کلیسا برای کمک به بازماندگان آخرین فاجعه کانادا وارد عمل شده است

HOPE، بریتیش کلمبیا – اندکی قبل از شام، مردم کنار شومینه در اقامتگاه اصلی کلیسای Retreat Center Camp Hope، در دامنه کوه‌های وحشی در این استان غربی کانادا می‌نشینند.

در اواخر ژوئن، او توضیح داد که چگونه یک آتش سوزی ناگهانی در شهر لیتون، بریتیش کلمبیا، در 60 مایلی شمال رخ داد.

آلفونس آدامز، بومی ملت اول لیتون، به یاد می آورد: «این فقط یک ابر بزرگ از دود قهوه ای بود که بر فراز کوه معلق بود.

او می‌گوید: «بعد از آن، حدس من این است که باد و گرما در آنجا زیاد شد و به سمت روستا آمد. “من به آن روستا نمی گویم، روستا است، الان نیست.”

بریتیش کلمبیا در سال جاری شاهد یک سری بلایای طبیعی بوده است که دانشمندان می گویند اثرات تغییرات آب و هوایی در همه چیز از آتش سوزی جنگل گرفته تا امواج گرما گرفته تا گل و لای احساس می شود.

تابستان امسال، موج گرما رکوردهای دمایی کانادا را شکست و صدها نفر را مقصر دانست. ماه گذشته، «رودخانه جو»، جریانی از هوای مرطوب و گرم از مناطق استوایی، تنها در دو روز حدود یک ماه در جنوب استان بارید. بارندگی بی سابقه باعث جاری شدن سیل و رانش زمین در سطح وسیعی شد.

کانادایی‌هایی که این رویدادهای شدید آب و هوایی را تجربه کرده‌اند، از کمپ هوپ گذر کرده‌اند و از لیتونیت‌ها شروع کرده‌اند که چند روز پس از ثبت یک رکورد دمایی برای کانادا در موج گرمای تابستان امسال، دمای شهرشان به 121 درجه رسید. دو نفر در این آتش سوزی کشته شدند.

او مدت زیادی بی خانمان شده بود

دیو و دورین کروزیر 15 سال پیش به لیتون بازنشسته شدند. آتش در حالی به خانه آنها رسید که دورین به داخل دوید تا کیف پول و پاسپورتش را بگیرد.

دیو کروزیر می‌گوید: «خوشبختانه، او را دیدم که با گربه‌ای در یک سبد در حال دویدن بود و دیگر برای به دست آوردن دارایی‌هایمان خیلی دیر شده بود. در آن زمان، خانه آتش گرفته بود».

رزمناوها چند هفته با هر یک از فرزندان خود ماندند تا اینکه متوجه شدند کمپ هوپ که توسط کلیسای ادونتیست روز هفتم اداره می شود، رزرو تابستانی ساکنان خانه لیتون را لغو کرده است. برخی از آن زمان به سایر اقامتگاه های موقت نزدیک به دوستان یا خانواده نقل مکان کرده اند. کروزیرها با گربه های خود ادامه می دهند.

دورین کروزیر به شوخی می گوید: “تنها کاری که کردم این بود که خانه را ترک کردم. من او را نگه می دارم.”

شوهرش می گوید: «علاوه بر این، مدت زیادی است که من بی خانمان نشده ام.

بحران های جدید جلوی در آنها ایستاد

او می‌گوید کمپ هوپ، “یک نجات عالی در تاریکی بود” و نه فقط برای ساکنان لیتون.

بسیاری از رانش های زمین ناشی از باران های سیل آسا باعث شده مسافران در طول شب در بزرگراه منتهی به کمپ گیر بیفتند و به آوارگان آتش سوزی اخیر جنگل کمک کنند.

تا صبح، یکی از رزمناوها و کارکنان کمپ به طبقه پایین رفته بود تا به شیشه ماشین بکوبد و مسافران را برای صرف غذا و گرم کردن دعوت کند.

دیو کروزیر می گوید: “شما می توانستید تنش را در چهره افرادی ببینید که تمام شب را با فرزندان خود در بزرگراه در آن بزرگراه می خوابیدند. دیدن آنها در آن موقعیت ترسناک بود.”

یکی از رانندگان، سامانتا براونلی، گفت که تا زمانی که به اقامتگاه نرسیده بود متوجه نشد که چند نفر گیر افتاده اند. در راه بازگشت به خانه برای دیدار والدینش، او به تازگی یک شب سرد را با فرزندان 7 و 2 ساله خود در ماشین گذرانده بود.

“این مرد فوق العاده به نام کارن من را در وسط این اتاق غذاخوری می بیند، و من یک چریوس برای بچه ها در دست دارم. و او می گوید: “به پوشک نیاز داری؟” براونلی می‌گوید و فکر می‌کنم چشمان من باید به سه شکل رشد کرده باشد.

تغییری در کمپ برای آخرین بازدیدکنندگانش ایجاد کرد

کمپ هوپ از زمان ورود لیتونیت ها دستخوش تغییراتی شده است. داوطلبان اکنون سه وعده غذایی در روز آماده می کنند. این کمپ دارای اتاقی پر از لوازم آرایشی و لباس های اهدایی بود که به مسافران سرگردان ارائه می کردند.

براونلی می گوید: “ما فقط در یک تخت مستقر شدیم. و ما توسط مردم احاطه شده بودیم. و فقط شروع به صحبت کردیم، می دانید، زیرا کاری برای انجام دادن وجود نداشت.” او به زودی متوجه شد که برخی از اطرافیانش، از جمله زنی که به فرزندانش مسواک تازه می داد، متعلق به لیتون هستند و در اقامتگاه زندگی می کنند. براونلی از دیدن وسایل فراوان برای صدها بازدیدکننده غیرمنتظره شگفت زده شد.

در مجموع از 271 مسافر سرگردان در این کمپ استقبال شد. پاکسازی بزرگراه توسط کارگران چندین روز طول می کشد.

آوی کانر، یکی از کارکنان، گفت: «ما تخت‌خواب‌ها را در سالن درست کردیم. “ما تعداد زیادی تشک داشتیم که از کابین ها و چمدان هایمان در سالن آورده بودیم و سپس آنها هر گوشه ای را پیدا کردند – هنوز هم می توانم تشک ها را در جاهایی پیدا کنم که هرگز نمی شناسم.”

بدون دسترسی به جاده، غذا برای همه بازدیدکنندگان غیرمنتظره در نهایت باید با هلیکوپتر منتقل می شد. کانر می‌گوید برخی از ساکنان موقت به تخلیه تحویل و ورود به آشپزخانه کمک کردند.

بستگان براونلی که همراه با فرزندانش سرگردان بودند، توانستند چند روز بعد در کمپ هوپ هلیکوپتری را برای تخلیه آنها کرایه کنند. او می گوید که بازگشت به زندگی عادی خود عجیب بود، زیرا می دانست که مردم در لیتون زندگی خواهند کرد.

او می‌گوید: «ما خوش شانس بودیم که این یک تغییر بلندمدت در کل آینده ما نبود. “الان بارها با مدیر کمپ هوپ صحبت کرده ام، فقط سعی کردم بپرسم چگونه می توانیم حمایت کنیم… برنامه های شما برای کریسمس چیست؟”

به دنبال آب و هوای شدید در بریتیش کلمبیا یک سری جابجایی وجود دارد

سارا شفیلد که به همراه همسرش و سگشان در بزرگراه گیر افتاده بود، می‌گوید از زمانی که به خانه آمده، به گروهی پیوسته است تا برای کسانی که خانه‌هایشان در همان طوفان زیر آب رفته بود، تامین کند.

او درباره تجربه‌اش در کمپ هوپ می‌گوید: “این واقعاً باعث شد که بفهمم برای فردی که در شرایط سختی قرار می‌گیرد چقدر مهم است که افراد در آنجا باشند.”

ماه گذشته، حداقل 17000 نفر در چندین شهرداری متاثر از سیل دستور تخلیه شدند. برخی هنوز نمی توانند به خانه برگردند.

دانشمندان، مقامات دولتی و بسیاری از ساکنان بریتیش کلمبیا گرمای تابستان امسال و آتش‌سوزی‌های جنگلی و طوفان‌های اخیر را با اثرات شدید تغییرات آب و هوایی در منطقه مرتبط می‌دانند.

آتش سوزی در لیتون میلیون ها دلار هزینه داشت. دولت فدرال و استانی قول داده اند که هزینه بازسازی روستا را بپردازند، اما به کندی در حال پیشرفت است. در حال حاضر، هیچ تاریخی برای لیتونیتی های باقی مانده برای ترک کمپ هوپ وجود ندارد.

کمپ هوپ مشتاقانه منتظر نقش آتی در امداد رسانی در بلایا است

مدیر این خلوتگاه، بیل گربر، به دلیل رانش زمین در شهر نزدیک ابوتسفورد که به دلیل بارندگی های بی سابقه زیر آب رفته بود، از کمپ قطع شد. او می گوید که امیدوار است قربانیان فاجعه بتوانند در آینده دوباره خانه ای پیدا کنند.

او خاطرنشان می کند: “این یک تابستان بسیار گرم و بسیار خشک در سال قبل از میلاد است، به طور خلاصه فقط یک Tinderbox است. ما زمین های جنگلی زیادی داریم.” “تا به حال ما همیشه فکر می کردیم که رودخانه ها، نهرها، دریاچه ها و جنگل های ما، تامین الوار و زیبایی های طبیعی و ناهموار و همه کوه ها نعمت است. اما ناگهان این اتفاق افتاد. نفرین بر زمان، درست است؟ “

این کمپ از سوی فردی در مدیریت اورژانس استان تماس گرفت. باران شدیدتری در راه بود. اگر گل و لای بیشتری از رشته کوه های اشباع شده بود، آیا حاضرند مسافران بیشتری را بپذیرند؟