اولیه در این منطقه ابتدا توجه محققان را به خود جلب کرد، دکتر پیرس و تیاگو سیموس، زیست شناسان هاروارد که در تکامل مارمولک های اولیه تخصص دارند، در نهایت این نمونه را به طور عمیق مورد مطالعه قرار دادند. در مقاله ای که اخیراً در مجله Communications Biology منتشر شد، دانشمندان نام حیوان جدید را نام بردند. ناوجوسفنودون سانی به اصطلاح جنس و گونه به قبیله ناواهو اطلاق می شود که در منطقه ای که فسیل ها در آن یافت شده زندگی می کنند.
فسیل های یافت شده در شمال آریزونا متعلق به Skeleton و Neosafonoden soni هستند که حدود 190 میلیون سال قدمت دارند و یکی از اولین خویشاوندان توتارا مدرن هستند.
دانشمندان از اسکن microcT برای بررسی فسیل های خرد شده در سه بعدی و قرار دادن دیجیتالی جمجمه بیرون زده در کنار هم استفاده کردند. اگرچه بدن این حیوان فسیل شده شبیه بدن مارمولک بود، اما جمجمه آن شبیه قورباغه بود. این حیوان دارای ردیف های یکسانی بود که به یکدیگر متصل بودند و مستقیماً از استخوان فک بیرون زده بودند. این آرایش یکی از اصلی ترین ویژگی هایی است که توتارا را از مارمولک هایی که فقط یک حفره دارند متمایز می کند. هنگام شکار توتارا با قیچی، سوراخ های اضافی به ثابت ماندن پوست سر کمک می کند. دکتر سیموس می‌گوید: «همه این ویژگی‌ها برای طواتراهای امروزی بسیار آشکار است و مانند دیگر خزندگان مدرن نیست.
پس از انجام آزمایش های آماری، محققان اسفنودون ناواهو را در نزدیکی پایه دودمان Tuatara قرار دادند. فسیل های مطالعه شده نشان می دهد که بدن توتارا مدرن در دوره ژوراسیک ظاهر شد و در 190 میلیون سال کمی تغییر کرد. از تعریف “فسیل های زنده” این خزندگان پشتیبانی می کند.
دکتر سیموس گفت: آرواره های تاوتارای مدرن به مجموعه ای از دندان های منقاری مانندی ختم می شوند که در نئوپلاسم وجود ندارند. به گفته کلسی جنکینز، دانشجوی دکترا در دانشگاه ییل که در تکامل خزندگان اولیه تخصص دارد، بسیاری از دودمان نوزادان در کل تاریخ خود تغییر چندانی نکرده اند. با این حال، او می گوید 200 میلیون سال بسیار طولانی است.
محققان می گویند که فقدان تغییر ممکن است نشان دهنده فعالیت قوی انتخاب طبیعی باشد که بر خلاف صفات جدید عمل می کند. دکتر سیموس می گوید: «آهسته بودن سرعت تکامل به معنای فقدان تکامل نیست، بلکه اساساً معادل ضرب المثل «به رازی که آسیب نمی زند دستبند نزن» است.
اگرچه کشف ناواواسفنودن به روشن شدن فصل مهمی در تکامل تاواتارا کمک می کند، بسیاری از داستان این خزنده همچنان یک راز باقی مانده است. دکتر پیرس گفت: “این یک سوال بزرگ است و کمی دشوار است که بفهمیم چرا توتارا مدرن و فرزندان آنها به کندی در طول مدت زمان طولانی رشد کردند.” ما به فسیل های بیشتری نیاز داریم».
[ad_2]
