امیر زلهنوی سرمربی راندهاوس در واکنش به دیدار استقلال و گل گهر در صفحه رسمی خود در اینستاگرام نوشت: من تازه از قطر به ایران آمده بودم و خانه ای جز استقلال ندیدم. بهتر از این نمی توانست باشد، اما در بازی اول بدتر شد. من یک پنالتی را در فینال جام حذفی مقابل رقیب قدیمی ام از دست دادم و این اولین اشتباه بزرگ من در استیگال بود.
آنجا روی سکوها افرادی را دیدم که با وجود شکست های ناعادلانه از تشویق ما برای تقویت پایه های یکی از بزرگترین تیم های تاریخ کشور دست برنداشتند. آن روز متوجه شدم که نمی توان در این خانه بدون عشق و مسئولیت زندگی کرد، بنابراین در کنار هم تیمی هایم ماندم، به مبارزه ادامه دادم و به مبارزه ادامه دادم تا اینکه با پدر استیگالال دومین ستاره را جشن گرفتیم.
البته این افتخار او را به قدری بدخواه و بخیل کرد که با یک قانون عجیب و ناگهانی آزادی زیادی را به پایین ترین سطح فوتبال ایران آورد. اگر این عشق نبود من و خیلی از دوستانم این روزها زنده نمی ماندیم، ادامه دادیم و پس از جمع آوری رکوردها و دستاوردهای مختلف، کفش هایمان را به دیوار خانه آویزان کردیم.
دوران مربیگری استقلال نیز پس از آزمون و خطا و کسب تجربه در تیم های دیگر رقم خورد، البته در این دوران خود را حامی خوبی نمی دانم و آن را حاصل لطف خداوند و حمایت هواداران می دانم. حضور بهترین بازیکنانی که با آنها کار کرده ام.
شکی نیست که آزادی همیشه متعلق به من است، اما قاعده فوتبال حضور دائمی در هیچ باشگاهی جز چند استثنا نیست و تقابل اجتناب ناپذیر است، هرچند یاد وطن همیشه گوشه ای از قلب ماست. او در وضعیت عجیبی قرار داشت که تاریخ گواه آن است.
دیروز در بازی تیمی ام که با تلاش سازمان دهندگان خوب و بچه های محترم و مصمم تبدیل به تیمی قابل احترام و رقابتی شده است، اتفاقاتی افتاد که برایم تازگی نداشت، اما چگونه می توانم به این درد عادت کنم؟ ای کاش نکاتی وجود داشت که بدون سوء تفاهم و تصمیم گیری راحت تر صحبت کرد.
من آدمی نیستم که فوتبال را به نامادریم بسپارم و تا امروز برای سربلندی تیمی که در آن مسئولیت دارم می جنگم و به خاطر فوتبال ناب با بی عدالتی مبارزه می کنم. همانطور که در استیگلال، سپاهان و تراکتور جنگیدم. چند روزی از فراموشی آنها و وارونه شدن حقیقت نگذشته است.
من به مبارزه برای تیمم و موفقیت آن ادامه خواهم داد، اما به یاد داشته باشید که گل گهر فقط یک قلعه جدید نیست، یک باشگاه واقعی با مدیران سالم، هواداران وفادار و بازیکنان توانمندی است که به آن پشت کرده اند و حق دارند. .
