عطیفه احمدی تنها زن ایرانی است که در المپیک زمستانی پکن موفق به کسب مقام شده است.
به گزارش فرارو به نقل از خبرگزاری فرانسه، عطیفه احمدی کاپیتان ایرانی پس از مدت کوتاهی توانست اسکی را به یاد بیاورد اما مسیر المپیک زمستانی برای این جوان 5 ساله کاملا هموار نیست.
احمدی گفت سه ساله بود که پدر و مادرش برای اولین بار اسکی کردند. این ورزشکار اهل شرق تهران می گوید: آنقدر کوچک بودم که نفهمیدم این چوب های چوبی برای چیست اما یادم آمد.
او عضو تیم ملی اسکی و مربی تیم بود. احمدی گفت: وقتی اولین مسابقه حدیث را شروع کردم گریه ام گرفت که می خواستم و می جنگم.
یکی از هدایایی که از بازی های زمستانی جوانان در اتریش گرفتم یک نشان بود. عطیفه احمدی گفت: در همین زمان بود که رویای المپیک را شروع کردم. به یاد دارم که در کودکی پنج حلقه المپیک را در پشت دفتر گذاشتم. خودم را متقاعد کردم که اگر بخواهم در آن شرکت باشم، واقعاً بازی کردن را بلد نیستم.
او گفت که رقبای بین المللی اغلب از شنیدن اینکه او اهل ایران است شوکه می شوند. چه بخواهم چه نخواهم… فکر می کنم ما هم مثل عربستان بیابانی هستیم. اما حتی در تبستان هم می توانید این تمرین را در دماوند یا علم کوه، یخچال هایی که 3 متر ارتفاع دارند، انجام دهید.
وی افزود که آنها نیز شیفته اسکی زنان در کشورهای اسلامی هستند. من به آنها می گویم که دین مانع ورزش زنان نمی شود.
ایران دارای تعدادی اسکی تپانچه ای است که برای مردان و زنان بلامانع است.
عطیفه احمدی در 3 سالگی برای اولین بازی خارج از کشور به قزاقستان سفر کرد و در 3 سالگی به تیم ملی پیوست.
اولین ناامیدی احمدی نژاد در بازی های المپیک زمستانی آستانه; گفت: من خیلی انگیزه دارم. 5 ساله بودم و می خواستم تاریخ ساز شوم و جوان ترین اسکی باز ایرانی شوم که به المپیک رفته است. اما کمیته را انتخاب نکرد و گفت خیلی جوان است.
عاطفه گفت: من داغون شدم. دو هفته گریه کردم من می خواهم اسکی را ترک کنم. دو ماه بعد دوباره شروع کردم به تمرین. من می خواهم به همه ثابت کنم که با وجود سنم توانایی هایی دارم.
احمدی گفت که به دلیل کمبود بودجه می خواست به سفر ناتمام پدرش پایان دهد و او را مجبور به ترک حرفه کرد.
در سال سوم و در مسابقات قهرمانی جهان در اسلام چهل و ششم شد و در سال ششم دقیقاً در همان مکان به پایان رسید.
یکی از تنها سه ایرانی شرکت کننده در پکن به یک روستایی خودخوانده تبدیل شده است و امیدوار است که یک زن جوان متفاوت باشد.
او می گوید: «من در یک شهر سنتی به دنیا آمدم که در آن ورزشکار زن کم است. دختر منطقه ما که بزرگترین میدان ورزشی جهان است می تواند نمونه باشد.
