[ad_1]
در رفتن باستان شناسان در بین النهرین اولین شواهد ریز رویشی Panicum milliaceum را یافته اند که با استفاده از فیتولیت ها (بقایای ریز گیاهی) در رسوبات غنی از سرگین شناسایی شده است. این یافته نشان می دهد که ساکنان خاله خانی– سایتی در اواسط هزاره دوم در شمال عراق – روش کشت چندگانه را کشف کردند.
به گفته فرارو، کاشت چند محصول یا چند محصول روشی برای کاشت دو یا چند محصول در فصل رشد به جای یک محصول است. زمانی که چندین محصول به طور همزمان رشد می کنند به این کشت مخلوط می گویند. این سیستم کاشت به کشاورزان کمک می کند تا بهره وری و عملکرد محصول خود را دو برابر کنند. به عبارت دیگر، هدف چنین کشتی، تنوع بخشیدن به محصولات کشاورزی و تامین معیشت در یک دوره یک ساله است، بنابراین ردیابی منشا چنین روش های کشاورزی می تواند بسیار جالب باشد.
مانند جهان معاصر، این نوع تولید کشاورزی در اوراسیا باستان برای ایمن سازی مراکز بزرگ شهری و تامین مالی جاه طلبی های امپراتوری اهمیت داشت. در آسیای جنوب شرقی، بسیاری از مزارع، که در آن غلات یا علوفه را می‌توان به طور ایمن در ماه‌های خشک تابستان کشت کرد، تنها با انتقال دانه‌های تابستانی، مانند ارزن، از آفریقا و آسیای شرقی امکان‌پذیر شد. علیرغم برخی منابع متنی که کشت ارزن را در اوایل هزاره سوم پیش از میلاد نشان می دهد، بیشتر باستان شناسان به این نتیجه رسیده اند که ارزن تنها پس از اواسط هزاره اول قبل از میلاد وجود داشته است، زیرا هیچ مدرک باستان شناسی قوی برای ارزن در بین النهرین (عراق باستان) وجود نداشت. معرفی سیستم آبیاری در مقیاس بزرگ با حمایت دولت های باستانی در منطقه افزایش یافته است.
دکتر راتگرز، باستان شناس زیست محیطی در راتگرز، می گوید: «به طور کلی، حضور ارزن در عراق باستان در این دوره، روایت پذیرفته شده توسعه کشاورزی در منطقه و همچنین الگوی ما را در مورد چگونگی ایجاد جوامع باستانی به چالش می کشد. آلیس لوزیر گفت. دانشگاه نیوبرانزویک ارزن یک محصول تابستانی بسیار قوی، سریع رشد و پرمصرف است که برای اولین بار در شرق آسیا اهلی شد.
در مطالعه جدید خود، دکتر. آلیس لوزیر و همکارانش سنگ های گیاه ماسی ماسی را تجزیه و تحلیل کردند. دکتر دکتر گفت: «حضور همزمان این محصول در شرق آسیا و در عراق باستان ماهیت به هم پیوسته اوراسیا را در این دوره روشن می کند و به دانش ما در مورد جهانی شدن اولیه مواد غذایی کمک می کند. به نام لوزیر. “کشف ارزن ما، و در نتیجه شواهد روش‌های کشت تابستانه، ما را وادار می‌کند تا ظرفیت و انعطاف‌پذیری شهرها، ایالت‌ها و امپراتوری‌های بدوی بین‌النهرین برای حفظ و تامین سیستم‌های کشاورزی را مورد بازنگری قرار دهیم.”
به عبارت دیگر، کشف ارزن جارویی در بین النهرین باستان به دلایل زیست محیطی و تاریخی شگفت انگیز بود. محققان می گویند: «تا به حال، ما فکر می کردیم که ارزن در بین النهرین کشت نمی شود تا زمانی که امپراتوری های باستان سیستم های آبیاری را در اواخر هزاره اول قبل از میلاد ایجاد کنند». رشد ارزن معمولاً در تابستان به باران نیاز دارد، اما آسیای جنوب شرقی زمستان‌های مرطوب و تابستان‌های خشک دارد و تولیدات کشاورزی تقریباً به طور کامل به محصولات زمستانی مانند گندم و جو وابسته است. اما شواهد جدید نشان می‌دهد که محصولات واقعاً در طول ماه‌های تابستان رشد کرده‌اند، ممکن است نشان دهد که توانایی و انعطاف‌پذیری جوامع باستانی برای توسعه سیستم‌های کشاورزی-غذایی در اکوسیستم‌های نیمه‌خشک نادیده گرفته شده است.
مطالعه جدید همچنین نشان داد که در گذشته، نوآوری کشاورزی یک ابتکار محلی بود که مدت ها قبل از برنامه های توسعه کشاورزی توسط دولت های باستانی به عنوان بخشی از سیاست های سازگاری با محیط زیست پذیرفته شد. در واقع، اکنون می دانیم که جوامع اولیه بشری در غرب آسیا از زمین در شرایط خشک این منطقه مدت ها قبل از برنامه های توسعه کشاورزی دولت بین النهرین استفاده می کردند. این نوآوری وجود این گروه های اجتماعی را تضمین می کرد و احتمالاً مازاد تولید به اندازه کافی برای تشکیل برخی از ارگان های خودگردان محلی بود. این ابتکارات در طول زمان به طور گسترده و سیستماتیک توسط دولت های بین النهرین مورد بهره برداری قرار گرفت و در عین حال موجودیت و تداوم سیاسی آنها را تضمین کرد. نتایج این تحقیق در مجله گزارش های علمی منتشر شده است.
منبع: اخبار علمی
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
[ad_2]
