گزارش سازمان ملل متحد هشدار می دهد که میلیاردها نفر در معرض خطر تغییرات آب و هوایی هستند.

بر اساس گزارش جدید سازمان ملل که روز دوشنبه منتشر شد، میلیاردها نفر در هر قاره تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار دارند. و دولت ها باید سخت تر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین محافظت از آسیب پذیرترین جوامع تلاش کنند.

گزارشی توسط حدود 300 دانشمند برجسته از سراسر جهان تصویری از سیاره‌ای که قبلاً به دلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای تغییر یافته و در آستانه آسیب‌های غیرقابل برگشت عظیم است، به تصویر می‌کشد.

کریستی ابی، یکی از نویسندگان برجسته گزارش و اپیدمیولوژیست در دانشگاه واشنگتن گفت: «مردم اکنون از تغییرات آب و هوایی رنج می برند و می میرند.

این به این دلیل است که امواج گرما، خشکسالی، سیل، آتش سوزی، شیوع بیماری و سایر اثرات جدی تغییرات آب و هوایی سریعتر از دانشمندان در بسیاری از نقاط جهان از جمله آمریکای شمالی رشد می کنند. این گزارش نشان می‌دهد که با گرم شدن اقیانوس‌ها، جنگل‌های بارانی و مناطق قطبی، طبیعت نمی‌تواند به ما در سازگاری با سرزمین‌های گرم‌تر کمک کند.

با این حال، نویسندگان گزارش روشن می کنند که انسان ها ناتوان نیستند. ترمیم اکوسیستم آسیب دیده و کاهش چشمگیر و فوری انتشار گازهای گلخانه ای میلیاردها نفر را از بیماری، فقر، آوارگی و مرگ نجات می دهد.

برخی از تغییرات آب و هوایی در حال حاضر غیر قابل برگشت است.

با پیامدهای جدی گرمایش جهانی در پایان این قرن، برخی از اکوسیستم های بسیار شکننده قبلاً به طور غیرقابل برگشتی توسط تغییرات آب و هوایی تغییر کرده اند.

برای مثال، صخره‌های مرجانی ابتدا با آب گرم ذوب می‌شدند، اما در سال‌های اخیر با گرم شدن اقیانوس‌ها، صخره‌ها زیر آب فرو رفتند و بسیاری از مردم جان خود را از دست دادند. همین امر در مورد اکوسیستم‌های قطبی، تپه‌ای، تالاب‌ها و جنگل‌های بارانی نیز صادق است، جایی که دما به شدت افزایش یافته است تا گیاهان و حیوانات را در خود جای دهد. در عوض، گونه ها منقرض شده اند یا به آب و هوای سردتر نقل مکان کرده اند.

تخریب اکوسیستم بر مدت زمان ماندن دی اکسید کربن در جو تأثیر می گذارد و گرما را به دام می اندازد.

به عنوان مثال، در آمریکای شمالی و سیبری، جنگل ها و تندرا معمولاً دی اکسید کربن را از جو منتشر می کنند. اما این گزارش خاطرنشان می کند که با ذوب شدن و سوختن اکوسیستم، دی اکسید کربن کمتری جذب می شود و در برخی موارد، انتشار گازهای گلخانه ای تمام می شود.

به همین دلیل، حفاظت از مناظر طبیعی دور از سکونتگاه‌های انسانی، راه مهمی برای حفاظت از زندگی و سلامت انسان است.

کامیل پرمیسون، یکی از نویسندگان اصلی این گزارش و محقق در دانشگاه تگزاس در آستین گفت: ما باید سیستم طبیعی را در شرایط خوبی برای جذب کربن نگه داریم. انتشار گازهای گلخانه ای به تنهایی کافی نخواهد بود.

تغییرات آب و هوایی به سلامت انسان آسیب می رساند.

آخرین گزارش از این نوع تقریبا یک دهه پیش منتشر شده است. اکنون دانشمندان می توانند اثر انگشت تغییرات آب و هوایی را روی طوفان ها، آتش سوزی های جنگلی و امواج گرما مشاهده کنند. این ارتباطات به اپیدمیولوژیست ها، اقتصاددانان و دانشمندان علوم اجتماعی اجازه می دهد تا اثرات گرمایش زمین بر سلامت و رفاه انسان را مطالعه کنند.

نتایج هیجان انگیز است. شرلی هارپر، محقق دانشگاه آلبرتا در کانادا و یکی از نویسندگان این گزارش می گوید: «تغییرات آب و هوا قبلاً بر سلامت جسمی و روانی بسیاری از آمریکایی ها تأثیر گذاشته است.

این گزارش برای اولین بار خاطرنشان می کند که تغییرات آب و هوایی، برای مثال، برای زنان باردار خطرناک است. دود آتش سوزی باعث افزایش بیماری های تنفسی و قلبی عروقی می شود. و آسیب های ناشی از زندگی در یک فاجعه آب و هوایی می تواند منجر به مشکلات سلامت روان طولانی مدت شود.

نویسندگان بارها به اثرات مرگبار امواج گرما بازگشته اند. در سرتاسر جهان، دمای بالا باعث مرگ مردم و بیمار شدن آنها می شود.

دکلت برتو، مرد جوانی در اتحادیه دانشمندان نگران، می گوید: «گرما اولین قاتل مرتبط با آب و هوا در ایالات متحده است. “اثرات گرمای شدید همیشه قابل مشاهده نیست، به همین دلیل است که مردم آنها را فراموش می کنند. اما آنها خطرناک هستند زیرا نسبتا نامرئی هستند.”

این گزارش مکرراً خاطرنشان می کند که در سراسر جهان، افراد فقیر، مردم بومی و سایر افراد محروم بیشتر در معرض خطر گرما هستند و بیشتر از تأثیرات تغییرات آب و هوایی.

بارت، یکی از روسای مشترک هیئت بین‌دولتی سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی، و ایالات متحده یک کارشناس ارشد هواشناسی در National Oceanic و می‌گوید: «من فکر نمی‌کنم که ما به اندازه کافی برای تمرکز بر فقرا و آسیب‌پذیران انجام داده‌ایم. جوی. مدیریت

در ایالات متحده، افراد فقیر و رنگارنگ بیشتر در مناطق شهری پرجمعیت با فضای سبز محدود زندگی و کار می کنند که دما بسیار بالاتر از مناطق اطراف است و عواقب ویرانگری دارد.

امواج گرما به ویژه زمانی خطرناک هستند که به مناطقی برخورد کنند که از لحاظ تاریخی ملایم هستند، مانند شمال غربی اقیانوس آرام، جایی که در تابستان گذشته صدها نفر جان باختند.

هنوز زمان برای غلبه بر گرمایش جهانی وجود دارد.

دانشمندان هشدار داده اند که انسان ها باید گرمایش زمین را به کمتر از 2.7 درجه فارنهایت (1.5 درجه سانتیگراد) محدود کنند تا از مخرب ترین اثرات تغییرات آب و هوایی جلوگیری کنند. دمای کره زمین در حال حاضر حدود 2 درجه فارنهایت یا حدود 1.1 درجه سانتیگراد افزایش یافته است.

گزارش قبلی سازمان ملل که تابستان گذشته منتشر شد، تخمین زد که دمای کره زمین تا اواسط قرن به حداقل 50 درصد به 2.7 درجه فارنهایت خواهد رسید. گزارش جدید به بررسی ظاهر آن می پردازد. به عنوان مثال، تفاوت زیادی بین کوتاه ماندن در یک منطقه خطرناک و کمپینگ دائمی در آنجا وجود دارد.

اگر دما در برخی از نقاط جهان برای مدت کوتاهی از 2.7 درجه فارنهایت فراتر رود، هنوز هم می توان از تغییرات غیرقابل برگشت در مقیاس بزرگ قبل از کاهش دوباره تا اواسط قرن جلوگیری کرد. اکوسیستم های آسیب دیده را می توان بازسازی کرد. مخازن آب کشیده را می توان دوباره پر کرد.

اما، این گزارش می‌گوید، اگر انسان‌ها اجازه دهند گرمایش جهانی برای چندین دهه در دمای 2.7 درجه فارنهایت باقی بماند، جهان برای قرن‌ها تغییر خواهد کرد. صفحات یخی و یخچال های طبیعی به این زودی یخ نمی زنند. گونه های در حال انقراض دوباره زنده نمی شوند.

جلوگیری از این نوع گرما مستلزم کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه ای در دهه آینده است که انسان را ملزم می کند سوزاندن سوخت های فسیلی در خودروها، کامیون ها و نیروگاه ها را متوقف کند. این گزارش می گوید که ایالات متحده در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا حدودی به دلیل آگاهی گسترده عمومی از خطرات واقعی گرمایش جهانی به دلیل اطلاعات نادرست در مورد تغییرات آب و هوا و سیاست علم آب و هوا کند بوده است. اما سردرگمی وجود دارد.

در پاسخ به این گزارش، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، این پیام را تکرار کرد و سوخت های فسیلی را «بن بست» خواند.

گوتیرز می گوید: زغال سنگ و سایر سوخت های فسیلی بشریت را خفه می کنند. او می گوید شرکت های سوخت فسیلی، بانک ها و سرمایه گذاران همگی در این امر دخیل هستند. “کسانی که هنوز زغال سنگ را در بخش خصوصی تامین مالی می کنند باید پاسخگو باشند. شرکت های بزرگ نفت و گاز – و پذیره نویسان آنها – نیز در جریان هستند.”