دلیل شنیدن صداهای مختلف از روند مذاکرات وین چیست؟

در رفتن– با تشدید رایزنی های دیپلماتیک در وین، بحث شنیدن صداهای متفاوت و بعضا متناقض از روند مذاکرات، به ویژه میخائیل ایلیانوف، نماینده دولت روسیه در مذاکرات وین و وزیر امور خارجه سرگئی لاوروف (اولیانوف) ابتدا بر این موضوع تاکید کردند. سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه گفت که هنوز راه درازی برای بازگرداندن توافق بورژوازی باقی مانده است. اما رویترز معتقد است که 30 درصد اختلافات هنوز حل نشده است.» انگیزه های واقعی چیست و این موضوع چه پیامی از روند مذاکرات وین می تواند داشته باشد؟ “فارو” وی در گفت و گو با دو تن از کارشناسان حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل به بررسی ریشه های این مشکل پرداخت. مشروح گفتگو با «مهدی مطهرنیا» و «مرتضی میکی» را در ادامه بخوانید.

چین و روسیه ایران را به عنوان یک شریک استراتژیک نمی بینند

مهدی مطهرنیا استاد دانشگاه و کارشناس سیاست خارجی است. گفتگو با فرارو می گوید:

آنچه اکنون در وین مشاهده می شود محصول یک روند تاریخی است که ریشه در بافت و ساختار نظام سیاسی کشورمان و مخالفت آن با نظام حاکم بر نظام بین المللی و منطقه ای دارد. از همان روزهای اول انقلاب اسلامی ایران، امواجی به راه افتاد که پیام های خاصی را به فضای بین المللی برد. البته این موضوع بازتاب های قابل توجهی در جهان اسلام داشته است، چنانکه در سال های اول پیروزی انقلاب اسلامی شاهد اقدامات ایران در زمینه هایی مانند جنگ با اسرائیل یا حمایت مردم فلسطین بوده ایم. کشورهای اسلامی سود می برند.

اما به تدریج معتقدم که بحث صدور انقلاب بر مشکل امواج انقلاب فائق آمد. در این زمینه، ایران در راستای روش های راهبردی خود به ویژه در حوزه منطقه، تا حدودی با بازیگرانی مانند روسیه متحد شده و در برخی جاها به آنها تکیه کرده است. همکاری نزدیک ایران با چین و روسیه و به‌ویژه فعالیت‌های چشمگیر پکن و مسکو در چارچوب معادله هسته‌ای ایران و روایت تهران از اقدامات این دو کشور در قالب معادله هسته‌ای‌اش، همگی وجود دارد. از این معنا حمایت کنید. البته تحلیل های ویژه زیادی در این زمینه وجود دارد. در این زمینه، برخی نیز بر این باورند که این اعمال در قالب تمثیل های مطرح شده در مورد انقلاب اسلامی چندان خوشایند نیست.

با در نظر گرفتن همه این موضوعات، امروز میخائیل ایلیانوف را می بینیم که با رابرت مالی، نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران، به عنوان نماینده روسیه در مذاکرات وین، درباره مسائل آمریکا گفتگو و رایزنی می کند. این اقدام البته توضیحی دارد و این توضیح حاکی از تمایل ایران برای مذاکره مستقیم با آمریکا در چارچوب مذاکرات وین است.

اما سوال دیگری مطرح می شود: آیا افرادی مانند اولیانف و دولت هایی مانند روسیه با شناختی که در طول تاریخ ایران می شناسیم گزینه های مناسبی برای رساندن پیام ایران به آمریکا هستند یا برعکس؟ برخی ممکن است استدلال کنند که روسیه امروزی دیگر اتحاد جماهیر شوروی نیست و روسیه تغییر کرده است. پاسخ مثبت است، روسیه تغییر کرده است (چه از نظر سیاست داخلی و چه از نظر سیاست خارجی). امروز شاهد ترکیبی از اتحاد شوروی و انقیاد روسیه در دوران ریاست ولادیمیر پوتین بر روسیه هستیم. این ساختار سیاسی جدید نیز به هر طریق ممکن به دنبال حفظ منافع خود است (مساله ای که حتی در مورد برابری بورژوایی به طور جدی به آن پرداخته می شود). البته این هم بسیار طبیعی است.

از سوی دیگر سوال دیگری مطرح می شود که آیا روسیه که از زمان انقلاب اسلامی تاکنون در مهم ترین مسائل بین المللی متحد نزدیک ایران بوده است، به تناسب همجواری با ایران در کنار آن قرار گرفته است؟ البته این به چالش‌هایی مانند رویکرد روسیه برای همکاری با ایران در جنگ داخلی سوریه یا رویکرد تحویل نیروگاه بوشهر به ایران (که در سال 2000 به ایران ارائه شد) مربوط می‌شود. تأخیر چندین ساله) یا تامین موشک های اس 300 و موارد مختلف دیگر. بنابراین باید بگویم که اینها واقعاً سؤالات مهمی هستند که باید با دقت به آنها پاسخ دهیم. شکی نیست که روس ها نیز قبل از در نظر گرفتن منافع دوستان خود در هر صورت منافع خود را در اولویت قرار می دهند. به همین دلیل به استفاده از مهارت های مستقیم در روابط دیپلماتیک با بازیگران مختلف و احقاق کامل حقوق کشورمان معتقدم. از این نظر، آنچه روسیه امروز به طور متناقض درباره مذاکرات وین می گوید، به نوعی بازتاب منافع فردی این کشور است. بنابراین روس ها از یک سو به مردم و دولت ایران امید می دهند، اما از سوی دیگر خواهان هماهنگی لازم در مسائل مختلف مربوط به ایران با در نظر گرفتن منافع خود هستند.

در عین حال، واضح است که روسیه و چین برای پذیرش تهدیدات راهبردی و ایجاد روابط راهبردی و نزدیک و تشکیل بلوک علیه ایران، تمایلی به پذیرش تحریم‌های آمریکا و غرب علیه ایران ندارند. . دلیل اصلی البته بدیهی است: کشورهایی مانند چین و روسیه، دیدگاه آنها در مورد روابط بین‌الملل و تقابل با کشوری مانند آمریکا یا همکاری با ایران بر اساس «اصل هزینه-فایده». ارتباط. با آمریکا و غرب، بیشتر از روابط با تهران به نفع آنهاست.

حتی در شرایطی که روسیه و غرب با چالش‌ها و بحران‌های بزرگی بر سر اوکراین مواجه هستند، هرگز آمادگی یا آمادگی ورود به فضای تنش با یکدیگر را بر سر مسائلی مانند ایران نداشته‌اند. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می شود که بدانیم جنگ اوکراین یک جنگ افتخاری هم برای روسیه و هم برای ایالات متحده است و مسکو منافع اقتصادی زیادی در اوکراین نمی بیند. موضوعی که بسیار شبیه معادله هسته ای ایران است.

خلاصه این مسائل به من به عنوان یک کارشناس روابط بین الملل می گوید که روس ها و حتی چینی ها همیشه ایران را یک پلاکارد موثر برای خود می بینند و تهران را شریک و متحد استراتژیک نمی دانند. در رابطه با معادله هسته ای ایران، موضع متناقض مقامات روسیه و نزدیک یا دور بودن این توافق (از نظر آنها) تا حد زیادی منعکس کننده این مفهوم است.

دلیل اصلی اختلاف بر سر مذاکرات وین، عدم مذاکره مستقیم ایران و آمریکا است.

مرتضی میکی کارشناس روابط بین الملل است گفتگو با فرارو می گوید:

یکی از دلایل اصلی صداهای متفاوت در مذاکرات وین این است که مذاکره مستقیمی بین ایران و آمریکا وجود ندارد و موضوع اصلی در مذاکرات کنونی، روابط ایران و آمریکا و تحریم های آمریکا علیه ایران است. طرف های برمه ای بر اساس دیدگاه ها و منافع خود در روند مذاکرات در مورد آن اظهار نظر خواهند کرد.

این در حالی است که عدم اظهارنظر صریح تیم مذاکره کننده ایران در چارچوب مذاکرات وین و صرف ارائه چند کلیات از سوی آنها، در عمل جایگاه مناسبی را برای بازیگرانی مانند روسیه فراهم کرده است و در این زمینه بازی کرده اند. نقشی بوده است. او می بیند که وین می تواند نقش کلیدی در روند مذاکرات ایفا کند. از این رو او در مورد روند مذاکرات هسته ای ایران اظهارنظرهایی می کند که شاید با ماهیت آن چه در چارچوب مذاکرات اتفاق می افتد، فاصله زیادی داشته باشد.

بنابراین می بینیم که اولیانوف از یک طرف می گوید 5 دقیقه تا اتمام توافق باقی مانده است و از طرف دیگر افرادی مانند سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه موضع گیری می کنند که نشان دهنده تکمیل توافق است. . هنوز مسائل جدی وجود دارد و هنوز هم موضوعات مهمی در مذاکرات وجود دارد که اختلافات درون آنها کاهش یابد و کاهش یابد تا توافق حاصل شود.

علاوه بر این، ما موضع دولت آمریکا را داریم که بر زمان محدودی برای مذاکرات اصرار دارد و معتقد است که مذاکرات باید در اسرع وقت تکمیل شود. این در واقع نوعی فشار از سوی آمریکا علیه ایران است و تلاش می کند توپ را در معادله هسته ای بورژوازی در خاک ایران بیندازد. این رویکرد از یک سو قصد دارد در مقابل فشارهای داخلی آمریکا که دولت بایدن را ضعیف‌تر از ایران متهم می‌کند، موضع بگیرد و از سوی دیگر به تعهد دولت دموکراتیک (علیه ایران) اشاره می‌کند. است.

اتحادیه اروپا و مسئول سیاست خارجی آن، جوزپ بورل (و البته انریکه مورا، معاون بورل) نیز در تلاش هستند تا نقش مثبتی در مذاکرات وین ایفا کنند تا مذاکرات به نتیجه نهایی برسد.امیدها زنده است. . بنابراین، به نظر من، تا زمانی که مذاکرات مستقیمی میان تهران و واشنگتن صورت نگیرد، باید به اظهارنظرهای پراکنده و «متضاد» درباره مذاکرات وین به همان شکلی که الان هست نگاه کرد. با این حال، ترکیب اخیر مواضع مقامات ارشد ایران، به ویژه حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه و علی شمخانی، دبیر شورای امنیت ملی، حاکی از آن است که هر گامی برای برقراری نظم و نظم و دستیابی به توافق برداشته شود، باید بیش از گام دوم برداشته شود. . در آن زمان او خوشبین بود.