ایسنا: مانند زمستان سال گذشته، زمستان امسال و زمستان گذشته و تمام زمستان های گذشته، غبار مرگ بر آسمان پایتخت و استان های بزرگ کشور نشسته است. گرد و غباری که سالیان سال جز «دعای باد و باران» چاره ای نیست و هر بار منبع جدیدی معرفی می شود.
یک بار خطا به کیفیت بنزین و دوباره به سر و صدای حمل و نقل می افتد. با این حال، این بار صحبت از «نفت سوخت» است. همان محصولی که جان انسان را تهدید می کند، دشمن محیط زیست نیز هست.
فصل اول این فاجعه به سمت عدم تعادل بین تولید و مصرف گاز در کشور می رود. اخیراً مدیرعامل شرکت ملی گاز اعلام کرده است که تولید گاز تازه کشور به 900 میلیون متر مکعب رسیده و در اختیار پروژه‌های داخلی، صنعتی و نیروگاهی است.
در شرایطی که صادرات گاز ایران به عراق، ترکیه و ارمنستان محدود شده و خبری از صادرات گاز به سایر کشورهای همسایه چه برسد به اروپا نیست، انتظار می رود حداقل نیاز داخلی را تامین کنیم. اما به دلیل مصرف بالای گاز خانگی، پروژه های صنعتی و نیروگاهی تعطیل شده و نیروگاه ها هم اکنون مجبور به استفاده از سوخت دیگری یا همان نفت کوره هستند.
به نظر می رسد نام زمستان بر روی هشدار مرزی مصرف گاز در کشور به ویژه در حوزه داخلی بنا شده است و جالب اینجاست که خلاء ترویج فرهنگ بهینه سازی مصرف، هیچ مسئولی را بر دوش نمی کشد. اگرچه سامانه ملی اصلاح و بهینه‌سازی برای موتورخانه‌های واحدهای مسکونی و تجاری نیز تعبیه شده است، اما در واقعیت هیچ اقدام جدی در این زمینه صورت نگرفته است که در صورت حذف این امر انجام نمی‌شد. .
از سوی دیگر این سوال مطرح می شود که آیا بر ساخت و ساز و عایق کاری ساختمان ها نظارت می شود؟ چرا به نصب سیستم کنترل دمای موضعی در پنجره های دوجداره و برخی ساختمان ها اشاره ای نمی شود؟
البته نباید از لزوم همکاری مردم در این زمینه و لباس پوشیدن مناسب در فصل زمستان غافل شد. گفته می شود به ازای هر درجه کاهش دمای سیستم گرمایشی، در میزان تولید یک فاز پارس جنوبی صرفه جویی می شود. حتی بعد از انجام همه این کارها و اعتراف به اینکه ما مردم مصرف کننده هستیم، چند روز باید تقصیر را گردن مردم انداخت؟
بعید است که دومین تولید کننده گاز در جهان باشد و با کاهش دما، نفت کوره را به ریه های مردم ما برساند. اما عده ای این اتفاق را به تصویب مرتبط می دانند و می گویند این مصوبه فروش نفت کوره را متوقف کرده و انبارهای سوخت را پر کرده است و ما را مجبور به سوزاندن نفت کوره در پروژه های برق کرده است. این قضیه تایید و تکذیب های زیادی را به همراه داشته است، اما مهم تایید و تکذیب این افسر و آن افسر نیست، بلکه سلامت جامعه در حال سوختن است.
با این حال، جالب ترین راه حل طراحی شده برای این مشکل است. همان سکوت بعد از 9 شب در پایتخت! پروژه ای به نام تنظیم نور برای تثبیت شبکه برق و کاهش مصرف گاز برای تولید برق. گفته می شود بهبود روشنایی معابر باعث صرفه جویی یک میلیون لیتری سوخت و کاهش مصرف گاز نیروگاه ها و تامین گرمایش لازم در مناطق سردسیر می شود. تاکید شده است که در زمان منع رفت و آمد ترافیک چندانی وجود ندارد و در بسیاری از نقاط تا پاسی از شب تا صبح نیازی به چنین روشنایی نیست.
نکته جالب دیگر این است که این طرح فقط برای پایتخت اجرا شده است، گویی ساکنان سایر شهرهای صنعتی آسیب دیده از مصرف مقداری نفت کوره ریه ندارند. این سوال مطرح می شود که امنیت جانی و روانی شهروندان در کجای این طرح دیده می شود؟
البته ناگفته نماند که استفاده از نفت کوره یکسان مورد تایید و تایید و تکذیب مراجع مختلف است، در حالی که محیط زیست و سایر ارگان های مسئول استفاده از نفت کوره در پروژه های انرژی، داده های شرکت کنترل کیفیت هوای تهران را تکذیب می کنند. آلودگی امسال را نشان می دهد. غلظت بین نوامبر و دسامبر. دی اکسید گوگرد در ایستگاه های جنوب غرب و جنوب تهران افزایش یافته است.
ناگفته نماند که افزایش غلظت این آلاینده ها ارتباط مستقیمی با استفاده از نفت کوره در پروژه ها و صنایع انرژی دارد. بنابراین به گفته شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، یکی از عوامل مهم آلودگی هوای تهران در چند وقت اخیر می تواند سوختن نفت کوره در داخل و اطراف پروژه ها و صنایع انرژی در تهران باشد.
