“خواب”؛ قبل از انقلاب صنعتی

300 سال پیش به سبک کنونی «خواب» به معنای خواب نبود، بلکه مردم در دو مرحله «خواب» را تجربه کردند. خواب «صبح» و خواب «شب». نتایج مطالعه ای در مورد «سبک زندگی قبل از انقلاب صنعتی» نشان می دهد که «خواب دو فازی» «ریتم شبانه روزی» زندگی را تنظیم می کند. یکی از عوامل با این مدل “خواب” تداخل داشت. موسسه سلامت روان آمریکا در ایالات متحده احیای مجدد “خواب دو مرحله ای” را آزمایش کرد.

در اوایل دهه 1990، زمانی که محقق راجر اکرچ در مورد کتابش در مورد کابوس ها تحقیق می کرد، موضوع جدیدی را در داستان جنایتی که 300 سال پیش روی داد کشف کرد. در این داستان جنایی به این موضوع اشاره شده است که مادر دختری که به قتل رسیده به تازگی از «اولین خواب» خود بیدار شده است. خواب اول، خواب دوم نیز وجود داشته است، یعنی در گذشته دو قسمت از شب را برای خواب ساخته بودند. آیا این رویداد منحصر به این خانواده بود یا فراتر از آن؟

در ماه‌های بعد، آکر منابع دیگری را بررسی کرد و شواهد بیشتری از وقوع مرموز خواب دو مرحله‌ای یافت که بعدها آن را «خواب دو مرحله‌ای» نامید. با گسترش جستجوی Acreach و روی آوردن به سایر رکوردهای آنلاین، به زودی مشخص شد که این پدیده بسیار گسترده تر و رایج تر از آن چیزی است که او فکر می کرد.

اما این تنها آغاز ماجرا بود. در میان منابع غیررسمی، اسکرچ همچنین شواهد کافی برای خواب دوقطبی و صدها مرجع در نامه ها، خاطرات، متون پزشکی، یادداشت های فلسفی، مقالات روزنامه ها و موارد دیگر یافت. رویای دو قسمتی منحصر به انگلستان نبود و در بیشتر نقاط جهان در دوران پیش از صنعتی شدن وجود داشت: فرانسه، ایتالیا، آفریقا، آسیای جنوبی و جنوب شرقی، استرالیا، آمریکای جنوبی و خاورمیانه.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که انسان ها تنها حیواناتی نیستند که متوجه مزایای مشترک خواب شده اند. این در دنیای طبیعی رایج است و بسیاری از گونه های جانوران دو یا چند بار در روز استراحت می کنند. این به آنها کمک می کند تا در پربارترین ساعات روز، مانند زمانی که به دنبال غذا هستند، فعال و فعال بمانند.

این دو بخش چگونه خواب دیدند و چرا مردم چنین زندگی کردند؟ و چرا یک بار چنین چیز ساده ای به طور کامل فراموش شد؟

خواب اول و خواب دوم

در قرن هفدهم، خواب عادی به این صورت بود: از ساعت 9 صبح تا 11 شب، خانواده دو ساعت می خوابیدند، سپس بیدار می شدند. به این اولین خواب یا خواب شب می گویند. مردم پس از دو ساعت به طور طبیعی از خواب بیدار می شوند و نه به دلیل سردرگمی یا سر و صدا یا هر ساعت زنگ دار (ساعت کوکی در سال 1787 اختراع شد).

ساعات بیداری آنها بسیار پربار و پربار بود و در نور کم ماه و زیر نورهای بلند هر کاری را که در طول روز انجام می دادند می پوشاندند: هیزم ریختن در اجاق، مراقبت از احشام، وصله زدن و چیدن لباس ها و … به زودی. نویسنده. و فیلسوفان نیز از این زمان آرام برای اندیشیدن به زندگی و ارائه ایده های جدید استفاده کردند. اما نکته اصلی این است که این دوره برای ارتباطات و روابط اجتماعی نیز مفید بود.

پس از دو ساعت، مردم دوباره به خواب خواهند رفت و این مرحله دوم که خواب “صبح” نامیده می شود، تا طلوع خورشید یا کمی بیشتر ادامه خواهد داشت. زمان بیداری دوم آنها از امروز بستگی به زمان خواب آنها دارد.

قسمت رویایی خواسته های موجود

در نیمه شب سال 1995، Acrc در حین تحصیل به مقاله ای در نیویورک تایمز برخورد کرد که در مورد آزمایش خوابی که چند سال قبل انجام داده بود، برخورد کرد. این مطالعه بر روی 15 مرد توسط توماس ویر، دانشمند خواب در مؤسسه ملی سلامت روان انجام شد. در هفته اول، الگوهای خواب طبیعی آنها تحت نظارت قرار گرفت و سپس از هرگونه نور مصنوعی در شب محروم شدند تا ساعات قرار گرفتن در نور روز – چه طبیعی و چه الکتریکی – به 16 کاهش یابد. زمان معمول فقط 10 ساعت است.

بقیه روز به زندگی در اتاق خوابی بدون نور و پنجره و تاریکی مطلق محدود می شد. آنها اجازه پخش موسیقی یا بازی کردن را نداشتند. اما استراحت و خواب کاملا رایگان بود.

در ابتدای آزمایش، هر 15 مرد عادات خواب عادی داشتند و از اواخر شب تا سحر روز بعد به طور مداوم می خوابیدند. اما بعد اتفاق عجیبی افتاد.

پس از چهار هفته 10 ساعت ناشتایی، الگوی خواب شروع به تغییر کرد. آنها دیگر در یک بند نمی خوابیدند، بلکه تقریباً یکسان در دو بخش می خوابیدند. فاصله بین دو قسمت خواب با یک تا سه ساعت بیداری قطع شد. اندازه گیری هورمون خواب به نام ملاتونین نشان می دهد که ریتم شبانه روزی آنها نیز تنظیم می شود و خواب آنها در سطح بیولوژیکی تغییر می کند.

جنگ رویای دو قسمتی را بازسازی کرده بود. وقتی آکرچ در ایمیلی به او توضیح داد که نتایج تحقیقات تاریخی خودش با مطالعات علمی‌اش مطابقت دارد، هر دو هیجان‌زده شدند.

مطالعه اخیر دیوید سامسون، مدیر آزمایشگاه خواب و توسعه انسانی در دانشگاه تورنتو-میسیساگا، نتیجه گیری می کند. در سال 2015، او و چند تن از همکارانش در دانشگاه چندین داوطلب محلی را از یک جامعه دور افتاده در شمال شرقی ماداگاسکار آزمایش کردند. محل آزمایش روستایی بزرگ در مسیر پارک ملی است و فاقد زیرساخت های اولیه برای برق شهری است. بنابراین شب های این منطقه کاملا تاریک است.

از شرکت کنندگان، بیشتر کشاورزان، خواسته شد تا برای ردیابی الگوهای خواب خود، به مدت 10 روز از “محرک” استفاده کنند. دستگاهی پیشرفته و حساس به فعالیت بدنی که می تواند برای ردیابی چرخه خواب استفاده شود.

سامسون می‌گوید: «آنچه که می‌بینیم این است که بعد از نیمه‌شب، ساعت یک و نیم بامداد، آنها بیدار می‌شوند و فعال می‌شوند و سپس ساعت شش صبح دوباره به خواب می‌روند و تقریباً با طلوع خورشید از خواب بیدار می‌شوند».

معلوم می شود خواب دو طرفه هرگز انسان را به طور کامل رها نمی کند و همچنان در جیب دنیا موجود و پنهان است.

یک اضطراب و فشار اجتماعی جدید

به طور کلی، این مطالعه پاسخ به این سوال را نشان می دهد که چرا اکثر انسان ها سیستم خواب دو مرحله ای را در اوایل قرن نوزدهم رها کردند. مانند دیگر تحولات اخیر در رفتار انسان، مانند وابستگی به ساعت، پاسخ این سوال «انقلاب صنعتی» بود.

روشنایی مصنوعی روز به روز قدرتمندتر شد – ابتدا با گاز، که ابتدا در لندن شکوفا شد و سپس برق. و نور مصنوعی علاوه بر اینکه ریتم شبانه روزی افراد را تغییر می دهد باعث شده تا شب ها دیر بخوابند.

با این حال، افراد دیگر ساعت 9 شب کمتر می‌خوابیدند، اما صبح زود از خواب بیدار می‌شدند و زمان استراحتشان را کاهش می‌داد. به گزارش آکرچ، این حادثه مردم را به خواب برده است، زیرا زمان تنگ است. علاوه بر فناوری، انقلاب صنعتی زیست شناسی ما را نیز تغییر داد.

یکی از عوارض جانبی مهم تغییر عادات خواب انسان، تغییر نگرش است. به عنوان مثال، جامعه ای که خیلی زود می خوابد، خجالت می کشد و به طور پیش فرض، بین صبح زود بیدار شدن و فعال بودن و بهره وری بیشتر ارتباط برقرار می شود.

آکرچ می گوید: «اما به نظر من، جالب ترین جنبه آن کسانی هستند که در نیمه شب از بی خوابی رنج می برند. او توضیح می دهد: «الگوی خواب ما اکنون بسیار تغییر کرده است و هر کابوس در نیمه شب می تواند شما را مضطرب کند. من نمی گویم این بی خوابی ها را جدی نگیریم، من خودم اختلال خواب دارم و برای آن دارو مصرف می کنم.

با این حال، آکرچ تأکید می کند که کنار گذاشتن روش خواب دو بخشی به این معنا نیست که کیفیت خواب امروز شما بدتر شده است. اگرچه ما همیشه عناوین مربوط به مشکلات خواب را در مقالات و رسانه ها می بینیم، آکرچ می گوید قرن بیست و یکم عصر طلایی خواب است. این سنی است که اکثر ما نیازی به نگرانی در مورد به خواب رفتن، یخ زدن، مقابله با آفات یا آتش زدن خانه با اجاق هیزمی نداریم.

مترجم: مریم رضایی – دنیای اقتصاد