[ad_1]
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: در جریان انتخابات، 1400 نامزد طبق معمول وعده هایی دادند. می توان امیدوار بود که برخی از وعده ها مبهم یا خارج از توان یا واقعیت وعده دهنده باشد، اما اگر وعده های روشن و عملی بدهد که نه تنها در عمل محقق نمی شود بلکه شکسته می شود، چگونه خواهد بود. تجزیه و تحلیل شد؟
وعده هایی که مثلاً در مورد بورس و رونق آن داده می شود، اکنون در حال شکسته شدن است. چگونه می توان این وعده ها را تحلیل کرد؟ دروغ بود یا به دلیل صداقت و بی اطلاعی از بورس؟
یا مثال مهم دیگر اینترنت بود. در جریان انتخابات، آقای ریس در مورد اینترنت اظهارنظرهایی کرد که دو نمونه بارز آن عبارتند از: “از بچه های خانه می پرسم شما دارید بازی می کنید، چقدر منطقی است؟ معلوم است که زیرساخت ها خوب نیست. در دولت عمومی، اینترنت با فراهم کردن زیرساخت‌های لازم در سریع‌ترین زمان ممکن گسترش می‌یابد و بستری برای نظارت عمومی بر شفافیت و عملکرد دولت خواهد بود.»
زمانی که یک نامزد ریاست جمهوری با گیمرهای رایانه ای همدردی می کند و نگران سرعت پایین اینترنت است، اولین قدم این است که مطمئن شود که بیشتر نگران کار و توسعه اینترنت است.
پس چرا و چگونه می شود که بلافاصله پس از انتخابات، طرح تحفظ همراه با دولت در دستور کار مجلس قرار می گیرد و نه تنها موضع گیری رسمی در برابر آن صورت نمی گیرد، بلکه سکوت نیز با آن صورت می گیرد.
مهمتر از آن، ما در عمل شاهد این موضوع هستیم و با وجود تداوم رشد اینترنت در دولت روحانی، اکنون سرعت اینترنت به طرز نگران کننده ای در حال کاهش است. به این ترتیب در ماه فوریه رتبه جهانی اینترنت در ایران 7 درجه سقوط کرد. چون جلوی افزایش ظرفیت ماهیانه را گرفتند.
مسئولان وزارت علوم گفتند که «کاهش اینترنت» نیز استرس و فشار زیادی را بر دانشجویان وارد کرده است. ربطی به زیرساخت ها ندارد چون سرعت دولت روحانی هر سال رو به بهبود بود و ظاهراً به دلیل اجرای بی سر و صدا همان طرح حفاظتی قبل از تصویب قانون بود.
آیا موعود آگاهانه خلاف این را گفته است؟ یا به چنین قول صادقانه ای اعتقاد داشتند؟ اگر دیرتر است، پس چرا در جهت مخالف حرکت می کند؟ کاش دروغ میگفتن باید اذعان داشت که ایشان با صداقت این قول را داده بود، اما این ربطی به تفکر و برنامه جامع سیاسی برای اداره کشور نداشت. به عبارت دیگر وعده های خوبی را دادند که مردم دوست دارند، در حالی که می دانیم به دلایل مختلف نمی توان همه چیزهای خوب را بدست آورد.
ما همیشه در تمرین چیزهای خوبی را پشت سر می گذاریم تا چیزهای بهتری بدست آوریم. مثلاً افزایش اوقات فراغت، مسافرت و اوقات فراغت مهم است، اما برعکس افزایش کار و درآمد است. توسعه و سرعت اینترنت مستلزم انتشار اطلاعات و تحلیل است. یکی را نمی توان پذیرفت و دیگری را نمی توان رد کرد. قول اول را نمی توان داد اما در عمل مقر دولت و مقامات دولتی هدف دوم را نفی می کند.
تناقض واقعیت اینترنت با وعده هایی که در سخنان مسئولان به مردم داده شده است، واضح است، اما در بسیاری از موارد این سطح مشخص نیست. ذکر این نکته ضروری است که بخش بزرگی از وعده های دولت جدید در عمل متاثر از این تضاد فکری بوده است.
تضادهای ایدئولوژیک نومحافظه کاران جبران ناپذیر است. لایحه بودجه در مجلس ارائه می کنند که بخش عمده آن بدون موافقت بورژوازی و وقتی می گوییم بودجه بورژوایی است تصویب نمی شود. وعده های عجیب شغل ایجاد می کند و اگر بگویید این وعده ها با سیاست خارجی فعلی همخوانی ندارد و عملی نمی شود ناراحت می شود.
آنها شعار جنگ با فساد را مطرح می کنند، اما اگر می گویید که جنگ با فساد بدون حاکمیت قانون و شفافیت و توسعه رسانه های آزاد امکان پذیر نیست، در عمل به باندهای آن مقید نیستند. شعار مبارزه با تورم را به کار می برند و اگر بگویید بدون افزایش نقدینگی و افزایش تولید و بهره وری نمی توان جلوی تورم را گرفت، این کار را نمی کنند.
آنها شعارهایی علیه کاهش کیفیت تولیدات داخلی سر دادند اما الزامات ارتقای کیفیت یعنی رقابت و آزادی تجارت خارجی را رعایت نکردند. این تضادها در تشخیص قدرت درونی آنها نیز موج می زند. هزینه آن بر عهده جامعه و مردم است امیدواریم تلاش شود تا این تناقضات کاهش یابد. وضعیت اینترنت آزمون واضحی برای بی تفاوتی جناح به این تناقضات است.
[ad_2]
