[ad_1]
هرکس یک بار پیاز را خرد کرده باشد می داند که پیاز را می کند و اشک می ریزد! با توجه به نقش مهم پیاز در خاورمیانه، حل این مشکل یکی از چالش های آشپزی برای همه ماست.
به گزارش ایندیپندنت، یک ماده شیمیایی محرک وجود دارد که باعث گریه شما می شود که با خرد کردن پیاز ترشح می شود و باعث سوختگی چشم می شود.
پیاز بیشتر از آب تشکیل شده است به استثنای برخی ویتامین ها و قندها. اما حاوی ترکیباتی از گوگرد است که در اصل نوعی سپر است. یکی از راه‌های دفاع گیاهان، ایجاد موادی است که می‌توانند توسط ارگانیسم‌ها خورده شوند. سایر گیاهان دارای برگ های خاردار یا برگ های گزنده یا سلول های خاصی هستند که جویدن آنها را دشوار می کند.
گوگرد موجود در پیاز حاوی ترکیبی به نام پروپیل سولفوکسید است که با بریدن پیاز در هوا آزاد می شود. در تماس با رطوبت، مانند بخار آب موجود در هوا یا رطوبت طبیعی اطراف چشم، به اسید سولفوریک تبدیل می شود. اسید سولفوریک باعث بوی شدید و سوزش چشم می شود. غدد اشک چشم به سرعت کار می کنند و سعی کنید چشم ها را تمیز بشویید.
اکنون که می‌دانید چرا پیاز اشک می‌ریزد، می‌دانید که هر چیزی که مانع از رسیدن پروپیل سولفوکسید به چشم شود می‌تواند به چشم‌های شما آسیب برساند و بخارات آشپزخانه هنگام خرد کردن پیاز خطر سوزش چشم را افزایش می‌دهد.
چند راهکار برای جلوگیری از ریزش اشک هنگام بریدن پیاز!
چندین ترفند برای جلوگیری از پارگی هنگام بریدن پیاز وجود دارد. دفعه بعد که برای خرد کردن پیاز آماده شدید، با خرد کردن کمی از ته پیاز که ریشه های کوچک چند رشته از آن آویزان است شروع کنید تا بیشتر ترکیبات گوگردی (که در ریشه وجود دارد) جدا شوند. سیب زمینی ها را پوست گرفته و آب آن را بگیرید.
برخی از سرآشپزها قبل از برش پیاز را به مدت 30 دقیقه خنک می کنند که به کاهش اشک هنگام بریدن پیاز کمک می کند، زیرا سایر ترکیبات گوگردی به راحتی در هوا آزاد نمی شوند.
بسیاری از غذاهای مورد علاقه ما طعم خوبی از پیاز دارند، بنابراین اجازه ندهید این بو شما را از پیاز دور کند.
اگر پیاز زیادی در حال جوانه زدن هستید و نمی خواهید آن را بخورید، می توانید آن را در یک قابلمه کم عمق قرار دهید و از گله های زیبای آن لذت ببرید. باغبانانی که عاشق پرورش انواع زینتی (آلیوم) هستند. بسیاری از اعضای خانواده پیاز را برای ظاهر زیبای خود پرورش می دهند. بسیاری از آنها زیبا هستند و عاشق زنبورها و پروانه هایی هستند که روی ساقه های بلند گل ها توپ های رنگارنگی را تشکیل می دهند.
[ad_2]
