ترس اولیه اصلاح طلبان برای 1400

در گذشته تندروهایی که در انتخابات مجلس با اختلاف اندک و در غیاب اصلاح طلبان اکثریت را به دست آورده بودند تصور می کردند که می توانند در انتخابات ریاست جمهوری 1400 نیز به همین ترتیب پیروز شوند اما به نظر می رسد شرایط برایشان آسان نیست. بنابراین اصلاح طلبان می توانند سرمایه اجتماعی خود را جلو ببرند.

با توجه به چنین ترس هایی، در این مدت به هر طریق ممکن سعی در تحریف گفتمان اصلاح طلبی که همان تسامح داخلی و بین المللی است و همچنین تخریب شخصیت های اصلاح طلب با اتهام زنی های مکرر بوده اند. اتکای اصلاح طلبان به سرویس های اطلاعاتی غربی یا اینکه اصلاح طلبان از آمریکایی ها پول می گیرند یا اینکه آمریکا مستقیماً از اصلاح طلبان در انتخابات 1400 حمایت می کند. همه به اسناد معتبر نیاز دارند و ممکن است در صورت عدم وجود شواهد کافی متهم شوند.

نمونه هایی از ادعاها

به عنوان مثال روزنامه کیهان اخیرا اصلاح طلبان را متهم به همکاری با اسرائیل کرده است یا احمد کریمی اصفهانی در مصاحبه اخیر خود گفته است: تحمیل به ملت ایران. اگر چنین دوگانگی هرگز وجود نداشت و آمریکا جرات حمله به ایران را داشت، آمریکا به عقب نگاه نمی کرد.

بهتر است اصلاح طلبان بر طبل جنگ و صلح نکوبند چرا که چنین سیاستی دیگر خریدار ندارد. مردم فریب این انتخابات را که در انتخابات ریاست جمهوری 1400 باقی مانده، نخواهند خورد. یا برخی مانند حمیدرضا ترقی می‌گویند اصلاح‌طلبان از مردم آمریکا پول می‌گیرند: از سوی دیگر می‌خواهند از دموکرات‌ها در آمریکا امتیاز بگیرند و می‌خواهند با کمک آمریکایی‌ها ۱۴۰۰ برنده شوند.

آنها چشم اندازی به امتیازات داخلی دارند و سعی می کنند با افزایش هزینه بررسی صلاحیت ها از سیستم امتیاز بگیرند. امتیازات داخلی اگر میدان را خیلی محدود بدانند، به یک نامزد استخدام شده روی می آورند که می تواند موقعیت سیاسی خود را در قدرت حفظ کند. بنابراین نمی توان منکر نفوذ آنها در انتخابات شد و باید توجه داشت که به راحتی از قدرت کنار نمی روند.

نمونه ای از این ادعا، «پشتیبانی مالی یا درخواست اصلاح طلبان» از دموکرات ها بود، اگر رسانه های اصولگرا آن را حذف و منتشر نمی کردند. اما چرا چنین اتهامی مطرح می شود؟

ایجاد ناامیدی عمومی

افراط گرایان رادیکال که مذاکرات را به غرب مرتبط می دانند، فکر می کنند که در زمان ناامیدی عمومی می توانند با اختلاف اندکی در انتخابات پیروز شوند، زیرا امیدی به گشایش بین المللی وجود ندارد. به همین دلیل است که برخی از فعالان سیاسی می گویند که تندروها از شکست ترامپ خوشحال نبودند و بدشان نمی آمد که دوباره در آمریکا ظاهر شود، آمریکا که به اندازه او به دیپلماسی اعتقاد نداشت.

در واقع ترامپ گزینه بسیار خوبی برای مخالفان مراسم تحلیف بین المللی بود زیرا او نیز در چهار سال ریاست جمهوری خود نشان داده که نه تنها با اصول مذاکرات آشنا نیست، بلکه به توافقات بین المللی نیز اعتقادی ندارد. از سوی دیگر، او مانند نتانیاهو و تندروهای داخلی، از همان ابتدای دولتش مخالف اصل بورژوازی بود. با متهم كردن غرب به اتكا به اصلاح طلبان براي حمايت از سرمايه گذاري سازنده در جهان، سرسخت ترين مخالفان ترامپ با اين نقش در تعجب هستند كه چگونه آمريكا و غرب به او تكيه مي كنند.

مواضع غیر واقعی

نکته دیگر اینکه برخی از نیروهای اصولگرا اخیرا اعلام کرده اند که اصلاح طلبان با طرح موضوع صلح و جنگ یا درگیری-مذاکره و استفاده از این ابزار برای زورگویی به مردم می خواهند جنگ با ترور را در کشور راه اندازی کنند. به جبهه اصلاحات رای دهید. چنین ادعاهایی در همین چند روز مطرح شده است، زمانی که به نظر می رسد وجود فردی مانند ترامپ که در هر مذاکره ای دخالت می کند، می تواند کشور را در آستانه یک بحران جدی قرار دهد. بنابراین اینکه در صورت عدم مذاکره ممکن است چالش های موجود تشدید شود، غیرواقعی نیست و اصرار بر انتخابی بودن تمامی پست های اصلاح طلبان، واقعیت های موجود را در نظر نمی گیرد.

تنگ کردن عرصه بر اصلاح طلبان

از سوی دیگر تندروها با طرح ادعاهای مختلف قصد دارند شرایط را برای اصلاح طلبان دشوارتر کنند و احتمالاً با اعمال فشار ذهنی بر شورای اولیا زمینه رد صلاحیت گسترده ای را ایجاد کنند. از سوی دیگر، با علم به اینکه عده ای جذب گفتمان مذاکره شده اند، می خواهند فضایی ایجاد کنند که این گفتمان از آن شعله ور شود. یعنی مذاکره مجدد از این پس به منزله اتکا به آمریکا و اسرائیل برای پرهیز از اصلاح طلبان است زیرا اصلاح طلبان طی دو دهه گذشته دریافته اند که بسیاری از منتقدان باید هزینه های سیاسی زیادی را متحمل شوند.

بالاخره به نظر می رسد که اصولگرایان تندرو شمشیر کشیده اند و هیچ سلاحی برای رسیدن به دست روحانیت باقی نمی گذارند. اما خودشان می دانند که ادعاهای بی اساس هیچ تاثیری در افکار عمومی ندارد و در مقابل ادعای اصولگرایان نمی توانند با گلایه مردم از وضع موجود رای خود را افزایش دهند، بلکه حداقل رای قطعی بدون اکثریت رای دهند. در انتخابات پیروز می شوند.