رسمی هفته آینده چندین طوفان ژئومغناطیسی به زمین خواهد رسید!

در رفتن اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA) و آژانس هواشناسی بریتانیا به طور مشترک هشدار طوفان ژئومغناطیسی خفیف تا متوسط ​​را برای چند روز آینده صادر کرده اند، به این معنی که در هفت روز آینده اثرات طوفان را خواهیم دید. روی زمین.

به گزارش فرارو، از اواسط ژانویه، خورشید تقریباً هر روز شاهد فوران های عظیم و فوران های عظیم تاج بوده است. این بدان معناست که اتفاقی اجتناب ناپذیر در حال رخ دادن است. برخی از این فوران ها در جهت کلی زمین منفجر شده اند، یعنی ما در معرض طوفان های خورشیدی هستیم.

البته هشدارها به طوفان های ژئومغناطیسی «خفیف تا متوسط» اشاره دارد و این می تواند به ما اطمینان دهد که این طوفان های خورشیدی برای ما مضر نیستند. در واقع، طوفان های ژئومغناطیسی خفیف تا متوسط ​​نیز در چند روز گذشته ما را تحت تأثیر قرار داده اند، به طوری که مقیاس طوفان خورشیدی در پنج سطح در دو سطح کم خطر G1 و G2 گروه بندی شده است. البته، در این سطح کم خطر، سیگنال های رادیویی با فرکانس بالا در عرض های جغرافیایی بالا را می توان کاهش داد و تغییر در کشش می تواند باعث دقت ماهواره ها شود. شبکه برق ممکن است نوسان داشته باشد و فعالیت حیوانات مهاجر مختل شود. با این حال، اگر شرایط فراهم باشد، می توان ماهواره ها را به آسمان پرتاب کرد.

ما همچنین می توانیم شاهد افزایش در شفق قطبی باشیم. آژانس هواشناسی بریتانیا توصیه کرد: “در اواسط ماه مارس، دو شفق قطبی (CME) و جریان سریع حفره‌های کرونا که به زمین می‌رسند انتظار می‌رود شفق را افزایش دهند. درجه‌ها را می‌توان تا عرض جغرافیایی مشاهده کرد.

طوفان های خورشیدی یک رویداد آب و هوایی فضایی بسیار رایج هستند و زمانی رخ می دهند که خورشید ما فعال تر باشد. در نتیجه چنین رویدادی، بادهای CME و خورشیدی میدان مغناطیسی زمین و جو فوقانی را مختل می کنند که هر دو در حال حاضر در حال وقوع هستند.

CME یا تاج خورشیدی که در بیرونی ترین ناحیه اتمسفر ستاره قرار دارد، در طول فوران پلاسما و میدان مغناطیسی ساطع می کند. اگر CME به سمت زمین باشد، تأثیر پرتاب خورشید بر میدان مغناطیسی زمین می تواند باعث ایجاد طوفان ژئومغناطیسی شود که به آن طوفان خورشیدی نیز می گویند. بادهای خورشیدی از طریق “سوراخ” کرونا می وزند. اینها نواحی سرد و متراکم پلاسما در جو خورشید با میدان های مغناطیسی بازتر هستند. چنین مناطق باز اجازه می دهد تا بادهای خورشیدی راحت تر فرار کنند و تشعشعات الکترومغناطیسی را سریعتر به فضا بفرستند. اگر سوراخ ها به سمت زمین باشد، آنگاه آن بادها می توانند به سمت ما بیایند.

زمانی که ذرات باردار خورشید با جو زمین برخورد می کنند، به سمت قطب هایی در امتداد میدان مغناطیسی زمین حرکت می کنند، جایی که در قسمت بالایی جو باردار می شوند و با مولکول های موجود در آن برهم کنش می کنند. این فعل و انفعال مولکول ها را یونیزه می کند و باعث درخشش آنها می شود که ما آن را شفق قطبی می شناسیم.

بر اساس گزارش Space aurorae، شاخص Kp ده نقطه ای فعالیت ژئومغناطیسی در 14 و 15 مارس به ترتیب دارای حداکثر سطوح 6 Kp و 5 Kp است. این بدان معناست که احتمال وجود شفق درخشان و پویا با احتمال شفق قطبی وجود دارد، بنابراین زمان مناسبی برای دنبال کردن نورهای آسمان است.

اگر به نظر می رسد که خورشید اخیراً کمی بیشتر حرکت می کند، به این دلیل است که چنین چیزی واقعاً در حال وقوع است. ستاره ما 11 چرخه فعالیت را با یک اوج و فرورفتگی مشخص طی می کند که به آن حداکثر و حداقل خورشیدی می گویند. حداقل خورشیدی، زمانی که میدان مغناطیسی خورشید ضعیف ترین است. این زمانی اتفاق می افتد که قطب های مغناطیسی خورشید موقعیت خود را تغییر دهند. آخرین خورشید گرفتگی حداقل در دسامبر 2019 رخ داد.

ما اکنون به سمت خورشیدی بیشتر و بیشتر حرکت می کنیم، زمانی که میدان مغناطیسی خورشیدی در قوی ترین سطح خود است. از آنجایی که میدان مغناطیسی خورشید فعالیت آن را کنترل می کند، به این معنی است که شاهد افزایش لکه های خورشیدی، شراره های خورشیدی و CME خواهیم بود. (لکه های خورشیدی مناطق موقتی میدان های مغناطیسی قوی هستند که در محل تلاقی میدان مغناطیسی خورشیدی تشکیل می شوند.) انتظار می رود حداکثر خورشیدی بعدی در حدود جولای 2025 باشد.

تخمین اینکه هر چرخه خاص چقدر فعال خواهد بود دشوار است، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد شاید ما در حال ورود به قوی ترین چرخه ثبت شده تا به امروز هستیم. طوفان های خورشیدی قوی می توانند مشکلات جدی تری ایجاد کنند، بنابراین امیدواریم ستاره ما آن را نسبتاً پایین نگه دارد.

منبع: Science Alert

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو