[ad_1]
LVIV، اوکراین – از زمانی که شوهرش در طول تهاجم روسیه به نماد جهانی رهبری تبدیل شد، بانوی اول اوکراین، اولنا زلینسکا، نقش عمومی کمتری ایفا کرده است. اما عصر سه شنبه او با ارسال نامه ای سرگشاده مورد توجه رسانه ها قرار گرفت که به گفته او “شهادت” او از اوکراین بود.
او نوشت: “باور کردن اتفاق یک هفته پیش غیرممکن بود. کشور ما آرام بود. شهرها، شهرک ها و روستاهای ما پر از زندگی بود.” من مشغول بودم.
از زمان پیروزی قاطع ولادیمیر زلنسکی در انتخابات سال 2019 – سخنرانی که این کمدین تبدیل به سیاستمدار در مورد آن با همسرش مشورت نکرد – خانم. زلنسکا، 44 ساله، بر توانمندسازی زنان، سوادآموزی و مسائل فرهنگی در اوکراین تمرکز دارد. جنگ او را مجبور به موقعیت جدیدی کرده است و از بستر خود برای افزایش آگاهی در مورد جنایات علیه کودکان و سالمندان استفاده می کند و برای کمک به مرزهای کشورش می رسد.
او در نامه خود نوشت: «جنگ در اوکراین یک «جنگ بیرون» نیست که خطاب به رسانه‌های بین‌المللی بود.» این جنگ در اروپا و نزدیک به مرزهای اتحادیه اروپا است. “اوکراین در حال مسدود کردن نیرویی است که فردا به بهانه حفاظت از غیرنظامیان می تواند به طور تهاجمی وارد شهرهای شما شود.”
او درخواست شوهرش را برای نیروی نظامی بین‌المللی برای کمک به ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین برای حفاظت از آسمان تکرار کرد – این دیدگاه که نگرانی‌های ناتو می‌تواند غرب را به جنگ گسترده‌تری با روسیه سوق دهد.
او گفت: «آسمان را ببند و ما خودمان در زمین می جنگیم.
خانم. زلنسکا که همسرش را در حین تحصیل در دانشگاه‌های مختلف در زادگاهش، شهر صنعتی کرویا، ملاقات کرد، یک فیلمنامه‌نویس در کوارتال 95 بود که توسط همسرش تأسیس شد. نوبت او از کمدین به رئیس جمهور، او را در یک زندگی جدید – و یک خطر جدید قرار داد.
چند روز پس از اصابت اولین موشک روسی به کیف، پایتخت اوکراین، در یک سخنرانی، آقای … زلنسکی گفت که می‌دانست او اولین هدف یک سوء قصد بوده است. همسر و فرزندانش، الکساندرا 17 ساله و کاریلو 9 ساله، گفتند: «هدف شماره 2.
محل نگهداری او به دلایل امنیتی مخفی نگه داشته شده است، اما آقای. زلنسکی می گوید در اوکراین زندگی می کند.
خانم زلنسکا در پروفایل های رسانه های اجتماعی خود عکس هایی از کودکان مبتلا به سرطان که برخی از آنها اکنون در زیرزمین های بیمارستان تحت درمان هستند به اشتراک گذاشته است و همچنین داستان هایی از کودکان کشته شده در جنگ تعریف کرده است.
او در نامه خود نوشت: «زنان و کودکان ما اکنون در پناهگاه ها و زیرزمین های بمب گذاری شده زندگی می کنند. او می گوید: «اولین نوزاد جنگ سقف سیمانی زیرزمین را دید، اولین نفسش در زیر زمین تند بود و جامعه گیر افتاده و وحشت زده از او استقبال کرد. در این نقطه ده ها کودک هستند که از دست داده اند هرگز برای صلح در زندگی
[ad_2]
