بر اساس آمار جهانی بهداشت روان، میزان بروز بیماری های روانی در مردان و زنان تقریباً یکسان است.
اما آنچه که شیوع این بیماری را بین زنان و مردان متفاوت می کند، بیشتر از ژنتیک فرهنگ اکولوژیکی است. بر این اساس، مردان بیش از زنان دارای اختلالات بیرونی و زنان بیشتر اختلالات بیرونی را نشان می دهند. بر اساس آمارهای بهداشت جهانی، پرخاشگری، رفتارهای ضد اجتماعی و خودکشی در مردان بیشتر دیده می شود و زنان بیشتر مضطرب و افسرده هستند.
متأسفانه مردان توانایی کمتری برای کنترل احساسات دارند. این به دلیل عدم آموزش مقابله با خشم در دوران کودکی است. اگرچه اکثر افراد جامعه با این مشکل مواجه هستند، اما در مردان بیشتر دیده می شود. عدم برقراری ارتباط صحیح، حل مشکل به ویژه در خانواده که محیطی برای بازگشت سلامت افراد است، در مردان نیز دیده می شود. به طور کلی بیماری، استرس و عدم توانایی مقابله با استرس را می توان از عوامل خطر برای سلامت جسمی و روانی مردان دانست.
آنچه در مورد مردان با این توضیحات مهم است این است که مشکلات روحی و روانی که از آن رنج می برند را نمی پذیرند. این مشکل ریشه در فرهنگ جوامع دارد. در فرهنگ ایرانی که مردان را ذاتاً قوی و پشتیبان معرفی می‌کند، اصولاً مردان اجازه دارند غم و اندوه خود را بیان کنند.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که «حرف زدن برایم سخت است یا الان چه بگویم؟» منبع این جملات فرهنگ است. فرهنگ و سنتی که پسران را مانند کودکان به گریه و ابراز احساسات و از طرفی پسر به مرد خانه بودن و مراقبت از خانه در غیاب پدر با وجود مادر سوق می دهد. خانواده کودکی که به دلیل سن و ناتوانی ذهنی و عاطفی نیاز به مراقبت دارد.
از سوی دیگر، پسرها در مورد احساسات باید با تصمیمات مضحک کنار بیایند. مجموعه این نگرش ها در جوانی مردان را قادر نمی سازد خود را آشکار کنند و خود را پنهان کنند.
همه ما بارها برای ناراحتی های جسمی به پزشک مراجعه کرده ایم، اما وقتی صحبت از بیماری روانی می شود، از صحبت کردن در مورد آن می ترسیم و اغلب از مراجعه به روانپزشک یا روانشناس اجتناب می کنیم.
ترس از انگ و انگ پس از مراجعه به مراکز روان درمانی در بین مردان بیشتر از زنان است و اکثر مردان به دلیل موانع فرهنگی از گزارش مسائل بهداشت روانی خود به مشاور و روانشناس اجتناب می کنند. در عین حال، زنان روابط دوستانه و شبکه های اجتماعی قوی دارند و با دوستان خود در مورد مشکلات خود صحبت می کنند که استرس آنها را کاهش می دهد و از روحیه دوستان خود نیز استفاده می کنند. زنان از تصدیق مسائل مربوط به سلامت روان خود دریغ نمی کنند و بیشتر به دنبال کمک حرفه ای از روانشناسان و مشاوران هستند.
مردان بیشتر تحت تأثیر مشکلات روانی قرار دارند.
مردان به دلیل نقشی که در خانواده دارند متاسفانه این مشکلات را به صورت رفتارهای نابهنجار مانند پرخاشگری، تنهایی و بی توجهی به مسئولیت های خود به سایر اعضای خانواده منتقل می کنند در حالی که زنان به مشکلات روحی خود اعتراف می کنند و احتمال ملاقات آنها بیشتر است. با روانشناس یا مشاور مشکلات روانی آنها را حل کنید و کارهای مهمی برای اعضای خانواده انجام دهید.
اگر مردان علائمی مانند تحریک پذیری و پرخاشگری، بی توجهی به مسئولیت های اجتماعی و خانوادگی، افسردگی و تمایل به عقب نشینی را دارند، باید از خدمات تشخیصی و سلامت روان استفاده کنند. این امر تنها در صورتی محقق می شود که آثار سمی فرهنگ و بایدها و نبایدها را کنار بگذارند و خود را در معرض ارزیابی ها و تصمیمات بیرونی قرار دهند.
