دانشمندان راز تمدن اسرارآمیز اتروسک – زومیت را کشف می کنند

ریشه های تمدن آترسکن بر اساس تجزیه و تحلیل ژنتیکی جدید آشکار شد. اتروسک ها مردمی عرفانی بودند که تمدن خود را در ایتالیا و قرن ها قبل از تمدن روم ایجاد کردند. آنها به زبانی غیر هند و اروپایی صحبت می کردند که امروزه کاملاً منسوخ شده است. طبق این تحلیل ، اتروسک های مرموز ایتالیایی تبار بودند و وراثت آنها تقریباً مشابه همسایگان لاتین آنها است. این کشف در تضاد کامل با نظریه قبلی است که نشان می داد atrescans متفاوت از همسایگان لاتین خود منشاء گرفته است.

هر دو گروه atrescan و non-atrescan به استپ خزر مهاجرت کردند. نواری باریک و بلند که از شمال دریای سیاه در اطراف اوکراین تا دریای خزر شمالی در روسیه امتداد دارد. آترسکان پس از ورود به ایتالیا در دوران برنز ، ابتدا تمدن فرهنگی بزرگ خود را با گنجاندن سایر زبانهای منطقه در زبانهای خود شکوفا کرد. به گفته دیوید کارمل ، استاد مردم شناسی در دانشگاه فلورانس:

این کشف جدید فرض زبان های معادل ژن ها را به چالش می کشد و شامل وضعیت نسبتاً پیچیده ای است که شامل ادغام یا ادغام فرهنگی گویشوران اولیه ایتالیایی در جامعه زبان اتروسک می شود.

تمدن اتروسکی اولین ابرقدرت شناخته شده در غرب مدیترانه بود که دارای شبکه های تجاری مانند یونان باستان ، فینیکس و شهرهایی با ثروت هنگفت مانند مصر باستان بود. این تمدن در قرن 7 میلادی وارد ایتالیا شد و قرن ها قبل از ورود جمهوری روم بر منطقه آتوریا (ایتالیا کنونی) تسلط داشت. رومیان سرانجام آترسکان را پیش از اواسط قرن سوم قبل از میلاد فتح کردند و تا 90 قبل از میلاد آنها را به طور کامل جذب کردند.

باستان شناسان مدتهاست می دانند که آترسکان آیین های مذهبی ، فلزکاری ، نبردهای گلادیاتوری و نوآوری های معماری و مهندسی را از رومیان به ارث برده است که باعث تبدیل رم به یک شهر بزرگ شد. اما اطلاعات زیادی در مورد منشاء جغرافیایی آترسکان ها یا اسرار آنها ، به ویژه در مورد زبان آنها ، در دست نیست.

هرودوت ، نویسنده بزرگ یونان باستان (که بسیاری آن را اولین مورخ می دانند) معتقد بود که آترسکان ها از تبار آناتولی و اژه ای بودند که به دلیل خشکسالی در غرب ترکیه کنونی به غرب روی آورده بودند. دیونیوس هالیکارناسوس ، مورخ دیگر یونانی ، معتقد است که با وجود رسوم یونانی و غیر هند و اروپایی ، تمدن پیش از روم اتروسک در شبه جزیره ایتالیا بوده است.

اما پیشرفت های باستان شناسی اخیر که شواهد کمی از مهاجرت نشان می دهد و به نفع نظریه هالیکارناس تغییر یافته است ، این مطالعه را به دلیل عدم وجود DNA باستانی در این منطقه ناسازگار کرده است. برای حل این مشکل ، دانشمندان اطلاعات ژنوم باستانی را از بقایای 82 نفر که 2800 تا 1000 سال پیش در 12 محوطه باستانی در جنوب و مرکز ایتالیا زندگی می کردند ، جمع آوری کردند.

پس از مقایسه DNA آن 82 نفر با DNA سایر مردمان مدرن و باستانی ، دانشمندان دریافتند که آترسکان ها و همسایگان لاتین آنها علیرغم تفاوت شدید زبان و فرهنگ ، دارای سابقه ژنتیکی مشترکی هستند. در حقیقت ، اجداد هر دو گروه به مهاجران برمی گردند که برای اولین بار از علفزارهای خزر عصر مفرغ به ایتالیا امروزی آمدند. پس از استقرار اتروسک های اولیه در شمال و شرق ایتالیا ، جمهوری روم ، علی رغم جاذبه تمدن اتروسک ها ، منبع ژنتیکی آنها در سراسر عصر آهن تقریبا ثابت ماند. پس از ظهور امپراتوری روم ، مهاجرت در مقیاس بزرگ ژن های جدیدی را به اتروسک وارد کرد. به گفته یوهانس کروس ، رئیس موسسه ماکس پلانک برای دیرینه شناسی تکاملی در آلمان:

انتقال ژنتیکی به وضوح نقش امپراتوری روم را در حرکتهای بزرگ مردم در طول تغییرات جغرافیایی و اقتصادی-اجتماعی نشان می دهد.

دانشمندان تحقیقات خود را با انجام تحقیقات ژنتیکی با استفاده از DNA باستانی از سایر مناطق امپراتوری روم ادامه می دهند. به این ترتیب ، آنها نه تنها می توانند جزئیات بیشتری در مورد منشأ آتریسک ها و زبان عجیب و منسوخ آنها کسب کنند ، بلکه می توانند دلایل آوارگی افرادی را که فرزندان خود را به شهروندان ژنتیکی کاملاً متفاوت تبدیل کرده اند ، بیابند.

محققان یافته های خود را در شماره 24 سپتامبر مجله Science Advances منتشر کردند.