چگونه فکر کردن به آینده زندگی را شادتر می کند؟

در رفتن برای لحظه ای تصور کنید که به دنیای کارمایی ارل منتقل شده اید. بسته به سن خود، ممکن است موهای سفید و چین و چروک بیشتری داشته باشید و ممکن است به تغییر در وضعیت مالی خود امیدوار باشید. اما آیا شخصی که تصور می کنید اساساً شبیه شما امروز است؟ یا نسبت به آینده خود احساس عجیبی دارید؟ طبق بسیاری از مطالعات روانشناختی در دهه گذشته، پاسخ افراد به این سؤالات اغلب بسیار متفاوت است و نتایج شگفت انگیزی را در مورد روند رفتار آنها منعکس می کند.

به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی; برخی از مردم تصور روشنی از آینده خود دارند که به هویت فعلی آنها بسیار نزدیک است. این افراد نسبت به پول خود مسئولیت بیشتری دارند و در مورد نحوه رفتار با دیگران اخلاقی تر هستند. آنها رفتاری می خواهند که در سال های آینده زندگی را برایشان آسان تر کند.

اما بسیاری دیگر تصور کردن آینده خود را به عنوان دنباله ای بر زمان حال دشوار می دانند. این افراد کمتر مسئول رفتار خود هستند. تقریباً گویی آنها آینده خود را به عنوان یک نهاد جداگانه می بینند که ارتباط چندانی با هویت فعلی آنها ندارد، بنابراین آنها کمتر نگران پیامدهای بلندمدت اقدامات خود هستند.

مطمئناً می توانید آینده خود را به عنوان رابطه ای در نظر بگیرید که باید آن را پرورش دهید. خوشبختانه راهکارهای ساده ای برای تقویت حس همدلی و شفقت نسبت به فردی که در آینده با او خواهید بود وجود دارد که نتایج مثبتی از نظر سلامت، شادی و امنیت مالی خواهد داشت.

انگیزه و الهام تحقیقات روانشناختی اخیر در مورد آینده را می توان در نوشته های فیلسوفانی مانند جوزف باتلر در قرن هجدهم یافت. باتلر در سال 1736 نوشت: “اگر روح یا شخص امروز مانند شخص یا شخص دیروز نیست، بلکه دقیقاً مانند افراد دیگر است، امروز واقعاً برای ما مهم نیست که چه اتفاقی برای فرد فردا می افتد.” “این برای یک غریبه اتفاق می افتد.”

این نظریه بعدها توسط فیلسوف بریتانیایی درک پارفت توسعه یافت و از آن دفاع کرد. کار پرفت توجه محقق جوانی به نام هال هرشفیلد را به خود جلب کرد. هرشفلد، استادیار بازاریابی، تصمیم گیری رفتاری و روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، گفت: «این یک ایده عالی بود. هرشفلد حدس می‌زند که قطع ارتباط با آینده ممکن است بسیاری از عناصر غیرمنطقی رفتار فعلی ما را روشن کند، از جمله عدم تمایل ما به پس‌انداز برای بازنشستگی آینده.

هرشفلد برای اثبات این فرضیه باید راهی برای سنجش میزان «سازگاری با آینده» می یافت. او با دو جفت دایره که هر یک نمایانگر حال و آینده بود، نقاشی های ساده کشید. دایره‌هایی با درجات مختلفی از همپوشانی ایجاد شدند و شرکت‌کنندگان باید تشخیص می‌دادند که کدام جفت دایره‌ها درجه شباهت و رابطه با آینده خود را در 10 سال آینده بهتر توصیف می‌کنند.
هرشفلد طرحی از جفت دایره هایی را ارائه می کند که خود فعلی و خود آینده را نشان می دهند. (منبع: Hell Hershfield, Judgment and Decision-Making, منتشر شده در سال 2009)

هرشفیلد سپس پاسخ های شرکت کنندگان را به مقیاس های مختلف برنامه ریزی مالی مقایسه کرد. در یک آزمایش، به شرکت کنندگان سناریوهای مختلفی داده شد که بر اساس آن می توانستند دیر یا زود جایزه کوچکی را برنده شوند. همانطور که انتظار می رفت، شرکت کنندگانی که احساس ارتباط بیشتری با آینده داشتند، بیشتر منتظر پاداش های بیشتری بودند.

هرشفلد به پس‌اندازهای فعلی شرکت‌کنندگان نگاه کرد تا ببیند آیا این تمایل به برنامه‌ریزی از نظر مالی با رفتار آنها در زندگی واقعی مطابقت دارد یا خیر. همانطور که انتظار می رفت، او دریافت که هر چه شرکت کنندگان بیشتر احساس کنند با آینده خود ارتباط دارند، پول بیشتری برای آینده پس انداز خواهند کرد.

هرشفلد در تحقیقات بعدی خود این روند را در بسیاری از زمینه های دیگر زندگی بررسی کرد. به عنوان مثال، در سال 2018 متوجه شد که احساس تعلق افراد به آینده می تواند رفتار ورزشی و سلامت کلی آنها را پیش بینی کند. به نظر می رسد که اگر آینده خود را به طور جدی شناسایی کنید، تمایل بیشتری به مراقبت از بدن خود خواهید داشت تا اطمینان حاصل شود که در سال های آینده از سلامتی بهتری برخوردار خواهید شد.

آزمایش‌های دیگر نشان داده‌اند که افرادی که نمره بالاتری در استانداردهای خودکارآمدی می‌گیرند نسبت به کسانی که در شناسایی آینده خود مشکل دارند، استانداردهای اخلاقی بالاتری دارند، مانند کسانی که احتمال تقلب در آزمون‌هایشان کمتر است. به گفته هرشفلد، “اگر افراد رابطه بهتری با خود آینده خود داشته باشند، توانایی آنها در درک پیامدهای تصمیمات فعلی بر خود آینده آنها افزایش می یابد و این توانایی به آنها کمک می کند تا رفتار خود را کنترل کنند.”

هرشفلد در سال 2020 اذعان کرد که توانایی یا ناتوانی یک فرد در تعیین آینده خود می تواند اثرات بلندمدتی بر سلامت و رفاه کلی آنها داشته باشد. نتایج مطالعه طولی، که بیش از 4000 شرکت‌کننده را به مدت یک دهه دنبال کرد، نشان داد که در ابتدای مطالعه، سازگاری آینده فرد با خود از زندگی‌اش برای 10 سال آینده راضی بود.

مهمتر از همه، این نتیجه گیری حتی زمانی که هرشفیلد سلامت اولیه شرکت کنندگان را تحت نظر داشت معتبر بود. این کشف این احتمال را از بین برد: کسانی که احساس می کردند با آینده خود مرتبط هستند، زندگی را با رضایت بیشتری تجربه می کردند و سپس همینطور باقی می ماند. در عوض، به نظر می‌رسد که رضایت بیشتر در پایان آزمایش نتیجه همه نگرش‌های مثبت، پس‌اندازهای مالی و افزایش ورزش است که زندگی مشترک را آسان‌تر می‌کند.

در پی این یافته‌ها، دانشمندان علوم اعصاب شروع به بررسی دقیق‌تر فرآیندهای مغزی پشت این پدیده کرده‌اند و به دنبال پاسخی برای این سوال هستند که چرا برای بسیاری از مردم شناسایی با آینده دشوار است.

مگان مایر، استادیار کالج دارتموث در نیوهمپشایر، ایالات متحده، اخیراً از شرکت کنندگان در مطالعه خواست تا همپوشانی طرح‌بندی‌های آینده خود را در مقاطع زمانی مختلف تخمین بزنند. در یکی از این آزمایش ها، شرکت کنندگان باید همپوشانی دو کره را بررسی می کردند تا شباهت های حال و آینده آنها را که بسیار شبیه آزمایش های هرشلد بود، بسنجند. او آن را چندین بار تکرار کرد و 3 ماه، 6 ماه، 9 ماه و یک سال آینده را تصور کرد.

“اگر آینده خود را با قدرت ترکیب کنید، بیشتر نگران مراقبت از بدن خود خواهید بود تا اطمینان حاصل کنید که در سال های آینده در سلامتی بهتری خواهید بود.”

به گفته هرشفلد، شهردار همچنین دریافت که میانگین درک کلی شرکت کنندگان از آینده خود به سرعت از اعتماد به نفس فعلی آنها دور شد و احساس قطع ارتباط در یک دوره سه ماهه ظاهر شد. با این حال، نکته جالب این است که این تغییر با نقاط زمانی بعدی قطعی شد. بنابراین، تفاوت جزئی بین نه ماه و یک سال وجود داشت و تنها می‌توان حدس زد که اگر نکات دورتر را به مطالعه اضافه می‌کردیم، این نتیجه ممکن بود. شهردار می‌گوید دیدگاه‌های او در مورد آینده‌اش «مبهم‌تر» و کمتر جزئیات می‌شود.

این در نتایج اسکن‌های MRI عملکردی نیز مشهود بود، که شواهد جالبی را نشان می‌داد که وقتی به آینده خود فکر می‌کنیم، در سطح عصبی به فرد دیگری فکر می‌کنیم. علاوه بر در نظر گرفتن خود در زمان های مختلف در آینده، از شرکت کنندگان خواسته شد که به یک غریبه مانند سیاستمدار آنگلا مرکل فکر کنند.

همانطور که شرکت کنندگان در جدول زمانی پیش می رفتند – که خود را طی شش ماه آینده تصور می کردند – فعالیت ذهنی خودشان شروع به شبیه شدن به واکنش به دیدگاه های سیاستمدار کرد. مایر گفت: «هنگامی که به آینده می روید، تصوری که از خود دارید، تفاوت چندانی با تصور آنگلا مرکل ندارد. “این با این ایده فلسفی سازگار است که شما در مورد آینده خود مانند یک غریبه رفتار می کنید.”
ما تلاش می کنیم خود را پیر تصور کنیم، اما اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم، به نفع ما خواهد بود (منبع: گتی ایماژ)

با توجه به مزایای فراوان امنیت مالی، سلامتی و شادی کلی ما، طبیعی است که تعجب کنیم که آیا می توانیم احساس تعلق خود را به آینده خود تقویت کنیم.

تحقیقات هرشفلد تعدادی پیشنهاد را ارائه می دهد. در یک سری آزمایش، شرکت کنندگان وارد یک محیط واقعیت مجازی با آواتارهای شخصی شدند که ظاهر 70 ساله آنها را تقلید می کرد. همانطور که انتظار می رفت، آنها احساس ارتباط بیشتری با آینده خود داشتند و در فرآیند پس از تصمیم گیری، مسئولیت مالی بیشتری داشتند، به عنوان مثال، بیشتر برای تخصیص پول برای بازنشستگی. امکان. بسیاری از برنامه‌های ویرایش عکس وجود دارند که به شما امکان می‌دهند چهره سالخورده خود را مشاهده کنید، و این نوع فناوری را می‌توان در برنامه‌های آموزشی گنجاند تا به افراد کمک کند درباره سلامت آینده‌شان اطلاعات بیشتری کسب کنند. تفکر دقیق را تشویق کنید.

برای آزمایش این جستجو، ممکن است یک تمرین مفهومی ساده را در نظر بگیرید، به عنوان مثال، برای 20 سال آینده برای خود نامه بنویسید، چیزهایی را که در حال حاضر برای شما مهم هستند بنویسید، و برنامه های خود را برای دهه های آینده بنویسید. مانند تئوری آواتارهای قدیمی تر، این تمرین ساده افراد را تشویق می کند تا بیشتر با خود آینده خود ارتباط برقرار کنند و در نتیجه خود را برای تغییرات مثبت رفتار آماده کنند.

مطالعه هرشفلد نشان داد که ورزش میزان زمانی را که افراد برای ورزش در چند هفته آینده صرف می‌کنند، افزایش می‌دهد، که نشانه‌ای از تغییرات مثبت است زیرا آنها شروع به جدی گرفتن سلامت طولانی‌مدت خود می‌کنند. اگر شما هم می‌خواهید این تمرین را انجام دهید، هرشفلد پیشنهاد می‌کند که می‌توانید با نوشتن پاسخی در آینده، تأثیرات مثبت آن را بیشتر تقویت کنید، زیرا شما را مجبور به نگاه بلندمدت می‌کند.

همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، هرشفلد تحقیقات خود را در زندگی خود به کار می برد. برای مثال، وقتی با فشار و ناامیدی والدین مواجه می‌شود، سعی می‌کند خود را به جای آینده‌اش قرار دهد تا تصور کند که ممکن است به رفتار امروزش چه واکنشی نشان دهد. او می‌گوید: «سعی می‌کنم به این فکر کنم که آیا آینده‌ام به رفتارم با خودم افتخار می‌کند یا خیر.

ممکن است شروع یک “مکالمه” با یک موجود خیالی عجیب به نظر برسد، اما وقتی آینده خودتان به ذهنتان می رسد، فداکاری های کوچک شخصی لازم برای حفظ سلامتی و تناسب اندام شما بسیار آسان تر می شود و بیا داخل، نگاهی بینداز و لذت ببر. خودت

منبع: بی بی سی