در رفتن ساکنان شهرهای بزرگ همیشه برای رهایی از آلودگی هوا مسیر روستاهای اطراف را دنبال می کنند تا بتوانند ساعت ها از هوای پاک اینجا لذت ببرند اما می گویند لذتی که ما به ارمغان می آوریم با آلودگی شهر یکی نیست. کیلومترها سفر کرده اند. با این حال، یافته‌های جدید نشان می‌دهد که حتی در مناطق روستایی که آلودگی هوا بالاست، محققان کشف کرده‌اند که ذرات ناسالم در هوا وجود دارند. به عبارت دیگر، حتی بهشت هایی که در روستاهای خود می بینیم، آنطور که قبلاً تصور می کردیم سالم نیست.
طبق گزارشات فرارو، دانشمندان می گویند ذرات با قطر کمتر از 1.2 میکرومتر (PM2.5) بیشترین آسیب را به سلامت انسان وارد می کنند، زیرا این کهکشان ها آنقدر کوچک هستند که به اعماق اعصاب ما نفوذ می کنند و به سلول ها و بافت ها می رسند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) همچنین آستانه‌ای محیطی برای سطوح PM2 تعیین کرده است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ذرات معلقی که تنفس می‌کنیم مهم‌تر از ترکیب شیمیایی آن برای سلامت انسان است. با توجه به اینکه ذرات موجود در ذرات احتمال بیشتری برای تولید اکسیژن فعال دارند، ممکن است همین تأثیر را بر سلامت انسان داشته باشد.
هنگامی که محققان در ایالات متحده سه منطقه شهری را با یک منطقه روستایی در غرب کشور مقایسه کردند، به سطوح مشابهی از پتانسیل اکسیداتیو در هر یک از چهار مکان پی بردند. این موضوع در مناطق روستایی که جرم نسبتاً کمتر از PM2.5 بود نیز مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که اگرچه فعالیت کشاورزی تنها 5 درصد از مناطق روستایی را در PM2.5 نشان می دهد، اما بیش از 3 درصد از پتانسیل آسیب سلولی اکسیداتیو در منطقه را نیز شامل می شود. جالب است بدانید که پتانسیل اکسیدان در اکثر مکان‌های شهری کمتر از 5 درصد بود.
نویسندگان در مقاله جدیدی می نویسند: “به طور کلی، مطالعه ما نشان می دهد که منابعی که نقش مهمی در جنایات PM2.5 بازی می کنند لزوما به اندازه اثرات سلامتی مهم نیستند.” در عین حال، محققان استدلال می کنند که استانداردهای بهداشتی ما برای آلودگی هوا باید بر اساس پتانسیل ذرات معلق باشد تا مقصر واقعی باشد. این مطالعه بر اساس نمونه‌های هفتگی PM2.5 بود که در پاییز و پاییز و بهار از شیکاگو، ایندیاناپولیس و سنت لوئیس و همچنین یک خانه روستایی در ایلینویز بازیابی شد.
تیم تحقیقاتی با تجزیه و تحلیل سنتز، جرم و اکسیدان های بالقوه این نمونه ها، ارتباط ضعیفی بین جرم و ذرات معلق پیدا کردند. بسترهای شیمیایی در مناطق روستایی بیشتر احتمال دارد عوارض جانبی ناسالم ایجاد کنند. به عنوان مثال، اثرات سنگ آهن و ترسیب کربن به شدت با پتانسیل استرس اکسیداتیو سلولز در طول سال مرتبط بود. سایر مواد شیمیایی صنعتی مانند سرب، آلومینیوم، مس و منگنز نیز در زمستان و پاییز افزایش می یابند. این واقعیت که آنها برداشت می شوند همچنین نشان می دهد که بسیاری از مواد شیمیایی بالقوه سمی که در دهکده های ایلینوی تنفس می شود برای فعالیت های کشاورزی مانند جادوگران و ملخ ها استفاده می شود. به عنوان مثال، فسفات هایی که روی محصولات اسپری می شوند حاوی فلزات سنگینی مانند سرب و کروم هستند که به راحتی می توانند به هوا و مجاری هوایی ما نفوذ کنند. اسپری قارچ را نیز می توان به روشی مشابه اسپری کرد.
احتراق زغال سنگ داغ و سوزاندن سنگ آهک، که به عنوان یک کارخانه زغال سنگ در فاصله 5 کیلومتری (3 مایل) در نظر گرفته می شود، بیش از 5٪ از جنایات PM2.5 در روستایی ایلینوی را تشکیل می دهد. در ابتدا تصور می شد که زغال سنگ این میزان خطر را برای جهان به همراه خواهد داشت، اما مشخص شد که منابع کشاورزی که جرم محسوب می شود دو برابر این میزان است. نویسندگان نتیجه گیری می کنند: “سهم کوچک تولید PM2.5 خطرات سلامتی فعالیت های کشاورزی را نادیده نمی گیرد.” این ادعا با یافته های علمی دیگر تأیید می شود. به عنوان مثال، مطالعات انجام شده در پکن در سال 9 نشان داد که وسایل نقلیه به تنهایی 5٪ از منطقه جرم و جنایت PM2.5 را تولید می کنند.
واضح است که روشی که ما برای سنجش آلودگی هوا استفاده می کنیم ناقص است و میزان کامل خسارت را نشان نمی دهد. با این حال، اندازه گیری پتانسیل استرس اکسیداتیو از هر ماده شیمیایی بسیار پیچیده تر از اندازه گیری تمام محیط های محیطی است. نویسندگان مطالعه حاضر امیدوارند که روش جدید به آنها اجازه دهد امواج رادیویی را برای تسهیل محیط‌بانان و سیاستمداران در آینده آزمایش کنند. این مطالعه در نشریه معتبر است مجله مواد خطرناک منتشر شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
