[ad_1]
معدنچیان بولیویایی معتقدند که خدای خشن به نام “ال تئو” (عمو) شناخته می شود که از آنها در زیر زمین محافظت می کند.
در یک معدن کم نور در آرورا، بولیوی، مردی دو چاقو را روی میزی پر از شراب، آبجو و برگ های کوکا تیز می کند. پنج لاما سفید در این نزدیکی منتظر هستند.
خون و قلب حیوانات محبوب غذای مورد علاقه ال تئو (عمو) است، خدای شاخدار که معدنچیان بولیوی معتقدند از اعماق زمین محافظت می کند.
مجسمه‌های LTO در معادن بولیوی به وفور یافت می‌شوند که اطراف آن را برگ‌های الکل و کوکا احاطه کرده‌اند و باعث می‌شود معدنچیان ساعات طولانی و تاریکی را در زیرزمین سپری کنند.
چهره LTV وحشتناک است و او همیشه یک سیگار در دهان خود دارد. سالی یک بار، معدنچیان در منطقه آئورورا در غرب بولیوی گرد هم می آیند تا برای خشنود کردن ال تئو قربانی بدهند. می گویند خدا عصبانی است.
لاما قربانی چشم بسته است و پشم او با نوارهای صورتی تزئین شده است.
میگوئل والدز، معدنچی 33 ساله، روز جمعه در مراسم تشییع جنازه به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما هدایایی می‌آوریم تا بتوانیم در محل کار شب راحت بخوابیم و هیچ حادثه‌ای نداشته باشیم. اگر این کار را نکنیم ممکن است اتفاقات زیادی بیفتد.
معدنچیان همچنین معتقدند که LTU فراوانی نقره، قلع و روی را که برای امرار معاش استخراج می‌کنند، کنترل می‌کند.
ولدز و صدها نفر از همراهانش، با چشمان بسته و آراسته به نوارهای صورتی، لاما را برای ذبح به گوششان بردند.
آنها با شیپور، طبل و سنج می رقصیدند، بطری های آبجو می نوشیدند و گهگاه چیزی روی زمین مادر می پاشیدند. این آیین با سوزاندن هدایایی که توسط معدنچیان بر روی میزهای بزرگ گذاشته می شود، به پایان می رسد.
قلب این حیوانات ثابت در ظروف بزرگ نگهداری می شد. سپس برخی از افراد منتخب ظروف پر از خون را به سطح پایین گوش آوردند تا بتوان آنها را در مقابل LTV قرار داد. سیگاری سوخته از پوزخندش آویزان بود و لباس های پشمی رنگارنگ و کفش های معدنی پوشیده بود.
معدنچیان دیگر پس از قربانی کردن حیوانات، هدایای جمع آوری شده روی میزهای بزرگ را آتش زدند و سپس به سرعت بیرون رفتند.
این مراسم سالی یک بار در ماه فوریه یا مارس انجام می شود.
[ad_2]
