[ad_1]
وضعیت پروژه های آبخیزداری دره بالادست زاینده رود سال هاست که با مخالفت کشاورزان این دره مواجه شده است. کشاورزانی که آبخیزداری بالادست را غیراصولی می دانند و معتقدند سدهایی که با هدف آبخیزداری در سرشاخه های زاینده رود ساخته شده اند، موانع کوچکی برای آب و بار جدیدی برای توسعه کشاورزی در بالادست زاینده رود هستند.
به گزارش شرق، تخصیص اعتبار برای این طرح ها و همچنین انتقال آب برای توسعه باغات در اراضی شیبدار در لایحه ۱۴۰۱ نگرانی های موجود در این بخش را ایجاد کرده است. حال سوال اینجاست که چرا با وجود انتقادات فراوانی که در چند وقت اخیر به پروژه های آبخیزداری دره زاینده رود می شود، بودجه می گیرند؟ در همین رابطه اسفندیار امینی، دبیر سامانه انجمن صنفی فروشندگان کشاورزی استان اصفهان به شارک می گوید: علت تخصیص بودجه به این طرح ها را باید از سوی دستگاه های مسئول و نمایندگان جویا شود. اما آنچه می دانیم و تاکید می کنیم این است که طرح های آبخیزداری اجرا شده در سرشاخه های زاینده رود مغایر بند 45 و بند 3 و 4 بند 2 قانون توزیع صحیح آب است.
وی در ادامه گفت: در کلیه قوانین و مقررات مربوط به آبخیزداری، اخذ مجوزهای لازم از وزارت نیرو قبل از احداث هر گونه سازه آبی در آبراهه ها بر عهده وزارت جهاد کشاورزی است. امینی به جلسات متعدد نمایندگان کشاورزان، مسئولان آب منطقه ای و جهادگران کشاورزی در این زمینه اشاره کرد و افزود: مذموم است و متاسفانه این رویه همچنان ادامه دارد. وی در خصوص بودجه پیشنهادی وزارت جهاد کشاورزی برای این طرح های جهادی می گوید: آنها نیز باید پاسخگو باشند که چرا وارد این مشکلات نشده اند.
کریشی کامگار سنگات، دبیر انجمن صنفی کشاورزی و بازرگانان اصفهان از طرق مختلف این موضوع را به گوش مسئولان رسانده و خاطرنشان کرده است: اما مشکل این است که دستگاه های مسئول به نظرات کارشناسان بی توجهی می کنند.
وی به طرح انتقال آب بین حوضه ای بن بروجن و طرح موسوم به رز دو اشاره کرد و افزود: نمایندگان و مسئولان استان چهارمحال و بختیاری و برخی از نمایندگان و مسئولان استان اصفهان به دنبال بارهای جدید بر روی زاینده رود و در نتیجه تخصیص اعتبار هستند. برای بارگذاری پروژه ها دو استان جدید در حال پیگیری است. وی با تاکید بر غیرقانونی بودن آپلود جدید گفت: نمایندگان واقعاً از غیرقانونی بودن این طرح ها اطلاعی ندارند و یا عمداً سعی در جلوگیری از آن ندارند و متأسفانه در لوایح بودجه نیز درباره وضعیت این طرح ها بحث می کنند.
ناامید شدن فعالان محیط زیست از رویکرد دولت به زاینده رود
منیره کرباسچی فعال محیط زیست با وجود اطمینان مسئولان و نمایندگان مردم مبنی بر احیای زاینده رود به خبرنگار «کوسه» با اشاره به شدت بحران زیست محیطی در دره زاینده رود گفت: در سال 1392 شورای عالی آب هیچ اطلاعیه ای نداد. بار جدید بر دوش زینه رود و مصوبه شورای ممنوعیت، ممنوعیت شامل پروژه هایی است که در دست اجرا هستند اما هنوز اجرایی نشده اند که در مصوبه بیست و چهارمین جلسه شورای عالی آب و مصوبات جلسه ششم به تفصیل آمده است. حوضه آبخیز زاینده رود. یا. اما در عمل این اتفاق نیفتاد و بار زاینده رود هم در استان اصفهان و هم در استان چهارمحال و بختیاری بیشتر شد.
فعالان محیط زیست با تاکید بر احساس مسئولیت مردم و فعالان محیط زیست اصفهان برای اقدام برای توقف بار جدید بر دوش زاینده رود، در تشریح این اقدام دادگاه ادامه دادند: فعالان محیط زیست به دیوان عدالت اداری شکایت کرده اند. وزارت نیرو سرانجام پس از کش و قوس های فراوان در بهمن ماه 1396 حکم قضایی مبنی بر توقف پروژه صادر شد اما با وجود دستور توقف اجرای پروژه تسریع شد و طبق برخی گزارش ها این پروژه به صورت شبانه روزی در حال اجراست. به صورت غیر قانونی این فعال محیط زیست خاطرنشان می کند: بحران های اجتماعی، زیست محیطی و امنیتی در دره زنده رود- برکسی پوشش داده نمی شود. وی ادامه می دهد: مردم و فعالان محیط زیست این سوال را مطرح می کنند که این طرح که در دوره ریاست جمهوری کنونی از سوی قوه قضائیه متوقف شده، چگونه توسط دولتی که قول رسیدگی به این موضوع را داده است، تامین می شود؟ وی با بررسی برخی از ادعاهای مسئولان حامی اجرای این طرح ها گفت: به عنوان مثال ادعا می شود طرح بن بروگن شرب است و انتقال مشکلی برای شرب ندارد در حالی که در همین حوضه وجود دارد. چندین منبع آب آشامیدنی؛ این در حالی است که وزارت نیرو 11 میلیون و 500 هزار متر مکعب از منابع این پروژه غیرقانونی را برای بخش صنعتی اختصاص داده است. گاهاً ادعا می شود که تخصیص پروژه 237 میلیون مترمکعب چهارمحال و بختیاری در دره زینرود است. بر اساس اعلام وزارت نیرو، چهارمحال و بختیاری هم اکنون در مجموع ۲۳۷ میلیون مترمکعب آب دریافت می کند.
کربسچی می گوید: مبنای قانونی تخصیص 237 میلیون مترمکعب جدول مصوب منابع و بهره برداری در دره زاینده رود و با فرض اینکه مجموع منابع آبی این دره بیش از 1800 میلیون مترمکعب در سال باشد و 237 میلیون مترمکعب تخصیص یابد. بر اساس مصوبه چهارمین جلسه شورای هماهنگی مدیریت یکپارچه زاینده رود، کنتورها و سایر جداول تخصیص زاینده رود حجم مطلق و ثابتی نیست که بتوان سالانه آن را تهیه و توزیع کرد. وی همچنین در پاسخ به این ادعا که پروژه های بارگیری جدید به قدری پیشرفت کرده اند که به دلیل گرانی نمی توان آنها را متوقف کرد. ? کربوچی ادامه می دهد: به دلیل خشک شدن حوضه های زاینده رود و گاوخونی چقدر به کشور خسارت وارد شده است؟ و آیا متأسفانه خزانه داری نباید با این برنامه ریزان غیرقانونی برخورد کند؟ وی ادامه می دهد: اصفهانی ها با توجه به اینکه دولت برنامه ای مصوب و مدون برای احیای زاینده رود ندارد که بخواهند برای آن بودجه ای در نظر بگیرند؛ اما در این راستا، مردم شهر اصفهان را در دستور کار خود قرار داده اند. حداقل انتظار نداشت که مسئولان ضربه دیگری به محیط آشفته اصفهان بزنند. آیا این بیش از حد انتظار است؟
نمی خواهی؟ مشکل همینه!
بلایای زیست محیطی در حوزه های آبخیز روستایی محدود به منابع آب سطحی نیست و از تخریب زمین تا آلودگی هوا و تخریب اکوسیستم های گیاهی و جانوری را شامل می شود. در طول دو دهه گذشته، کارشناسان همواره بر لزوم رویکردی نظام مند و یکپارچه به مسائل پیچیده این حوزه آبخیز که زندگی چندین استان فلات مرکزی ایران را درگیر می کند، تاکید کرده اند. لایحه بودجه 1401 نگرش عربی نداشت. در این زمینه رضا اسلامی مدیرکل زمین شناسی استان اصفهان با اشاره به اینکه وظیفه سازمان تحت مدیریت خود عمدتا بررسی وضعیت موجود و تهیه گزارش های کارشناسی برای سایر دستگاه های اجرایی است، خاطرنشان می کند: اصفهان باید نجات یابد. از بحران کاهش زمین.
بودجه کافی برای مسدود کردن چاهها در این دشت و سایر دشتها و کاهش یا توقف منابع آب زیرزمینی مورد نیاز است. زیرا انسداد چاه صرفاً یک عملیات فنی نیست و نیاز به تدابیری برای تلفات جانی بهره برداران دارد. وی همچنین خاطرنشان کرد: برنامه خاصی برای احیای زاینده رود وجود ندارد و در بودجه نیز برای این موضوع پیش بینی نشده است. اصفهان. این سازمانها با اشاره به اینکه مدیرکل زمینشناسی استان اصفهان، تعدادی از دستگاههای دولتی و شهرداریها از منابع آب زیرزمینی برای آبیاری و سایر مصارف فضای سبز استفاده میکنند، بر لزوم همکاری خود در راستای کاهش برداشت از آبهای زیرزمینی و اصلاح شیوههای مصرف آب تاکید کردند. وی به تشریح روند تخریب اراضی در دشت های اصفهان پرداخت و خاطرنشان کرد: بدون توجه به موضوع برداشت بی رویه از آب های زیرزمینی دره زاینده رود، احیای زاینده رود وجود نخواهد داشت. مدیرکل زمین شناسی زاینده رود استان اصفهان در حال بررسی وضعیت پروژه های انتقال آب دره و پروژه های انتقال آب در دره، توسعه صنایع مستقر و توسعه کشاورزی در دهه های اخیر است. نمونه ای از توسعه پایدار وی با اشاره به بار غیرواقعی زاینده رود در دهه های اخیر، ادامه می دهد: در حوزه آبخیزداری یک هزار و 222 سد کوچک بر روی شاخه های زاینده رود به ارتفاع 10 متر ساخته شده و برای توسعه کشاورزی بالای سد زاینده رود هزینه شده است.
اسلامی با اشاره به اینکه احیای زاینده رود از نظر علمی و فنی امکان پذیر است، بر اراده دولت در این زمینه تاکید کرد و گفت: یا خیر. او در حمایت از ائتلاف ایالات متحده برای دموکراسی صحبت کرد، اما گفت که حفظ استقلال راه حل نیست. مدیرکل زمین شناسی استان اصفهان بارگیری را بیش از چهارمحال و دیگر استفاده های رسمی و غیررسمی و بارگیری در استان بختیاری می داند: وزارت نیرو باید اولویت های آب زیست محیطی از جمله حوزه های آبخیز روستایی را رعایت کند. زیرا بی توجهی به محیط زیست آسیب های همه جانبه ای را به همراه خواهد داشت و بسیاری از استان های فلات مرکزی ایران از جمله چهارمحال و بختیاری را تحت تأثیر قرار می دهد. وی در خصوص اولویت های زیست محیطی استان اصفهان، احیای حوضه آبخیز روستا را مهم ترین موضوع عنوان کرد و خواستار احیای حوضه بین المللی حوضه آبخیز روستا شد و افزود: با توجه به نیازهای مردمی در استان اصفهان، نیاز به احیای حوضه آبریز روستایی است. اسلامی با اشاره به تغییر نسبی نگرش مردم و مسئولان استان اصفهان نسبت به دره زایدهرود میگوید:
وی با تاکید بر لزوم همکاری و هماهنگی بین دستگاههای اجرایی برای رسیدگی به مسائل زیستمحیطی، به این نتیجه رسید که بسیاری از فعالیتهای سازمان تحت مدیریت وی بدون تخصیص بودجه دولتی و با کمک سایر دستگاهها در اصفهان انجام شده است. استان بلایا
بستر سوزان زاینده رود رو به آب و دره اصفهان- دشت برخوار روز به روز بیشتر می شود و آثار آن بر در و بدنه بناهای تاریخی اصفهان و خانه های مردم دیده می شود. با اصلاح بودجه سال آینده برای مرهمی از اندام ضعیف زیندرود؛ زیرا مرگ و زندگی زاینده رود در گرو بودجه سال 1401 بود.
[ad_2]