[ad_1]
تصور یک زندگی عادی بدون قدرت بینایی دشوار است. با این حال، علائمی مانند قرمزی، آبریزش چشم، تاری دید و خشکی چشم اغلب مشکلات جزئی تلقی می شوند و جدی گرفته نمی شوند.
به گزارش ایسنا، اگرچه اغلب این علائم به خودی خود از بین می روند، اما در موارد نادری در صورت عدم درمان می توانند منجر به عوارض جدی از کوری تا مرگ شوند.
نتایج یک مطالعه نشان می دهد که اگرچه بیشتر عفونت های چشمی خوش خیم هستند، اما سایر عفونت های چشمی می توانند عواقب مخربی داشته باشند. اکثر بیماران با ترشح از چشم، علائم بینایی یا قرمزی و درد در چشم به پزشک مراجعه می کنند.
کارشناسان بر این باورند که برخی از بیماری ها و عفونت ها ممکن است به عنوان علامت چشم اول ظاهر شوند، زیرا چشم تنها عضوی از بدن است که اعصاب و رگ های خونی به طور مستقیم در آن دیده می شود و بنابراین اولین عضوی است که شناسایی می شود. همچنین به این بیماری کمک می کند. به عنوان تایید تشخیص او. با پیشرفت علم پزشکی، این ایده که چشم ها فقط برای بینایی هستند تغییر کرده است. برخی از بیماری های چشمی می توانند باعث کاهش بینایی شوند و در برخی موارد نادر در صورت عدم درمان یا تشخیص در مراحل پیشرفته منجر به مرگ می شوند.
هندوستان تایمز به برخی از عفونت‌های چشمی اشاره می‌کند که اگر درمان نشوند، می‌توانند عواقب مخربی داشته باشند:
قارچ سیاه: این یک عفونت نادر است که در اثر عفونت قارچی ایجاد می شود و میزان مرگ و میر بالایی دارد. این بیماری در بیماران نقص ایمنی مانند افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده، سرطان، پیوند اعضا، افرادی که تحت درمان با استروئید هستند و اخیراً در بیماران مبتلا به عفونت های شدید کرونری شایع تر است. قارچ از طریق حفره بینی وارد جریان خون می شود و می تواند به سینوس ها سرایت کند و در نهایت باعث مرگ بیمار در مغز شود.
آسپرژیلوزیس: این نوع عفونت در بیماران دچار نقص ایمنی نیز رخ می دهد و از طریق حفره بینی وارد بدن شده و سپس به مغز می رسد. انتشار عامل بیماری به پوست سر می تواند منجر به آبسه مغزی، واسکولیت، ترومبوز و در نهایت ایسکمی مغزی شود که می تواند کشنده باشد.
ورم ملتحمه: ملتحمه لایه نازکی از بافت است که سفیدی چشم و داخل پلک ها را می پوشاند. ورم ملتحمه را می توان به عنوان عفونت یا التهاب ملتحمه تعریف کرد. از علائم این بیماری می توان به خارش و آبریزش چشم اشاره کرد. این وضعیت می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود و در صورت عدم درمان می تواند جدی باشد.
بلفاریت: التهاب پلک ها در اثر عفونت های باکتریایی، آلرژی، انسداد غدد چربی در پلک ها و برخی بیماری های پوستی ایجاد می شود. ممکن است متوجه قرمزی و تورم پلک ها، سوزش و آبریزش چشم ها و پوسته پوسته شدن پوست اطراف چشم شوید. بلفاریت باعث نابینایی نمی شود، اما می تواند باعث بسیاری از عوارض دیگر مانند آسیب به مژه ها شود.
یویت: التهاب لایه میانی چشم. این بیماری با عوارض مختلفی مانند پسوریازیس و آرتریت روماتوئید همراه است. ممکن است متوجه علائمی مانند تاری دید و قرمزی چشم شوید.
التهاب یا عفونت قرنیه: استفاده نادرست از لنزهای تماسی می تواند منجر به عفونت شود. استفاده از لنزهای تماسی برای ساعات طولانی، تمیز نکردن آنها و مراقبت مناسب می تواند خطر ورود میکروب ها به قرنیه را افزایش دهد. نادیده گرفتن این عفونت و عدم درمان فوری آن می تواند منجر به زخم قرنیه و از دست دادن دائمی بینایی شود.
[ad_2]
