ظریف اتهامات علیه اوکراین را رد کرد.

پس از انتشار مطلبی در برخی رسانه ها درباره اوکراین و منتسب به وزیر امور خارجه سابق کشورمان، ظریف در گفت وگو با ایسنا، گفت: من هیچ موضع و تحلیلی در مورد اوکراین ندارم.

بر اساس این گزارش، در ساعات اخیر برخی رسانه ها مطلبی را با عنوان «برنده نهایی جنگ اوکراین» منتسب به محمد جواد ظریف منتشر کرده اند در حالی که نویسنده این تحلیل شخص دیگری است.

ظریف گفت: «تحلیل منتشر شده، تحلیل مهمی است، اما من نویسنده آن نیستم.

به گزارش فرارو، تحلیل تاریخ نگار مهدی تدینی است که با تیتر «خرس سیبری و شکارچی پیر» در کانال خود منتشر شده است.

تدینی در کامنتی در کانال خود نوشت: این مطلب من (یک خرس سیبری و یک شکارچی پیر) از صبح با نام محمد جواد ظریف در سایت ها، کانال ها و گروه ها دست به دست می شود، مشکلی ندارم. اما من فکر می کنم برای آقای ظریف مشکل ایجاد می کند، لطفاً به من اطلاع دهید.

متن یادداشت منتشر شده به شرح زیر است:

از کجا شروع کنیم اشتباه نیست؟ آلمان مصمم بود به بهانه اختلافش با لهستان، قلمرو دانزیگ را اشغال کند. اروپا در آستانه یک جنگ «ملی» بود که می توانست به یک جنگ «جهانی» تبدیل شود. در آن زمان شعاری در فرانسه پخش شد: “چرا باید برای دانزیگ بمیریم؟” البته امروز اروپا دقیقاً با همین وضعیت مواجه است: “چرا برای کیف بمیریم؟” اگر قرار باشد جنگ جهانی اول شروع شود، مانند دیروز شروع می شود، و اگر قرار باشد جنگ جهانی اول متوقف شود، همانطور که می بینیم متوقف خواهد شد.

اروپا پیر و ضعیف و در گمنامی است. ایالات متحده به طور فزاینده ای در دفاع از ارزش هایی که ادعا می کند غیرحرفه ای می شود. اما واقعیت این است که امور سیاسی را نمی توان «قهرمانی» یا «شوالیه» نامید. فقدان پاسخ نظامی علیه روسیه معقول است و دلیلی منطقی در پشت آن وجود دارد – اگرچه غرب بدون شک “غیر جنگنده” است.

این پیروزی رعد اسا شکست بزرگی برای روسیه خواهد بود که در درازمدت متضرر خواهد شد و به نظر می رسد غرب عمدا روسیه را به این سمت برده است. کارشناسان آمریکایی پیش بینی کردند که امروز در اواسط دهه 1990 چه اتفاقی خواهد افتاد. زمانی که به کلینتون هشدار داده شد که گسترش ناتو به شرق روسیه را به سمتی ناخوشایند خواهد برد. روسیه به مدت دو دهه قادر به رفع این نگرانی ها نبوده است (اولین گروه از کشورهای بلوک شرق در سال 1999 به ناتو پیوستند و ناتو در سال 2004 به مرزهای روسیه رسید).

اگر به مشکلات در مقیاس «سالانه» نگاه کنیم، روسیه به صراحت به غرب و غرب اوکراین پاسخ داده است، اما مقیاس مطالعه تاریخ «سال» نیست، بلکه «دهه‌ها» است. با این حمله مشکل روسیه نه تنها حل نشد بلکه به گونه ای گره خورد که اکنون حل نمی شود و در میان مدت با آن برخورد خواهد شد. برای درک دلیل، باید بیانیه مشکل درست را بنویسیم. شکل مشکلی که در رسانه ها و اذهان مطرح می شود، شکل اشتباه این مشکل است. رویارویی با غرب فقط مسئله روسیه نیست! بلکه سوال این است که همسایگان روسیه بین دو میدان گرانشی شرق و غرب چه باید بکنند؟ آنچه ناتو را در شرق توسعه داد، خواست این ملت ها بود، نه فقط خواست آمریکا یا کشورهای ناتو! تمایل همسایگان روسیه برای اتحاد نظامی با غرب ریشه در خاطرات بد دیکتاتوری کرملین دارد.

پوتین کیف را تصرف کرد، زلنسکی دستگیر شد یا فرار کرد و یک دولت جدید طرفدار روسیه تشکیل شد که بسیار ناتوانتر و منفورتر از دولت یانوکوویچ بود. همان سیاستمدار طرفدار روسیه که در اوایل سال 2014 از جنبش یورومدین اخراج شد. اگر روسیه به اندازه کافی خوش شانس بود که نفوذ سنتی خود را در اوکراین قبل از این حمله نظامی و بمباران بی‌سابقه حفظ کند، اکنون باید تنها با قدرت جدیت برای به دست آوردن قلب مردم اوکراین از خود دفاع می‌کرد که تعیین‌کننده‌ترین عامل در اوکراین. فرار کن می توانید بگویید: “مشکلی نیست!” “اوکراین را در برابر بیانک محافظت خواهد کرد!” آره! ممکن است سال ها طول بکشد اما در دراز مدت امکان پذیر نیست.

روسیه اشتباه کرد! شرابخواری که زن و بچه اش را کتک می زد، سال ها تظاهر به خوش اخلاقی می کرد و دیگر کمربند خانواده اش را نمی بست! اما روسیه به کمد قدیمی بازگشت، بطری های ودکا را بیرون آورد، مست شد و همسر و فرزندانش را کشت. این نگرش بدترین پیام را برای سایر همسایگان روسیه (مانند مداخله اخیر روسیه در بلاروس و قزاقستان) ارسال کرده است. به‌عنوان ناظر خارجی سرنوشت اوکراین، فکر می‌کنم که بهتر است اوکراین در سبک غرب‌گرایانه‌اش میانه‌رو باشد، در رویارویی با روسیه و غرب تعادل مثبت برقرار کند و از ناتو فاصله بگیرد. اما اگر بخشی از مردم اوکراین در روسوفوبیا خود سازش‌ناپذیر عمل می‌کردند، اشتباه روسیه بسیار بیشتر، آسیب‌رسان‌تر و غیرقابل توجیه‌تر می‌شد.

در این میان غرب و اروپا – با همه کینه و بی ادبی – مانند پیرمردهای باهوش، جوانان شیطون را به سمت خشونت مواد مخدر سوق دادند تا در معرض انقیاد طولانی مدت قرار گیرد. از فردای پیروزی اوضاع در روسیه به نفع پوتین نخواهد بود و غرب با جلوگیری از درگیری نظامی هزینه های خود را تا حد امکان کاهش داده است. به طور خلاصه: غرب نتوانست دندان های خرس سیبری را بکشد، اما خرس را مجبور کرد طعم تلخ گوشت و چربی را گاز بگیرد تا یا مجبور شود آن را سریع رها کند یا به آرواره هایش فشار دهد. سال هاست که دندان هایش به این شکل ضعیف می شود. عاقل از خرس عصبانی نیست بلکه آن را به دام می اندازد.