آیا می خواهید برای تحمل تورم و شوک های ارزی آماده باشید؟

در رفتن محمدمهدی حاتمی; دولت سیزدهم چندی پیش اولین بودجه سالانه خود را تقدیم مجلس شورای اسلامی کرد و اگرچه کشور را برای رشد 8 درصدی آماده کرد و بر بسیاری از مشکلات بودجه در اقتصاد ایران اصرار داشت، اما شواهد نشان می دهد که اینگونه نیست.

مسعود میرکاظمی، رئیس سازمان برنامه و بودجه اخیرا اعلام کرده است که «افزایش نقدینگی در بودجه 1401 کنترل می‌شود.» خط قرمزی وجود دارد.

آمار به زبان واقعیت صحبت می کند

این در حالی است که ارقام جدید بانک مرکزی نشان می دهد در دو ماه نخست ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی حدود 250 هزار میلیارد تومان به نقدینگی اقتصاد ایران اضافه شده است. بر اساس گزارش بانک مرکزی، نقدینگی اقتصاد ایران در پایان آبان ماه به حدود 4300 هزار میلیارد تومان (4300 هزار میلیارد تومان) رسید.

این رقم در پایان شهریور حدود 4050 هزار میلیارد تومان بود. بر این اساس نقدینگی آبان ماه نسبت به شهریورماه حدود 6 درصد، نسبت به ابتدای سال حدود 24 درصد و نسبت به آبان ماه سال گذشته حدود 42 درصد افزایش داشته است.

بنابراین مشخص است که اگر اوضاع به همین منوال پیش برود، بهمن نقدینگی متوقف نمی شود، هر چه بیشتر ترسناک می شود و به سرعت به تورم تبدیل می شود. اما آیا شواهدی وجود دارد که دره ها باید روی این پاشنه بچرخند؟

بودجه باید کوچک می شد اما نشد!

دولت سیزدهم اصرار دارد که بودجه 1401 به گونه ای تنظیم شده است که منقبض شود. به عبارت ساده، بودجه محدود به معنای کاهش هزینه است، گویی کسی پول خود را از دست داده است و اکنون تصمیم دارد برای پیگیری درآمد و هزینه ها کمتر هزینه کند.

مقایسه قانون بودجه سال 1400 با لایحه بودجه سال 1401 نیز نشان می دهد که دولت با محدود کردن منابع و مصارف تلاش کرده تا بودجه واقعا محدودی را در اختیار مجلس قرار دهد. بر این اساس، منابع عمومی آزاد دولت در مقایسه با دو بودجه (که دومی هنوز تصویب نشده است) تنها 7.4 درصد افزایش یافته است.

اما این تمام حقیقت نیست. ارقام در لایحه بودجه 1401 بر اساس قانون بودجه 1400 است که بخش آخر آن با کسری زیادی خاتمه یافت. بر این اساس، اگر «پیش بینی» وضعیت سال 1401 با «واقعیت» سال 1400 مقایسه شود، منابع عمومی دولت در سال 1401 حدود 96 درصد افزایش می یابد، نه 7.4 درصد! (این موضوع و این ارقام در گزارش مرکز پژوهش های مجلس نیز منعکس شده است.)

مالیات های جدید کافی نیست

الان هم خوشبین ترین حامیان دولت سیزدهم معتقدند بودجه 1401 با واقعیت اقتصاد ایران فاصله زیادی دارد. به عنوان مثال، محسن ژانگنه، رئیس کمیسیون مشورتی بودجه مجلس شورای اسلامی به خبرگزاری تسنیم گفته است که «بودجه 1401 اساساً محدود نیست».

این پیش بینی همچنین نشان می دهد که اگر همه چیز مثل سال های اخیر باشد، سال آینده دولت می تواند حدود 700 هزار میلیارد تومان (700 هزار میلیارد تومان) کسری داشته باشد.

دولت به دنبال یافتن راهی برای جبران این کسری بالقوه است: کاهش تخصیص ارز 4200 تومانی برای تقریباً همه کالاها. اعمال مالیات بر واردات کالاهای اساسی (مانند تخم مرغ، گوشت و غیره)؛ اعمال مالیات بر ارزش افزوده بر خرید و فروش طلا و ارز؛ وضع مالیات بر املاک لوکس و اتومبیل و غیره.

چه خواهد بود

با این حال، تمام موارد فوق بخش بسیار کمی از کسری بودجه بالقوه را در سال 1401 پوشش می دهد. به عنوان مثال برآوردها نشان می دهد که مالیات بر املاک خالی تنها 2000 میلیارد تومان درآمد سالانه برای دولت به همراه دارد.

این رقم در شرایط عادی فروش و صادرات نفت ایران کمتر از درآمد صادرات روزانه کشور است و همچنین نشان می‌دهد که وضعیت در مقایسه با کسری احتمالی ۷۰۰ هزار میلیارد تومانی آن چقدر جدی است.

اما اگر اوضاع تا این حد بدبینانه شود چه؟ مهم ترین نکته این است که کسری بودجه در اقتصاد ایران بلندمدت شده و سال هاست که کسری پشت آن گزارش می شود. این روند وضعیت کشور را بدتر می کند.

علاوه بر این، کسری بودجه مستقیماً با شوک تورم و سپس شوک ارز آشکار می شود. به زبان ساده، اگر دولت کسری بودجه داشته باشد، این بر عهده ایرانیان است که کمربند خود را برای افزایش تورم و افزایش نرخ ارز در سال 1401 ببندند.