شارژ موبایل با ادرار با کمترین هزینه

مطالب این صفحه مطابق قانون کشور حذف شده‌اند.

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

تیمی از محققان دانشگاه غرب انگلستان راهی برای شارژ تلفن همراه با استفاده از ادرار پیدا کرده اند.

به گزارش ایندیپندنت، کلید این پیشرفت، ایجاد یک سلول سوختی میکروبی جدید “آمفیزم” (MFC) است که مواد آلی – در این مورد، ادرار – را به الکتریسیته تبدیل می کند.

آمفیزم پر از باکتری هایی است که به طور خاص به عنوان بخشی از فرآیند متابولیک طبیعی خود رشد می کنند تا مواد شیمیایی موجود در ادرار را تجزیه کنند. باکتری ها با مصرف این مواد الکترون تولید می کنند. بار الکتریکی کوچک تولید شده در طول این فرآیند طبیعی در ابر ذخیره می شود.

دکتر مهندس آزمایشگاه رباتیک بریستول گفت: “هیچکس از قدرت ادرار برای انجام این کار استفاده نکرد، بنابراین این یک کشف هیجان انگیز است.” ایوانیس اروپولوس گفت.

“زیبایی این منبع سوخت این است که ما به طبیعت نامنظم باد یا خورشید متکی نیستیم. ما زباله ها را برای تولید انرژی بازیافت می کنیم. یکی از محصولاتی که می توانیم از آن مطمئن باشیم، ذخیره بی پایان ادرار خودمان است.” “

پس از پردازش ادرار در دوزیستان، بار الکتریکی در خازن ذخیره می شود. در اولین آزمایش این کشف جدید، محققان به سادگی شارژر تلفن تجاری سامسونگ را به برق وصل کردند و توانستند گوشی را شارژ کنند.

اگرچه توان تولید شده توسط پیل سوختی نسبتاً کم است و تنها برای یک تماس تلفنی کافی است، محققان بر این باورند که در آینده می‌توان آن را در حمام برای تامین برق تیغ‌های برقی، مسواک و لامپ نصب کرد.

این دستگاه تقریباً به اندازه یک باتری ماشین است، اما مهندسان معتقدند که نسخه های بعدی کوچکتر و قابل حمل تر خواهند بود. با توجه به اینکه هزینه هر پیل سوختی برای ساخت چنین تجهیزاتی تنها یک پوند است، این امر می تواند به روشی جدید و ارزان تر برای تولید برق منجر شود.

این تحقیق توسط بودجه عمومی ارائه شده توسط شورای تحقیقات مهندسی و فیزیک و همچنین توسط بنیاد گیتس (موسسه خیریه ای که توسط بیل گیتس، یکی از بنیانگذاران مایکروسافت اداره می شود) تامین می شود و دانشمندان امیدوارند این فناوری به کشورهای در حال توسعه کمک کند. کمک کننده باشید.

دکتر اروپولوس گفت: یکی از آنها [کاربردها]این دستگاه ها را می توان در داخل خانه نگهداری کرد یا در مناطق دورافتاده کشورهای در حال توسعه استفاده کرد.»

پیل‌های سوختی که برای شارژ تلفن‌های همراه استفاده می‌کنیم، حدود 50 میلی‌لیتر ادرار دارند، اما کوچک‌ترین سلول‌هایی که در آزمایشگاه داریم، یک میلی‌لیتر است؛ بنابراین می‌توانیم آن‌ها را بسیار کوچک‌تر کنیم.» هدف ما چیزی است که به راحتی بتوان آن را به همه جا حمل کرد. “

“این مفهوم آزمایش شده است و کار می کند. اکنون این به ما بستگی دارد که این فرآیند را توسعه و اصلاح کنیم تا بتوانیم ظرفیت شارژ کامل باتری را افزایش دهیم.”