پس از اعلام توافق امنیتی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در تهران، وزیر امور خارجه روسیه با تعیین شرطی عجیب سعی کرد در مورد نتیجه مذاکرات وین تصمیم گیری کند.
سرگئی لاوروف گفت: ما خواهان پاسخ روشن هستیم. ما باید اطمینان حاصل کنیم که تحریم‌های غرب علیه روسیه بر تجارت، روابط اقتصادی و سرمایه‌گذاری با ایران که توسط شورای امنیت سازمان ملل تضمین شده است، تأثیر نگذارد».
شرط وزیر خارجه روسیه از آنجایی که با تحریم های گسترده آمریکا و اروپا علیه روسیه به دلیل اقدام نظامی علیه اوکراین در تناقض است، عملاً می تواند مانع از نتیجه گیری مذاکرات وین شود و هیچ توافقی حاصل نشود. مهمتر از همه، توافق برجامی تنها در صورت توافق همه اعضای برجام امکان پذیر است. از آنجایی که روسیه نیز یکی از اعضای برجام است، اگر کشورهای عضو برجام به دلیل فقدان ضمانت، تحریم‌های روسیه را در روابط تجاری، اقتصادی و سرمایه‌گذاری خود با ایران تضمین نکنند، توافقی حاصل نمی‌شود.
اقدام وزیر خارجه روسیه برای اشاره به مذاکرات برجامی را می توان در ادبیات سیاسی «گروگان سیاسی برجامی» توصیف کرد.
قبل از حمله نظامی روسیه به اوکراین، این ایده در رسانه ها و محافل سیاسی مطرح می شد که روسیه با بازی با کارت اوکراین در برجام و کسب امتیاز در برجام تلاش می کند به اهداف خود در اوکراین دست یابد. این واقعیت که روسیه قبل از توافق بورژوایی در وین به اوکراین حمله کرد، نشان دهنده درستی این گمانه زنی است که پوتین به دنبال معامله با بورژوا برای گرفتن امتیاز در اوکراین است.
اینکه روسیه بتواند از بورژوایی به عنوان ابزاری برای پایان دادن به اوکراین استفاده کند، به عزم کشورهای غربی و اراده سیاسی مقامات جمهوری اسلامی ایران بستگی دارد.
میخائیل ایلیانوف نماینده روسیه در مذاکرات وین طوری رفتار کرده که گویی خود را نماینده ایران یا حتی تصمیم گیرنده به جای ایران می داند، بلکه نماینده روسیه هم می داند!
حتی زمانی که یک شهروند ایرانی به حمله نظامی روسیه به اوکراین اعتراض کرد، به خود اجازه داد که بگوید: امثال شما نماینده مردم ایران نیستند، تلاش شما برای جلوگیری از تحریم‌ها علیه ایران شکست خواهد خورد. این اغراق نشان می دهد که مقامات روسیه امتیازاتی را ارائه می دهند که به آنها اجازه می دهد از طرف مقامات ایران صحبت و تصمیم بگیرند.
چنین سوءتفاهم هایی در مورد جمهوری اسلامی ایران و مردم ایران می تواند روس ها را به یک توهم دیرینه سوق دهد، همان توهمی که باعث شد پوتین به اوکراین حمله کند و آن را در منجلاب جنگی ویرانگر فرو ببرد.
جمهوری اسلامی ایران کشوری مستقل و دارای حاکمیت است که به هیچ کشوری با تکیه بر سیاست اساسی و اساسی «نه شرقی نه غربی» اجازه گروگان گرفتن منافع ملی مردم ایران را نمی دهد. و اگر به گفته سرگئی لاوروف، روس‌ها بخواهند مانع لغو تحریم‌ها علیه ایران شوند، یا بخواهند از بورژوازی برای نجات خود از باتلاق اوکراین استفاده کنند، راه به جایی نخواهند برد. آنها همچنین باید این احتمال را در نظر بگیرند که اقدام جدید و غیرمنتظره جمهوری اسلامی ایران بتواند تلاش روسیه برای گروگان گرفتن برجام را خنثی کند.
کشورهای غربی نیز باید از مرتبط ساختن منافع مردم ایران با این خواسته و مطالبات آن خودداری کنند و به وعده های خود برای بازگرداندن برجام و لغو تحریم ها عمل کنند.
حفظ روابط متوازن با شرق و غرب و عدم اتکا به آن ها همواره سیاست جمهوری اسلامی بوده و خواهد بود. سران قدرت های غربی اگر درک درستی از وضعیت کنونی منطقه و بین المللی داشته باشند به این واقعیت پی خواهند برد که احترام به این سیاست جمهوری اسلامی ایران به نفع آنها نیز خواهد بود.
