زمانی تصور می شد که مریخ آنقدر مرطوب است که سطح آن با آب دریا پوشیده شده است. این تاریخچه آب در مریخ این احتمال را ایجاد می کند که مریخ زمانی آغاز زندگی بوده است.
به گزارش ایسنا، با اشاره به Single Explorer، اعتقاد بر این است که با از دست دادن میدان مغناطیسی محافظ مریخ، تابش خورشید و باد خورشیدی تا حد زیادی هوا و آب مریخ را از بین برده اند.
تحقیقات جدید محققان دانشگاه توکیو در ژاپن در حال بازسازی شرایطی است که میلیاردها سال پیش در مرکز مریخ انتظار می رفت.این مطالعه می تواند توضیح دهد که چرا میدان مغناطیسی مریخ ناپدید شده است. دانشمندان کشف کرده اند که وجود فلز مذاب که گمان می رود در مریخ وجود داشته باشد، میدان مغناطیسی کوتاهی ایجاد کرده و سپس ناپدید شده است.
بسیاری از معماها در مورد مریخ قبلا حل شده اند، اما یک سوال که ذهن قهرمانان، به ویژه استاد علوم زمین و مطالعات سیاره ای در دانشگاه توکیو را درگیر کرده است، این است که آیا میدان مغناطیسی در اطراف مریخ وجود دارد یا خیر. چنین چیزی و چرا اینقدر نادر بود؟
تیمی به رهبری شونپی یوکو، دانشجوی دکترا در آزمایشگاه هیروس، به دنبال راهی جدید برای آزمایش چیزی است که در واقع از ما دور است.
Heroes گفت: “میدان مغناطیسی زمین از طریق جریان های عظیم و غیرقابل تصور فلز مذاب در مرکز خود حرکت می کند.” تصور می‌شود میدان‌های مغناطیسی در سیارات دیگر نیز همین کار را انجام دهند.
اگرچه ساختار داخلی مریخ هنوز مشخص نیست، شواهد شهاب سنگ نشان می دهد که این مریخ مجموعه ای از آهن مذاب غنی از گوگرد است. علاوه بر این، مطالعه زمین لرزه InSight ناسا به ما می گوید که مرکز مریخ کمتر از آنچه قبلا تصور می شد چگالی و بزرگتر است. اینها وجود عناصر نور اضافی مانند هیدروژن را نشان می دهد. با این جزئیات، آلیاژ آهنی را که انتظار داشتیم هسته را تشکیل دهد توسعه دادیم و آنها را آزمایش کردیم.
دانشمندان در آزمایشات خود از الماس، لیزر و یک مورد نادر استفاده کردند. آنها نمونه هایی از آهن، گوگرد و هیدروژن (Fe-SH) ساختند. به گفته دانشمندان، زمانی مرکز مریخ از این ماده ساخته شده است.
قرار دادن نمونه بین دو الماس و فشرده سازی آنها در حین حرارت دادن قادر به شبیه سازی و تخمین دما و فشار زیرین بود. مشاهدات نمونه های پرتو ایکس و پرتوهای الکترونی به گروه اجازه داد تا تصور کنند که در طی ذوب فشار چه اتفاقی می افتد. آنها همچنین توانستند نحوه تغییر ساختار نمونه را در طول زمان ترسیم کنند.
Heroes گفت: “ما از دیدن یک موقعیت خاص که می تواند بسیاری از چیزها را توضیح دهد، شوکه شدیم.” Fe-SH همجنس گرا ابتدا به دو مایع مختلف با سطوح پیچیدگی که قبلاً تحت چنین فشاری مشاهده نشده بود، جدا شد. یکی از سیالات آهنی سرشار از گوگرد و دیگری غنی از هیدروژن بود و این کلید توضیح مرگ واقعی و نهایی میدان مغناطیسی اطراف مریخ است.
هیدروژن غنی از هیدروژن با چگالی کم، هیدروژن غنی از آهن کم سولفور، مایعات بدون گوگرد کم هیدروژن به چگالی بالاتری نسبت به آهن حرکت می کنند که محرک ایجاد می کند. در واقع، این جریان ها یک میدان مغناطیسی برای ذخیره هیدروژن در جو اطراف مریخ ایجاد کردند. در نتیجه آب به شکل مایع بود. با این حال، نباید دائمی می شد.
هنگامی که دو مایع به طور کامل از هم جدا شدند، جریانی برای ایجاد میدان مغناطیسی وجود نداشت. در این حالت، باد خورشیدی هیدروژن موجود در اتمسفر را دور زد و باعث ذوب شدن بخار آب و در نهایت تبخیر شدن آن به اقیانوس های مریخ شد.
دانشمندان می گویند همه اینها حدود 4 میلیارد سال پیش اتفاق افتاده است.
“امید است که مطالعه بیشتر زمین لرزه های مریخ تایید کند که هسته در لایه های بسیار متفاوتی قرار دارد، همانطور که ما تخمین زده ایم.” اگر چنین است، این به ما کمک می کند تا داستان چگونگی تشکیل سیارات سنگی، از جمله زمین، را کامل کنیم و ساختار آنها را توضیح دهیم، و ممکن است فکر کنید که زمین روزی میدان مغناطیسی خود را از دست خواهد داد. بله، اما نگران نباشید، در حداقل تا زمانی که “این اتفاق نمی افتد. برای یک میلیارد سال اتفاق می افتد.”
