[ad_1]
در رفتن یافته‌های علمی تاکنون اثرات ترکیبی و داده‌های متناقضی را در رابطه بین سطوح بالای دی اکسید کربن و تغییرات آب و هوایی در دوره‌های گذشته ارائه کرده‌اند، اما اکنون رکوردهای فسیلی آفریقا قادر به حل این معما هستند. محقق دانشگاه متدیست جنوبی دالاس می گوید مطالعه جدید او روی این فسیل ها نشان می دهد که این پیوند واقعاً برای آن دوره ماقبل تاریخ وجود داشته است.
به گزارش فرارو، دی اکسید کربن گازی است که میلیون ها سال است که در جو زمین یافت می شود و امروزه عموماً به عنوان گاز گلخانه ای شناخته می شود، زیرا غلظت زیاد می تواند باعث افزایش بیشتر دمای زمین شود و این همان چیزی است که در گلخانه ها اتفاق می افتد. نور خورشید در سال های اخیر افزایش گازهای گلخانه ای باعث گرم شدن کره زمین شده است که تاثیر منفی بر آب و هوای زمین داشته است. اما این موضوع هنوز توسط برخی از جوامع علمی مورد بحث است و معتقدند که نمی تواند تغییرات قابل توجهی در آب و هوای زمین ایجاد کند.
یافته های جدید دانشمندان دانشگاه SMU پیامدهای مهمی برای آینده چگونگی رفتار دی اکسید کربن در میلیون ها سال پیش دارد. تکی تسفامیکل، زمین شناس ارشد و دانشمند برجسته، می گوید: این کشف از تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی فسیل های فسیلی گیاهانی که 27 و 22 میلیون سال پیش روی زمین رشد کرده اند، به دست می آید. او اضافه می کند؛ هر چه بیشتر رابطه بین غلظت دی اکسید کربن در گذشته و دمای جهانی را درک کنیم، بیشتر می توانیم برای تغییرات بیشتر برنامه ریزی کنیم. این یافته نشان می دهد که رابطه بین دی اکسید کربن و گرم شدن کره زمین ممکن است مانند امروز ادامه یابد.
این یافته ها با کشف نادر دو مکان فسیلی به خوبی حفظ شده در ارتفاعات اتیوپی در شرق آفریقا امکان پذیر شده است. Tesfamicel می‌گوید: «یافتن چنین صفحات فسیلی سالمی از دو دوره مختلف یک شانس محض بود، زیرا آنها ما را قادر ساختند به سؤالاتی در مورد رابطه بین غلظت دی اکسید کربن جو و گرم شدن کره زمین پاسخ دهیم. ما ابتدا به اثرات مختلف و داده های متناقض روی غلظت دی اکسید کربن در دو دوره مورد مطالعه نگاه کردیم. “اما کنترل دقیق سن فسیل های ما به ما کمک کرده است تا ببینیم آیا غلظت دی اکسید کربن در جو با گرم شدن مطابقت دارد یا خیر، که به طور مستقل در مطالعه ژئوشیمیایی فسیل های دریایی در رسوبات اقیانوس ها مستند شده است.”
دانشمندان می دانند که تغییرات در غلظت دی اکسید کربن در جو بر پایداری کربن در برگ ها در طول فتوسنتز تأثیر می گذارد. این امر باعث تغییرات توصیفی و فیزیکی در برگ ها مانند فراوانی و اندازه منافذ می شود. دانشمندان می‌توانند این ویژگی‌ها را با برگ‌های فسیلی اندازه‌گیری کنند، به طوری که از فسیل‌های برگ‌ها می‌توان به عنوان نماینده تاریخ دی اکسید کربن در جو استفاده کرد.
مکان‌هایی که این فسیل‌های فسیلی سالم پیدا شده‌اند به‌طور جداگانه کشف شده‌اند، یکی در اواخر الیگوسن (22 تا 33 میلیون سال پیش) و دیگری در اوایل میوسن (23 تا 5 میلیون سال پیش). مطالعات قبلی برای اندازه‌گیری دمای اقیانوس‌ها در سراسر جهان برای این دو دوره نشان داده‌اند که تفاوت دمای زمین بین دو دوره بسیار گرمتر بود، یکی بسیار گرمتر از دیگری بود. بنابراین، مطالعه ای توسط محققان SMU تلاش کرد تا سطح دی اکسید کربن را برای این دو دوره اندازه گیری کند.
ورقه های فسیلی از سایت الیگوسن 27 میلیون ساله نشان می دهد که سطح دی اکسید کربن به طور متوسط 390 قسمت در میلیون است، همانطور که امروز می بینیم. در مقابل، فسیل‌های گونه‌های 22 میلیون ساله در میوسن اولیه سطوح بالایی از دی اکسید کربن را نشان دادند. آب و هوای میوسن اولیه در آن زمان گرمتر از اواخر الیگوسن بود، و تحقیقات SMU نشان می دهد که کربن موجود در جو حدود 870 قسمت در میلیون بود، یعنی دو برابر بیشتر از آنچه در زمین امروزی است. به عبارت دیگر، دانشمندان SMU توانستند به طور قطع رابطه بین افزایش سطح دی اکسید کربن و افزایش دما در اواخر الیگوسن و اوایل دوره میوسن را اثبات کنند.
لورن میچل، دانشمند تغییرات اقلیمی که به عنوان محقق فوق دکترا در SMU کار کرده است، گفت: با این مدل جدید، آنها اکنون می توانند به سوالات مهم دیگر پاسخ دهند. پرسش‌هایی درباره میزان تغییر و اینکه چه عواملی در وهله اول تغییر کرده‌اند، در نهایت تصویر روشنی از الگوهای تغییرات آب و هوایی زمین به دست می‌دهد. “درک رابطه بین گازهای گلخانه ای و عوامل آب و هوایی نشان داده شده در این فسیل ها به ما ایده بهتری از آنچه در پیش است و چگونه می توانیم برای آن آماده کنیم، می دهد.”
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
[ad_2]
