در رفتن اکثر کشورهای جهان در شاخص سالانه ادراک فساد سازمان شفافیت بین‌الملل نمرات ضعیفی دارند. این سازمان غیردولتی کشورها را بر اساس فساد در بخش دولتی از صفر تا 100 رتبه بندی می کند و رکوردی را برای سلامت و شفافیت به ثبت می رساند.
به گزارش فرخ به نقل از اکونومیست؛ در آخرین رتبه بندی که در 25 ژانویه منتشر شد، نزدیک به 70 درصد از کشورها کمتر از 50 امتیاز کسب کردند. میانگین امتیاز در جنوب صحرای آفریقا 33 است که کمترین امتیاز برای این منطقه است. در اروپای غربی امتیاز 66 بود.
برخی از دموکراسی‌های پرمخاطب نیز طی سال گذشته به میزان قابل توجهی کاهش یافته‌اند، به طوری که ایالات متحده برای اولین بار از 25 کشور برتر با کمترین سطح فساد خارج شد. در مورد ایالات متحده، دونالد ترامپ را باید به خاطر تلاش هایش برای برهم زدن نتایج انتخابات 2020 و طرفداران تئوری های توطئه در آن کشور که در حال ورود به جریان اصلی هستند، مقصر دانست.
با این حال، بیشترین کاهش در کشورهایی بود که دولت‌هایشان به نام ممنوعیت کووید-19، مطبوعات را سرکوب کردند و آزادی‌های مدنی را سرکوب کردند. انتخابات ریاست جمهوری الکساندر لوکاشنکو در بلاروس از سال 2020 تاکنون 6 درصد کاهش یافته است.
سرکوب مدافعان حقوق بشر در دوران ریاست جمهوری رودریگو دوترته در فیلیپین و خفه شدن مطبوعات آزاد در نیکاراگوئه و ونزوئلا به این کشورها شهرت پایینی بخشیده است.
بازیابی شاخص معمولاً کند است. کشورها در طول سال ها تنها یک یا دو جابجایی رتبه را تجربه می کنند. با این حال، تغییر رژیم غذایی می تواند به بهبودی سریعتر منجر شود. به عنوان مثال، رتبه ارمنستان از سال 2017 14 امتیاز افزایش یافته است.
اعتراضات گسترده در سال 2018، نخبگان سیاسی در سمت دولت را که مقامات بلندپایه سابق را متهم می کردند، کنار زد. با این حال، دولت ارمنستان اخیرا قدرت خود را از دست داده است. در 23 ژانویه، رئیس جمهور ناامید از فقدان قدرت تصمیم گیری استعفا داد.
در این مدت آنگولا یک پرش 10 واحدی انجام داد. اگرچه اصلاحات در آن کشور از سال 2017 صندوق بین المللی پول را خشنود کرده است، به نظر می رسد اکثر آنگولاها سود چندانی نبرده اند.
کشورهای فقیر به ویژه کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و آسیایی به دلیل رفتار بد دولت های خود در این رتبه بندی قرار گرفته اند. با این حال، شرکت های مستقر در کشورهای ثروتمند اغلب فساد را در خارج از کشور تسهیل می کنند.
سازمان شفافیت بین‌الملل گزارش جداگانه‌ای درباره کشورهایی منتشر می‌کند که شرکت‌هایشان به مقامات خارجی رشوه می‌پردازند و بر اساس شاخص اصلی این سازمان به عنوان کمترین فساد در رتبه‌بندی‌های برتر رتبه‌بندی شده است.
برخی از کشورها حداقل قوانین ضد رشوه خواری دارند. به گفته سازمان شفافیت بین‌الملل، بریتانیا و سوئیس مجریان «فعال» قانون هستند، در حالی که آلمان، نروژ و سوئد مجریان «معتدل» هستند.
حتی کشورهای ثروتمند نیز عاری از فساد نیستند. اوون پترسون، سفیر سابق بریتانیا که پس از درگیر شدن در یک رسوایی لابی در نوامبر 2021 استعفا داد، حداقل 500000 پوند علاوه بر حقوق خود برای مشاوره و لابی از دو شرکت دریافت کرد.
با این حال، آنها این پرداخت ها را در فهرست منافع مالی نمایندگان افشا کردند و در نتیجه رسانه ها توانستند از طریق آزادی اطلاعات و بیان آن را افشا کنند. در کشورهای فقیر، سیاستمدارانی که درخواست رشوه و خرید آرا یا تقلب در انتخابات می کنند، به راحتی پاسخگو نیستند.
