سیاره معروف جنگ ستارگان کشف شد!

در رفتن “جنگ ستارگاناین سریال که در برخی کشورها به عنوان جنگ ستارگان نیز شناخته می شود، یک سریال چند رسانه ای محبوب بود که داستان شخصیت های کهکشان های دور را روایت می کرد. این مجموعه چند رسانه ای یکی از الهام بخش ترین فیلم های ساخته شده در مورد فضا و دنیای فضا بود که ذهن بسیاری از شنوندگان را در مورد دنیای خارج از کهکشان ما شکل داد. اکنون به نظر می رسد که این طرز فکر درونی در حال تحقق است، زیرا ستاره شناسان اولین سیارات شناخته شده هستند.خال کوبیآنها او را در فیلم شناسایی کردند.

به گفته فرارو، همه منظومه های سیاره ای یکسان نیستند. در کهکشان های وسیع گذشته، پیکربندی های مختلفی مشاهده شده است که برخی از آنها با منظومه کهکشانی ما بسیار متفاوت است. اینها شامل سیارات فرازمینی است که نه تنها به دور یک ستاره بلکه دو ستاره می چرخند و این همان چیزی است که ما در دنیای خیالی جنگ ستارگان و به ویژه در سیاره تتوآن دیدیم. به عبارت دیگر، ستاره شناسان برای اولین بار توانسته اند گرانش کوچکی را که چنین سیاره ای فرازمینی روی یکی از ستارگان میزبان خود استفاده می کند تا به ما در کشف این جهان های عجیب و غریب کمک کند، شناسایی کنند.ممکن است دستگاه جدیدی ارائه شود.

این سیاره فرازمینی به خودی خود یک کشف جدید نیست. نام او Kepler-16b 245 سال نوری از ما فاصله دارد و در سال 2011 کشف شد. اما این اولین کشف تایید شده و بدون ابهام از یک سیاره فرازمینی بود که به دور دو ستاره می چرخد ​​که ما آنها را “مدارهای دوردست” می نامیم. این ویژگی سیاره را برای آزمایش تکنیک ها و روش های جدید و همچنین بازیابی داده های بالقوه قدیمی عالی می کند. در این مورد، تیمی به سرپرستی Amaury Triaud، ستاره‌شناس دانشگاه بیرمنگام در بریتانیا، می‌خواستند ببینند که آیا می‌توانند یک منظومه سیاره‌ای را با تکان دادن یکی از ستاره‌های آن شناسایی کنند که سرعت نامیده می‌شود.

الکساندر سنتر، ستاره شناس دانشگاه مارسی در فرانسه، توضیح داد که “کپلر-16b 10 سال پیش توسط ماهواره کپلر ناسا با استفاده از روش ترانزیت کشف شد.” این سیستم غیرمنتظره ترین کشف کپلر بود. ما تصمیم گرفتیم دوربین دوچشمی خود را بچرخانیم و کپلر 16 را بازیابی کنیم تا دقت روش های حرکت شعاعی خود را آزمایش کنیم. راه های زیادی برای شناسایی و رصد سیارات فرازمینی وجود دارد، اما دو روش بسیار رایج هستند. متداول ترین روشی است که ما آن را روش «ترانزیت» می نامیم. در این روش، یک تلسکوپ فضایی به بخشی از آسمان نگاه می کند و به دنبال فرورفتگی های بسیار کم نور و منظم در نور ستاره است که نشان می دهد سیاره ای فرازمینی بین ما و ستاره در حال عبور است.

همانطور که قبلا ذکر شد، دومین روش رایج، روش حرکت شعاعی است که به پیچیدگی سیستم گرانشی منظومه سیاره ای بستگی دارد. همه ما می دانیم که ستاره ها اجرام ثابتی نیستند و سیارات فرازمینی به دور آنها می چرخند. هر سیاره نیروی گرانشی خود را به ستاره وارد می کند و باعث می شود ستاره کمی حرکت کند. خورشید نیز این تکانه ها را دارد که عمدتاً تحت تأثیر مشتری است. این حرکت نور قابل مشاهده از ستاره را تغییر می دهد. با دور شدن ستاره، طول موج منبسط می شود و کمی به سمت انتهای قرمز طیف حرکت می کند. با نزدیک‌تر شدن، طول موج کوچک می‌شود و به انتهای آبی طیف تبدیل می‌شود. ستاره شناسان می توانند از این تغییرات برای تشخیص حضور یک سیاره فرازمینی در مدار استفاده کنند.

قبلاً این روش فقط برای یک ستاره اعمال می شد، زیرا دید ستاره های دوتایی پیچیده تر است. از آنجایی که آنها به دور یکدیگر می چرخند، حرکات بسیار بزرگی در فضا دارند که تشخیص گرانش کوچک هر سیاره فرازمینی را دشوارتر می کند. برای حل مشکل تلاش برای جداسازی طیف دو ستاره درخشان، تیم تحقیقاتی منظومه ای را هدف قرار دادند که یک ستاره درخشان و یک ستاره بسیار کم نور داشت. این ترفند جواب داد و یک تلسکوپ 1.93 متری در رصدخانه Haute-Provence در فرانسه سیگنال های سرعت شعاعی دو ستاره را شناسایی کرد.

این روش می تواند به ما کمک کند تا چیزهای جدیدی از چنین سیستم هایی بیاموزیم. برای مثال، اندازه‌گیری سرعت شعاعی می‌تواند نشان دهد که یک ستاره چقدر حرکت می‌کند و به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های یک سیاره فرازمینی، جرم آن را به دقت اندازه‌گیری کنند. اندازه گیری های این تیم نشان داد که جرم Kepler-16b حدود یک سوم مشتری است که با تخمین های قبلی مطابقت دارد. علاوه بر این، این اطلاعات می تواند به ما در درک چگونگی شکل گیری جهان های اطراف ما کمک کند، که توضیح آن با مدل های فعلی تشکیل سیاره دشوار است. در اطراف ستاره قرصی از غبار و گاز به نام دیسک پیش سیاره ای وجود دارد – که از شکل گیری خود ستاره فرار کرده است – که با هم ترکیب شده و سیاره ای عظیم را تشکیل می دهد.

تریود توضیح داد: با استفاده از روش‌های استاندارد، درک چگونگی وجود سیارات در اطراف یک سیاره دشوار است. مشکل در این واقعیت است که وجود دو ستاره با قرص پیش سیاره ای تداخل دارد و این مانع از تجمع غبار در سیارات در فرآیندی به نام عمل می شود. در واقع، این سیاره از دو ستاره و جایی که تأثیر آنها ضعیف است بسیار دور خواهد بود و سپس طی فرآیندی به نام مهاجرت دیسک محور به سمت داخل رفت. همچنین ممکن است لازم باشد در درک خود از روند تکاملی سیاره تجدید نظر کنیم.

اطلاعات دقیق تر در مورد انواع سیارات فرازمینی در مدار (یا حتی محیطی) می تواند به اخترشناسان در حل این مشکل کمک کند. تیم تحقیقاتی امیدوار است که کار آنها راه را برای اکتشافات آینده و حتی جستجو برای جهان های دور هموار کند. نتایج این تحقیق در مجله اعلامیه های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شده است.

منبع: Science Alert

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو