فضانورد مشهور ناسا درگذشت

مایکل ریچ کلیفورد، فضانورد ناسا که در یک ماموریت سه فضایی حضور داشت، اواخر شب سه شنبه در سن 69 سالگی بر اثر بیماری پارکینسون درگذشت.

درگذشت کلیفورد توسط انجمن کاوشگران فضایی، یک نهاد حرفه ای برای فضانوردان در توییتر اعلام شد.

در سال 1990، او برای شرکت در سیزدهمین دسته از کارآموزان فضایی ناسا انتخاب شد و در سال 1992 سوار سفینه فضایی دیسکاوری شد.

کلیفورد در سال 1994 به پارکینسون مبتلا شد، اما این بیماری به زندگی او پایان نداد. دو سال بعد، او ماموریت سوم را به پایان رساند، اما پزشکان ناسا بیماری او را گزارش کردند.

پارکینسون یک اختلال پیشرونده در سیستم عصبی مرکزی و مغز است که به طور معمول بر فعالیت حرکتی بدن تأثیر می گذارد و درمان خاصی ندارد.

کلیفورد به Parkinson.org گفت: “وقتی شروع به یادگیری بیشتر در مورد بیماری خود کردم، خیلی فکر کردم، اما مصمم بودم که اجازه ندهم این بیماری آینده ام را تحت تاثیر قرار دهد.” جامعه پزشکی به حریم خصوصی من احترام گذاشت و فقط مقامات ارشد ناسا مرا از بیماری من مطلع کردند.

آنها از من پرسیدند که می خواهم چه کار کنم و من سریع جواب دادم. من می خواستم در یک پرواز آینده شرکت کنم. می خواستم فضانورد شوم.

کلیفورد دو فرزند دارد، همسرش نانسی الیزابت برانسون، براندون برانسون کلیفورد و ریچارد بنجامین کلیفورد.

اودن، فضانوردی که در کالیفرنیا به دنیا آمده است، یوتا را خانه خود می داند زیرا در کودکی به آنجا نقل مکان کرده است.

او مدرک لیسانس خود را از آکادمی نظامی ایالات متحده در سال 1974 و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مهندسی هوافضا از موسسه فناوری جورجیا در سال 1982 دریافت کرد.

کلیفورد به عنوان ستوان دوم در ارتش ایالات متحده خدمت کرد، در سال 1986 از مدرسه خلبانی آزمایشی نیروی دریایی ایالات متحده فارغ التحصیل شد و خلبان آزمایشی ارتش شد.

وی در آذرماه 95 از ارتش بازنشسته شد. اولین پرواز کلیفورد با فضاپیمای دیسکاوری یک هفته به طول انجامید و شامل چهار فضانورد دیگر بود. او در 9 دسامبر 1992 به زمین بازگشت.

چند ماه بعد، در 9 آوریل 1994، کلیفورد دومین سفر فضایی خود را به عنوان کارشناس ماموریت در فضاپیمای اندیور آغاز کرد.

کلیفورد برای پرتاب آزمایشگاه رادار فضایی (SRL) با پنج خدمه در مأموریت STS-59 کار کرد، محموله ای که برای ارائه اطلاعات به دانشمندان طراحی شده بود.

مدت کوتاهی پس از بازگشت به زمین، تشخیص داده شد که او به بیماری پارکینسون مبتلا است.

کلیفورد در پستی در Parkinson.org نوشت: به لطف حمایت پزشکان ناسا، مقامات ارشد و خانواده ام، توانستم زیر نظر پزشک پرواز به سفر فضایی بازگردم.

می دانم که نباید مشکلم را برای مردم فاش کنم.

کلیفورد سومین پرواز فضایی را در ماموریت STS-76 در 22 مارس 1996 انجام داد، بدون اینکه هیچ یک از خدمه از بیماری او مطلع نبودند.

به مدیریت گفتم می‌خواهم پیاده‌روی فضایی انجام دهم و فکر نمی‌کردم محدودیتی برای توانایی‌هایم وجود داشته باشد.

فکر می کنم آنها از دیدن اشتیاق من برای راهپیمایی فضایی با وجود سلامتی ام شگفت زده شدند.

در طول سفر شش ساعته، کلیفورد و لیندا گادوین چهار آزمایش را به ماژول میر متصل کردند که شرایط اطراف ایستگاه فضایی را شبیه‌سازی می‌کرد.

کلیفورد می گوید: «با نگاهی به گذشته، متوجه می شوم که بردن من به مأموریت STS-76 برای مقامات ناسا چقدر سخت بوده است.

من از حمایت آنها تشکر می کنم، زیرا آنها از خطرات احتمالی حضور من آگاه بودند و ده ها فضانورد واجد شرایط دیگر می توانستند این ماموریت ها را انجام دهند.

پس از بازگشت به زمین در 31 مارس 1996، کلیفورد تصمیم گرفت که دیگر نمی خواهد به فضا برود. او نمی دانست با چه سرعتی علائمش پیشرفت می کند، بنابراین در ژانویه 1997 پس از گذراندن 27 روز و 18 ساعت و 24 دقیقه در فضا و 443 بار گردش به دور زمین، از ناسا استعفا داد.