[ad_1]
طبق ماده 1075 قانون مدنی نکاح زمانی خاتمه می یابد که مدت معینی به طول بینجامد. بنابراین تفاوت ازدواج دائم با ازدواج موقت در این است که در ازدواج دائم زمان معینی برای ازدواج وجود ندارد. اما ازدواج موقت باید برای مدت معینی باشد. لازم به ذکر است که این دوره موقت می تواند از چند دقیقه تا چندین سال متغیر باشد و محدودیتی در این زمینه وجود ندارد. اما به هر حال این مدت باید کاملا مشخص و قطعی باشد و هیچ ابهامی در آن وجود نداشته باشد.
ثبت ازدواج موقت در ادارات شناسنامه و ثبت ازدواج الزامی نیست. اما این امر گاهی باعث ایجاد مشکلاتی می شود، مخصوصاً در مواردی که زن باردار است و شوهر فرزندی را به فرزندی قبول نکرده است. در این شرایط اثبات ازدواج برای زوجه بسیار سخت بود.
طبق ماده 21 قانون حمایت از خانواده، ثبت ازدواج موقت در موارد زیر الزامی بود.
2- توافق طرفین
3- شرایط ضمن عقد
بنابراین ثبت ازدواج موقت برای زن و مرد الزامی نیست و تنها در صورت احراز یکی از شرایط فوق ثبت نام الزامی است.
از آنجایی که ثبت نکاح موقت جز در موارد فوق الزامی نیست، یکی از مواردی که امروزه در محاکم خانواده در حال رسیدگی است و موضوع بسیاری از پرونده ها می باشد، اثبات نکاح در ازدواج موقت است.
در این موارد که شاکی (شاکی) معمولاً زن است، به دلیل داشتن فرزند یا مطالبه مهریه، دعوای خود را با اثبات نکاح تشکیل می دهد. زیرا زوجین برای اثبات این موضوع ملزم به مهریه و نفقه فرزند هستند. او همچنین شناسنامه دریافت خواهد کرد.
دادگاه صالح باید برای اثبات ازدواج شکایت کند.
به استناد ماده 4 قانون حمایت از خانواده مصوب 1391 و تبصره 2 ماده 1 قانون مذکور، رسیدگی به دعوای ازدواج در صلاحیت انحصاری دادگاه خانواده است. بر اساس ماده 1 قانون حمایت از خانواده، دادگاه خانواده برای رسیدگی به امور و دعاوی خانوادگی در صلاحیت کلیه شهرستان ها تشکیل شده است. بدیهی است در حوزه شهرستان هایی که دادگاه خانواده تشکیل نشده است، دادگاه عادی مستقر در این حوزه با رعایت ضوابط و مقررات قانون حمایت از خانواده به دعاوی خانواده رسیدگی می کند.
ضمناً در حوزه صلاحیت ناحیه ای که دادگاه خانواده در آن تشکیل نشده است، دادگاه ناحیه مستقر در آن ناحیه طبق قانون حمایت از خانواده به پرونده های خانوادگی رسیدگی می کند. آنچه در این دوره برای قانونگذار مهم باقی ماند، دعاوی مربوط به اصل نکاح و طلاق بود که قانونگذار با توجه به اهمیت آنها، آنها را در صلاحیت دادگاههای منطقه قرار نداده و صرفاً در صلاحیت دعاوی مورد بحث قرار نگرفت. . نزدیکترین حوزه قضایی را در نظر بگیرید).
اهمیت دعوا برای اثبات نکاح از دیرباز و ارتباط آن با نظم عمومی به حدی بوده است که در سال 1311 قانونگذار قانون منع ازدواج را تصویب کرد. البته این قانون بر اساس بند 2 ماده 58 قانون حمایت از خانواده به وضوح ملغی و لغو می شود.
راه های اثبات ازدواج موقت
طبق ماده 1257 قانون مدنی، هرکس مدعی حقی باشد باید آن را ثابت کند و اگر مدعی علیه در دفاع ادعای دلیل داشته باشد، ضامن اثبات آن است. بنابراین در صورتی که زوجه به دادگاه خانواده مراجعه کند، باید مدارک لازم برای اثبات ازدواج خود را ارائه دهد.
همانطور که گفته شد، پرونده اثبات رابطه زناشویی یکی از پرونده های خانوادگی است که شاکی باید برای اثبات نکاح پرونده تشکیل و به دادگاه خانواده ارائه کند. لازم به ذکر است در تنظیم دادخواست رعایت ضوابط و مقررات مربوط که در قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 و سایر ضوابط مربوطه الزامی است.
در دعوای دعوی برای اثبات نکاح دلایل و مدارک ذکر کنید، بسته به اینکه مدعی ازدواج با مرد باشد یا زن و یا اینکه سند ازدواج دال بر وجود رابطه زناشویی بین خواهان باشد. زنده یا مرده و اینکه عقد و خطبه در زمان عقد شاهد و مطلع باشند یا فیلمی در رابطه با ازدواج وجود داشته باشد می تواند تفاوتی ایجاد کند یا خیر. در ادامه به بررسی جداگانه این استدلال ها می پردازیم.
طبق ماده 1258 قانون مدنی که مربوط به ادله دعوا بوده و برای اثبات نکاح نیز مورد استفاده قرار می گیرد، ادله موجود شامل اقرار، اسناد کتبی، شهادت، امارت و سوگند است. دلایل اثبات اهمیت ازدواج به شرح زیر است:
1-.اعتراف n
طبق ماده 1275 قانون مدنی اقرار یکی از راههای مطمئن برای اثبات دعوی است. اقرار زمانی اتفاق می افتد که شخصی وجود حقی را به نفع و ضرر دیگری اعلام کند. بنابراین اقرار متهم پرونده اعم از زن یا مرد کافی است. لازم به ذکر است که اقرار نیز می تواند جرم باشد. به عنوان مثال، پرداخت اخاذی یا سایر وظایف زناشویی توسط مرد به زن ممکن است تصدیق آشکاری بر وجود رابطه زناشویی باشد.
3– اسناد مکتوب
در مورد اثبات ازدواج، سند ازدواج بارزترین دلیل بر وجود رابطه زناشویی بین زن و مرد است. اگر روند ازدواج رسمی نباشد؛ یعنی در دفترخانه تنظیم و ثبت نشده و فقط با حضور زوجین و بستگان تنظیم و امضاء شده است. همچنین می تواند به اثبات ازدواج در دادگاه کمک کند. اما سند ازدواج معتبر نیست.
3– شهادت شاهد
پس از دو مورد قبل، روش دوم اثبات نکاح در عقد موقت، شهادت شهود است. اگر در زمان عقد شهودی حضور داشته باشند و بتوانند در زمان محاکمه بیایند و در دادگاه شهادت دهند، از این طریق نیز رابطه زناشویی ثابت می شود.
اما در این خصوص باید توجه داشت که طبق ماده 1313 قانون مدنی، شرایط بلوغ، عقل، عدالت، ایمان و طهارت مثمر ثمر است. ضمناً بند د ماده 230 قانون مدنی می گوید که اصل نکاح با شهادت دو مرد یا یک مرد و دو زن قابل اثبات است.
4– امارات
راه دیگر برای اثبات ازدواج موقت در امارات است. اماره به حالاتی اطلاق می شود که از نظر قانون یا قاضی به عنوان دلیل پذیرفته می شود. اگر این وضعیت مطابق قانون باشد به آن «مرجع قانونی» و اگر به نظر قاضی باشد «مرجع قضایی» می گویند. در مورد اثبات ازدواج، آمار قانونی به ندرت در عمل اعمال می شود و عموماً از آمار قضایی برای اثبات استفاده می شود.
مثلاً مهریه یکی از شروط عقد موقت است و اگر زوجه تمام یا قسمتی از مهریه را دریافت کرده باشد و دلیلی برای وصول آن باشد مثلاً چکی از زوج به عنوان مهریه دریافت شده است. ، سپس او می تواند. حضور در دادگاه و زوجه می تواند ثابت کند که در خانه شوهر بوده است. در این مورد نیز می توان از آمار قضایی استفاده کرد.
5– سوگند – دشنام
ضعیف ترین برهان اثباتی قسم است. اگر شاکی که معمولاً زوجه است به دلایل فوق نتواند ادعای خود را ثابت کند، خوانده سوگند یاد می کند که با طرف مقابل رابطه نداشته و بدین ترتیب خود را از دعوا برائت می کند.
لازم به ذکر است در برخی موارد هیچ یک از دلایل فوق قابل ارائه در دادگاه نیست. زیرا در فرهنگ ایرانی ازدواج موقت غیر عادی تلقی می شود. در نتیجه بیشتر مخفیانه انجام می شود و اثبات آن بسیار مشکل است.
[ad_2]
