در رفتن تام کلیفورد؛ یک روزنامه نگار ایرلندی اکنون در پکن است. او در سه دهه فعالیت حرفه ای خود، سقوط دولت مارکوس در فیلیپین، حمله نظامی و آزادسازی کویت، رویدادهای آفریقای جنوبی قبل از ریاست جمهوری ماندلا و رویدادهای هنگ کنگ را پوشش داده است.
موتورهای اقتصادی چین مانند قبل از قوام خود برخوردار نیستند زیرا به دنبال نیروی محرکه برای خروج از بن بست هستند. بخش املاک و مستغلات چین در بدهی فرو رفته است. بلوک های آپارتمانی در آن کشور خالی هستند، حدود 65 میلیون واحد. نظر روشنی ندارد و بیش از 20 درصد چین دارای مسکن شهری است. میلیون ها نفر در چین به شدت به مسکن نیاز دارند.
بانک جهانی تخمین می زند که 61 درصد چینی ها در شهرها زندگی می کنند که این رقم در ابتدای قرن 36 درصد بود. متعلق به جامعه اینجاست. حدود 90 درصد مردم خانه و 20 درصد بیش از یک خانه دارند. علاوه بر این، تخمین زده می شود که حدود 100 میلیون ملک خریداری شده است اما هیچ کس زندگی نمی کند و قیمت مسکن 0.2 درصد در ماه اکتبر کاهش یافته است که بزرگترین کاهش از فوریه 2015 است.
بازار مسکن چین اشباع شده و جمعیت در حال پیر شدن است، به این معنی که تعداد خانه های جدید در حال کاهش است. ساخت این خانه ها به رشد اقتصاد کمک کرد. با این حال، به نظر می رسد خصومت فزاینده چین با ایالات متحده و اتکای آن به شرکت های دولتی به جای شرکت های خصوصی در اقتصاد این کشور، به آگاهی اقتصادی چین پایان می دهد. قطعی برق بزرگ در شهرها و بروز بالای بیماری عروق کرونر قلب نیز منجر شده است.
شیوع کرونا باعث کاهش تقاضای بین المللی برای کالاهای ساخت چین شده است. این دیگر بار دیگر به این سؤال پاسخ نمی دهد: رشد جهانی از کجا می آید؟ و همه از چین پاسخ دادند، از خدمات پیک گرفته تا غذای گرم گرفته تا دارو، ساعات کاری طولانی با دستمزدهای پایین در آن کشور. شهرهای چین در حال تبدیل شدن به قارچ هستند، اما مردم کمتر برای مغازه ها و فروشگاه ها هزینه می کنند. قدرت خرید مصرف کننده و قدرت خرید ضعیف شده است.
مواردی در مورد زندگی در پکن وجود دارد که قابل ستایش است، از جمله اینکه جاده ها تمیز و ایمن هستند و برای این شهر 21 میلیونی مهم هستند. با این حال، همیشه یک اما و اشاره وجود دارد. آلودگی هوا یک مشکل است. نرخ آن نسبت به چهار سال قبل کاهش یافته است، اما همچنان مشکل است. کتابفروشی های فروش کتاب های با کیفیت تعطیل شدند. بهترین کتابفروشی کرم کتاب در منطقه خرید سان لی تون حدود یک سال پیش بسته شد.
دوچرخه های الکترونیکی پیاده روهایی را که فقط با اپلیکیشن های گوشی هوشمند باز می شوند مسدود می کنند. در نتیجه عابران پیاده باید برای رهایی از ترافیک به محل ترافیک بروند. سالانه جان صدها نفر را تهدید می کند و منجر به تصادفات رانندگی می شود. دوچرخه های الکترونیکی پارک شده ضعیف در پیاده روهای شلوغ نشان دهنده یک تهدید آشکار و فعلی از سرمایه گذاری بیش از حد در چین است.
بر اساس گزارش بانک تسویه بین المللی چین، بدهی چین در 15 سال گذشته 13 برابر شده است که تقریباً سه برابر اقتصاد کل کشور را افزایش داده است. بسیاری از وام ها در آن کشور (حدود 30 درصد) هرگز بازپرداخت نمی شوند. تولید ناخالص داخلی سرانه چین 10500 دلار است که تقریباً یک ششم تولید ناخالص داخلی سرانه ایالات متحده است.
شاید اقتصاددانان شیکاگو با خوشحالی دست بدهند و نیروهای بازار از پرسه زدن در مغازه های چینی مانند گاو نر چینی خوشحال شوند، که ممکن است به نفع عمومی نباشد. با این حال، اجازه دادن به اصلاحات اقتصادی محدود با مخالفت شدید رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، که این اقدام را از دست دادن کنترل می داند، نیز مواجه خواهد شد. برای آنها یک اقتصاد ضعیف و یک حزب قوی گزینه خوبی است. بخش دولتی یک مدل مالی از منافع، هدر دادن منابع و سرمایه گذاری است.
پس از چهار دهه اصلاحات اقتصادی، جمعیت چین هنوز نسبتاً فقیر است، به ویژه در زمینه منطقه‌ای چین. تحریم های صادراتی آمریکا فشار بر چین را افزایش داده است. در چین کمپین های خودکفایی با هدف جایگزینی فناوری خارجی به جای کالاهای تولید داخل راه اندازی شده است. با این حال، این کمپین می تواند به اقتصاد نیز ضربه بزند. چین در مسیر سبقت گرفتن از آمریکا از نظر اقتصادی قرار ندارد و واشنگتن باید ساختار خود را بازسازی کند و بر این اساس واکنش نشان دهد.
همچنین، آیا ممکن است برای منحرف کردن افکار عمومی از وضعیت اقتصادی کنونی به عوامل منحرف کننده نیاز باشد؟ مطمئنا، بحران تایوان؟ امکان پذیری. کشور ضعیفی که قوی نیست، نه تنها غرب، بلکه خودش را نیز با چالش مواجه می کند.
منبع: International Pulse Digest
ترجمه: فرارو
