گاهی اوقات خروج یک ستاره بزرگ از باشگاهش باعث پیشرفت این بازیکن می شود. این موضوع غم جدایی را کم می کند و هواداران تیم خونه به خونه نیز از پیشرفت بازیکن سابق خود خوشحال هستند. این شبیه اتفاقی است که مثلا برای مهدی طارمی افتاد. امروز حتی یک هوادار پرسپولیس را پیدا نمی کنید که ادعا کند طارمی نباید فوتبال ایران را ترک می کرد. او در اروپا جایگاه مهمی برای خود پیدا کرد و مشخص بود که طارمی از نظر فنی بالاتر از سقف فوتبال باشگاهی کشور است.
با این حال، گاهی اوقات خروج یک ستاره از باشگاه آنها برای هر دو طرف ضرر دارد و این غم انگیزترین اتفاقی است که می تواند رخ دهد. نمونه جدید و مفید این ماجرا مهاجرت علیرضا بارانویند از پرسپولیس است. دروازه بانی که در اواسط لیگ نوزدهم با هزار امید و آرزو به اروپا منتقل شد اما در دو سال اخیر اصلا شرایط برایش بهتر نشده است.
داستان بایرون ویند، بدون پرسپولیس
علیرضا برن در ابتدای جدایی از پرسپولیس به آنتورپ بلژیک بلژیک پیوست. او آنقدر به توانایی‌هایش در فوتبال اروپا متقاعد شده بود که به شوخی گفت: «نگران کرونا نباش!» رئیس باشگاه برای من یک جت خصوصی می‌فرستاد. در لیگ اروپا از زمان حضورش در این باشگاه. من به آن ملحق شدم، اما اوضاع بدتر شد.
این دروازه بان ایرانی به ندرت در لیگ پرتغال به میدان رفته است و سابقه ضعیف او در دیدارهایی که انجام داده باعث نیمکت نشینی ثابت او شده است. این وضعیت ادامه داشت تا اینکه بارو از فرم فنی ایده آل خود خارج شد و پیراهن شماره یک تیم ملی را از دست داد. حتی شنیده ام که او از اقامتش در اروپا سود مالی نبرده است. با مجموع این شرایط، بارها و بارها زمزمه بازگشت علی رضا به فوتبال ایران منتشر می شود. برخی در این فکر هستند که در ماه های منتهی به جام جهانی 2022 چه اتفاقی برای او خواهد افتاد.
داستان پرسپولیس بدون باران باد
این وجه ماجرا چندان غم انگیز نبود اما به هر حال شکاف احساس شد و این شکاف روز به روز بیشتر نمایان می شود. پرسپولیس بدون علیرضا دو قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد و یک بار هم به فینال لیگ قهرمانان رسید، اما بسیاری از ناظران متوجه نبود یک ستاره درون دروازه بودند. حمید لاک اگرچه گردبادی را در بین سرخپوشان به راه انداخت اما کم کم عملکرد او کاهش یافت. پرسپولیس اخیراً گل های مشابه زیادی را با شوت به ثمر رسانده است.
جدای از ضعف کلی ساختار دفاعی و عملکرد ضعیف مدافعان، قطعا نمی توان نقش دروازه بان ها را در رسیدن به این اهداف نادیده گرفت. خیلی ها فکر می کنند اینجا یکی از جاهایی است که نبود باران باد به وضوح احساس می شود. در آخرین روزهای حضور بارو در پرسپولیس شاید تمرکز کم و علاقه او به لژیونر شدن باعث سقوط او شد. با این حال امروز که حمید لاک به دلیل مسائل فنی از روی نیمکت بازنشسته شده و بوزدار رادوشوویچ به کشورش بازگشته است، شاید خیلی ها آرزو کنند که باران از پرسپولیس بادی جدا نمی شد.
