چرا دولت ایران باید مهاجران را تشویق به مهاجرت کند؟

در رفتنمحمدمهدی حاتمی; اقتصاد ایران در چنان شرایط بحرانی و بحرانی قرار دارد که توجه یکی به دیگری معطوف می شود. از بحران ارزی و تورم بالا گرفته تا بحران دارو و بحران بانک ها و صندوق های بازنشستگی، اکنون زمینه هایی وجود دارد که نیازی به اصلاحات اساسی و ساختاری نیست.

به گفته فرخ، یکی از حوزه هایی که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، اشتغال (و شاید بهتر است بگوییم عدم اشتغال) است که به عنوان سوختی برای سایر بحران های اجتماعی عمل می کند. اما این بحران چقدر عمیق است و چگونه می توان آن را در قالب اعداد تفسیر کرد؟

ایرانی ها کار نمی کنند

داده های مرکز آمار ایران نشان می دهد که در تابستان 1388، «نرخ مشارکت اقتصادی» در جمعیت 15 ساله و بالاتر تقریباً 44.9 درصد (تقریباً 45 درصد) و در جمعیت 10 ساله و بالاتر حدود 40.8 درصد بوده است. بر فراز. رفته اند.

نرخ مشارکت نیروی کار هر 15 سال (یا 10 سال یا بیشتر) نشان دهنده کسری در روند اقتصادی کل جمعیت است.

بر این اساس، آمار این دسته از افراد اعم از شاغلان و جویندگان کار بر کل جمعیت بزرگسال کشور تقسیم می شود. به این ترتیب، طبق این آمار در تابستان 1388 تنها 45 درصد از ایرانیان موفق به یافتن کار شدند و 55 درصد حتی به دنبال کار نبودند.

آیا وضعیت در 2 سال گذشته بهتر شده یا بدتر شده است؟

لازم به ذکر است که «بیکاری» و «نرخ مشارکت اقتصادی» متفاوت است. طبق تعریف این بخش، فردی که جویای کار است اما جویای کار نیست «بیکار» تلقی می شود، اما پایین بودن «نرخ مشارکت اقتصادی» به این معناست که فردی کار نمی کند و به دنبال شغل نمی گردد. کار. کاملا.

هنوز مشخص نیست که او پس از ترک این سمت چه خواهد کرد. اقتصاددانان می گویند که به دلیل دستمزد کمتر کارگران (همانطور که در ایران اتفاق افتاد، زمانی که دستمزدها کمتر از سایر هزینه های شرکتی است)، تقاضا برای کارگران ممکن است افزایش یابد.

مثلاً یک شرکت صادرکننده که سالانه 2 میلیون دلار صادرات دارد و 4 میلیون تومان به کارگرانش با نرخ 10 هزار تومان حقوق می دهد که با همان 2 میلیون دلار صادرات و 30 هزار تومان درآمدش 3 برابر شد، اما همچنان همان حقوق را پرداخت می کند. حقوق ۴ میلیون تومانی کارگرانش بنابراین (حداقل روی کاغذ) شرکت می تواند کارگران بیشتری استخدام کند.

از سوی دیگر، وضعیت می‌تواند از این هم بدتر باشد: به دلیل ورشکستگی شرکت‌ها، بسیاری از فرصت‌های شغلی در حال از بین رفتن هستند و در سال‌های اخیر مهاجرت سرمایه‌ها و سرمایه‌گذاران به خارج از کشور نیز به ماجرا اضافه شده است.

بیکاری یا نرخ مشارکت پایین به کجا ختم می شود؟

اما چرا نگران نرخ مشارکت اقتصادی یا آمار بیکاری در ایران باشیم؟ از منظر غیرمسئول ترین دولت های جهان، پایین بودن نرخ مشارکت اقتصادی نگران کننده است.

وقتی مردم کار نمی‌کنند یا کاری که انجام می‌دهند حداقل در آمار منعکس نمی‌شود، به این معنی است که دولت نمی‌تواند از فعالیت‌های شهروندانش درآمد مالیاتی بگیرد. بررسی لایحه بودجه 1401 (که هنوز به تصویب نرسیده) نشان می دهد دولت سیزدهم در سال آینده 532 هزار میلیارد تومان درآمد مالیاتی را پیش بینی می کند.

در دل مبلغ فوق، مالیات اشخاص حقوقی (حدود 135 هزار میلیارد تومان) است. مالیات بر درآمد (85000 میلیارد تومان); مالیات بر کالاها و خدمات (205 هزار تومان) و مالیات بر ارزش افزوده (حدود 150 هزار میلیارد تومان) به طور مستقیم و غیرمستقیم به جیب مردم بستگی دارد.

اگر درآمد نداشته باشید، نمی توانید مالیات بدهید. این امر به راحتی محاسبات دولت را در بودجه سال آینده مختل می کند و کسری بودجه ایجاد می کند. کسری بودجه دولت بعداً به صورت تورم به من و شما برمی گردد.

همچنین در صورت نداشتن درآمد، قدرت خرید شما کاهش می یابد که منجر به کاهش مصرف (کاهش کلی تقاضا) و در نتیجه تشدید رکود می شود. در اقتصاد ایران که علاوه بر رکود تورم بالایی دارد، محصول این وضعیت «رکود تورمی» است، بیماری بسیار سختی که در اقتصاد درمان می شود.

آیا مهاجرت راه حل خوبی است؟

اما ایران تنها کشوری نیست که با این مشکل مواجه است و البته در جاهای دیگر نیز اقداماتی انجام شده است. مهاجرت کارگران ساده ترین راه حل است و البته فقط شامل کارگران ماهر می شود. (کارگران ماهر)

به عنوان مثال، ایران اخیراً برای اعزام کارگران به فنلاند اعلام آمادگی کرده است. حامد فروزان، مدیرکل امور بین الملل وزارت کار و رفاه اجتماعی گفت: بیش از 1.5 میلیون مهندس حرفه ای، بیش از یک میلیون فارغ التحصیل معماری، بیش از هزار متخصص در ایران در حالت آماده باش هستند.

در همین حال، بسیاری از کشورهای توسعه یافته با کارگران ماهر و حتی غیر ماهر خارجی دست و پنجه نرم می کنند. چند هفته پیش رئیس آژانس فدرال کار آلمان اعلام کرد که این کشور در مجموع به 1.2 میلیون کارگر نیاز دارد و اکنون حدود 70 کسب و کار و شغل در آلمان با کمبود نیروی کار مواجه هستند.

آمار و ارقام وزارت کار نشان می دهد که هم اکنون حدود 170 جویای کار خارجی در ایران وجود دارد که وظیفه آنها اعزام کارگران به خارج از کشور از طریق مراحل قانونی است. به زبان ساده، زیرساخت ظاهرا آماده است.

ترکیه به هند: دلار به خانه باز می گردد

در این میان، موارد زیادی در تاریخ وجود داشته است که تعداد زیادی از کارگران در جستجوی فرصت های شغلی بهتر به کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند. مهاجرت کارگران از ترکیه به آلمان در دهه 1960 نمونه جالبی است.

در دهه 1960، ناآرامی های سیاسی در ترکیه از یک سو و نیاز به کارگران در آلمان غربی از سوی دیگر، موجی از مهاجرت نیروی کار را از ترکیه به آلمان (در آن زمان دو بخش غربی و شرقی وجود داشت) برانگیخت.

جمعیت ترک های مقیم آلمان (نسل اول، دوم، سوم و حتی چهارم و پنجم) هم اکنون تقریباً 5 میلیون نفر است که برابر با کل جمعیت ایرانیان مهاجر در سراسر جهان است. در واقع، شهروندان ترک مقیم آلمان در حال حاضر بزرگترین اقلیت مهاجر در این کشور هستند که در ابتدا فقط برای کار و درآمد به این کشور آمده بودند.

از سوی دیگر، سازمان بین المللی کار در سال 2017 تخمین می زند که جمعیت کارگران خارجی در کشورهای عرب زبان به حدود 23 میلیون نفر می رسد که بیشتر آنها به هند، پاکستان، سریلانکا، فیلیپین و بنگلادش مهاجرت کرده اند. . (این جمعیت تقریباً برابر با جمعیت کشوری مانند تایوان یا کمی کمتر از جمعیت استرالیا است.)

تجربه هند اما ممکن است به آنچه ایران در این زمینه می تواند انجام دهد نزدیکتر باشد. حدود 18 میلیون هندی اکنون در خارج از کشور کار می کنند و بیشتر آنها بخشی از درآمد خود را به خانواده های خود در هند منتقل می کنند. Business Standard تخمین می زند که تنها در سال 2020 حدود 83 میلیارد دلار ارز خارجی از این مسیر به هند سرازیر شده است.

ایران را نمی توان با هند مقایسه کرد، زیرا 18 میلیون نفری که در خارج از هند کار می کنند کمی بیشتر از کل نیروی کار ایرانی هستند (تقریباً 26 میلیون). اما مهاجرت قانونی و مشارکتی بین ایران و سایر کشورها می تواند همزمان درد بیکاری و عدم مشارکت اقتصادی را کاهش داده و ورود ارز به اقتصاد ایران را تضمین کند.