آخرین روز دایناسور چگونه گذشت؟

در رفتن اگرچه هنوز فرضیه های مختلفی در مورد چگونگی انقراض دایناسورها وجود دارد، زیست شناسان اخیرا فسیل های یافت شده در داکوتای شمالی و جزئیات آخرین روزهای زندگی دایناسورها قبل از انقراض آنها را بررسی کرده اند.دریابید که در بهار چه اتفاقی افتاده است.

به گفته فرارو، این جزئیات توسط یک تیم بین المللی از محققان پس از بررسی قطعات نازک استخوان ماهی، اسکن سنکروتونی اشعه ایکس با وضوح بالا و سوابق ایزوتوپ کربن که کمتر از 60 دقیقه پس از برخورد سیارک مرده بودند، به دست آمد. این تیم یافته های جالب خود را در یک مجله معتبر منتشر کرد. طبیعت منتشر شده

محققان دانشگاه اوپسالا در سوئد، دانشگاه Vrije (VU) در آمستردام، دانشگاه Vrije (VUB) در بروکسل و مرکز تابش سنکروترون اروپا (ESRF) در فرانسه در این مطالعه برای یافتن علت منحصر به فرد انقراض دایناسورها در تانیس شرکت کردند. گرفته شده در محل، آنها به سمت داکوتای شمالی (ایالات متحده آمریکا) حرکت کردند. در این مرحله، دانشمندان فسیل ها و استروژن ها را بررسی کردند و دریافتند که آنها مستقیماً تحت تأثیر تأثیرات شهاب سنگ Chicxulub قرار دارند، اما جالب تر اینکه زیست شناسان توانستند آخرین روزهای زندگی دایناسور را تعیین کنند.

این درگیری قاره را تکان داد و امواج عظیمی را در میان توده های آب ایجاد کرد. این امواج مقدار زیادی رسوب را جمع آوری کردند که ماهی ها را در برگرفت و آنها را زنده به گور کرد. کمتر از یک ساعت بعد باران شروع به باریدن کرد. فسیل‌ها نیز در قدیم در محل برنزه‌ها نگهداری می‌شدند و تقریباً هیچ نشانه‌ای از تغییرات بیوشیمیایی در استخوان‌های آنها وجود نداشت. داده‌های اشعه ایکس سنکروترون، که برای کشف همه در دسترس است، تأیید می‌کند که اثرات فیلتر شده هنوز در گلوی آن‌ها محبوس است و حتی بافت‌های نرم هم بی‌خطر هستند.

استخوان های این ماهی ها برای بازسازی آخرین فصل کرتاسه مورد مطالعه قرار گرفت. سوفی سانچز از دانشگاه اوپسالا و ESRF می گوید: «این استخوان ها، مانند درختان، رشد فصلی را ثبت می کنند. نویسنده برجسته این تحقیق و استاد دانشگاه VU، Geron Vaughan، گفت: آمستردام

شواهد زیادی از تقسیم، شکل و اندازه سلول‌های استخوانی ارائه شده است که نشان می‌دهد این سلول‌ها با فصول نیز در نوسان هستند. در تمام ماهی های مورد مطالعه، تراکم و حجم سلول های استخوانی را می توان در طول سالیان متمادی ردیابی کرد. دنیس وتن از دانشگاه اوپسالا می گوید موارد ابتلا به این بیماری رو به افزایش بود، اما در طول سال مرگ زیاد نبود. یکی از پاریسی‌های تحت مطالعه برای نشان دادن الگوی تغذیه سالانه‌اش برای یک ایزوتوپ کربن پایدار مورد بررسی قرار گرفت. در دسترس بودن زئوپلانکتون ها، غذای اصلی این ماهی ها، به صورت فصلی در نوسان است و بین بهار و تابستان به اوج خود می رسد.

سوزان واردجیل وارمردوم از دانشگاه VU آمستردام توضیح می دهد: «این افزایش موقت در زئوپلانکتون بلعیده شده، اسکلت آن را با ایزوتوپ کربن 13 درجه سانتی گراد سنگین تر از ایزوتوپ کربن 12 درجه سانتی گراد سبک تر غنی کرد. ملانیا دورین، از دانشگاه اوپسالا و VU آمستردام، گفت: “سیگنال ایزوتوپ کربن در طول رکورد قایقرانی تأیید می کند که فصل تغذیه هنوز در مراحل اولیه خود نیست و به همین دلیل است که مرگ آن در بهار اتفاق افتاده است.” نویسنده اصلی نتیجه می گیرد.

انقراض دسته جمعی پایان دوره کرتاسه یکی از بزرگترین انقراض ها در تاریخ حیات روی زمین است که شاهد انقراض همه دایناسورهای غیر پرنده، پتروسورها، آمونیت ها و اکثر خزندگان دریایی بود. پستانداران، پرندگان، کروکودیل ها و لاک پشت ها زنده ماندند. زنده ماندن از آنجایی که اکنون می دانیم که انقراض باید به طور ناگهانی در بهار نیمکره شمالی آغاز شده باشد، شروع به درک این موضوع کردیم که این رویداد در مراحل بحرانی آخرین موجودات کرتاسه، از جمله چرخه تولید مثل، از جمله آغاز، رخ داده است. همچنین از آنجایی که پاییز در نیمکره جنوبی با بهار در نیمکره شمالی همزمان است، روند آماده سازی برای زمستان گذرانی موجودات نیمکره جنوبی را از این حادثه اعتراضی مصون می داشت.

ملانیا دورین نتیجه می گیرد که “این یک کشف بسیار مهم است که به توضیح اینکه چرا اکثر دایناسورها منقرض شدند در حالی که پرندگان و پستانداران اولیه از انقراض جان سالم به در بردند.” توضیحات دقیق تر این تحقیق نیز در کتابی موجود است. “پادشاهی دایناسورها، که در بهار به پایان رسید: کشف استخوان های ماهی که در برخورد یک سیارک مردند” نیز گنجانده شده است.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو