[ad_1]
دکتر حمید صادق *;به نظر می رسد در برکات و ثمرات دعای اهل بیت(ع)، اقبال بیشتر طبقات و فرقه های مشترک با درجات مختلف ایمان، اصلاح برخی از اعمال رایج است. باید اذعان داشت که موضوع فضای مجازی و سلطه رسانه ای بر جامعه، فرصت ها و تهدیدهایی را در عرصه دین و فرهنگ ایجاد کرده است. در حوزه دین و به ویژه در مقوله محافل دعا و نیایش، کاستی ها و کاستی های سلیقه ها و روش های خاصی در پوشش حداکثری این خطرات در بین عوام و طبقات وجود دارد.
اقناع کنند که حتی کمترین استفاده از برکات نماز در قالب عبادت جمعی و با شکل و سلیقه خاص از نظر مکان و سبک نماز و فضای خاص مجلس جذابیت بیشتری دارد خطر دارد. اگرچه به درستی ادعا می کنیم که تحقق کامل برکات نماز با شکل و روش کنونی امکان پذیر است، اما به نظر می رسد که فقدان سلیقه و ایمان و حتی توانایی های ذهنی و جسمی طبقات مختلف به ویژه جوانان وجود دارد. دسته از و دعا در محافل آسیب مهمی است که جای توجه دارد.
رد این تصور که از نور نماز فقط در فضای نوعی هیأت مذهبی برخوردار می شود، با شکلی خاص یا با طعم خاص مداحی، تصوری مضر است. همچنین فرصت رسانه ای کنونی به ما این امکان را می دهد که قالب ها و مطالب جذاب و ویژه ای را برای افراد دارای سلیقه مذهبی و سیاسی ایجاد کنیم و به برکت نماز حداکثر بهره وری جامعه را ممکن می سازد.
این یک اتفاق مبارک و مقدمه ای برای یک آئین نماز پربارتر است و یک جوان باید تعالی نماز را در قالب رسانه های جذاب در نظر بگیرد و بتواند برای خود یک تجربه عرفانی و الهی بسازد.باید و رسانه. و نباید به عنوان مراجع فرهنگی و دینی عمل کرد.سلیقه و سبک خاصی را باید مصداق خاص نماز مطلوب و پسندیده معرفی کرد و به اشکال دیگر به انحاء مختلف بویژه توهین کرد.اما به برخی از شیوه های نماز و هیئت ها ، مانند دادن طول غیر ضروری. فرارهای متعدد در مجالس، روضه خوانی و به عبارتی نماز و سیاست مجالس قطعاً برای بخشی از مخاطبان کارساز نخواهد بود. البته این لزوماً نافی اقامه مؤثرتر دعاهای حاضر نیست.
این مقاله تنها بر لزوم استفاده از اشکال مختلف دعا با توجه به توانایی های روحی و معنوی طبقات مختلف تمرکز دارد. این امر مستلزم پرهیز از سلطه سلایق خاص بر ساخت مناسک و فرهنگ است تا بتوان اشکال جدیدی برای توسعه فرهنگ ارتباط با خدا از طریق دعا اتخاذ کرد. به عبارت دیگر، فضای فرهنگی و اجتماعی کنونی ایجاب می کند که فضا برای حضور سلایق مختلف در عرصه توسعه فرهنگ نماز باز شود و فرد یا جماعتی خود را برتر و کامل در ظرفیت مولد نماز بدانند. نمی فهمد .
جوانان زیادی را می بینیم که به دلایل مختلف روحی، معنوی، اجتماعی، سیاسی و… در مراسم نمازشان که به روش معمول و سنتی انجام می شود، در مجالس رسمی شرکت نمی کنند. پرسش و دغدغه نویسنده این است که؛ چرا این گروه ها از نعمت ارتباط با خداوند متعال و تجربه عرفانی بی بهره بودند؟
آیا در ذهن برخی از جوانان ثابت نشده است که فقط با حضور در این مجالس می توانند از نماز بهره مند شوند، هرچند اندک؟ آیا نمی توان از طریق رسانه و فضای مجازی برای این مقوله دعای فردی و فرم های رسانه ای خاص تجویز کرد؟ آیا این واقعیت نیست که جوانان و جوانان ما به دلایل درست یا نادرست در جلسات رسمی حاضر شرکت نمی کنند؟
ارائه اشکال و بسته های مختلف دانش در فضای مجازی و شبکه های تعاملی و اجتماعی برای ذائقه سنین و سطوح مختلف حائز اهمیت است. گاهی اوقات یک جمله کوتاه دعا به زبان عربی یا حتی فارسی و انگلیسی که جلوه های بصری جدید با صداهای کمتر شنیده می شود. این امر برای یک نوجوان یا جوان بسیار مؤثر خواهد بود، به خصوص اگر واقع بینانه اذعان کنیم که برخی افراد به دلایل مختلف در مجالس سنتی نماز حاضر نمی شوند. آیا محافل نوظهور دعا با توجه به مکان و زمان و مواد و سبک تدریس نماز با سبک ها و زمینه های مختلف امکان پذیر نیست؟
آیا نمی توان از نهادهای فرهنگی و هنری مرتبط با تبلیغ دین برای تشکیل و توسعه این گونه محافل استفاده کرد؟ چرا نباید سعی کنیم این نوع دایره و شکل رابطه دعا با خدا را بشناسیم؟ مگر نه این است که بر اساس آموزه های دینی همه می توانند به اندازه توفیق و درک و معرفت و معنویت از تلاوت کامل دین و نماز بهره مند شوند؟
البته پذیرش این مقوله را نباید نوعی پرداختن به عرفی شدن یا عرفی شدن دینی تلقی کرد، بی شک مبنای آن است.
با این توضیحات مهم است که زمینه طراحی و توسعه قالب های مختلف در مقوله فرهنگ نماز و نماز فراهم شود. در این راستا مراجع دینی و فرهنگی ضمن تلاش در جهت دیدنی هر چه بیشتر محافل و آیین های سنتی موجود – که مخاطبان زیادی دارد و در ارتقای معنویت و بصیرت افزایی مردم نقش بسزایی داشته است – اثربخشی ثابت شده – با طراحی و ترویج جدید فرمت ها با مقوله نماز موجود وحدت افراد جامعه را به حداکثر برسانید.
*عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز
[ad_2]
