[ad_1]
محققان آمریکایی ارتباط بین رژیم غذایی و درد را گزارش کردند
بر اساس وب سایت رسمی دانشگاه روچستر، مدت هاست که مشخص شده است که بین رژیم غذایی و درد رابطه وجود دارد زیرا افراد مبتلا به درد مزمن اغلب با وزن خود دست و پنجه نرم می کنند. محققان موسسه علوم اعصاب دیل مونته در دانشگاه روچستر دریافته اند که وقتی فرد درد را تجربه می کند، مدارهایی در مغز که مسئول حرکت و لذت هستند تحت تاثیر قرار می گیرند.
Paul Geha، محقق اصلی این پروژه گفت: «یافتهها مکانیسمهای فیزیولوژیکی جدیدی را نشان میدهند که درد مزمن را به تغییرات در عادات غذایی مرتبط میکند.
لذت بردن از غذا به دلیل واکنش مغز ما به آنچه می خوریم است. در این پروژه، محققان واکنش مغز به قند و چربی را بررسی کردند. با استفاده از شیرینی های ژلاتینی و پودینگ سعی کردند بافت قند، چربی و غذا را تغییر دهند. محققان دریافتند که هیچ یک از بیماران تغییری در عادات غذایی خود با مقدار قند، بلکه با مقدار چربی تجربه نکردند.
افراد مبتلا به کمردرد شدید که بعدا بهبود یافتند، بیشتر احتمال داشت اشتهای خود را از دست بدهند و علائم سیری را نشان دهند. با این حال، افراد مبتلا به کمردرد شدید که تا یک سال ادامه داشت، در ابتدا تغییر یکنواختی را در رفتار غذا خوردن تجربه نکردند. بیماران مبتلا به کمردرد مزمن گزارش کردند که غذاهای پرچرب و پر کربوهیدرات، مانند بستنی و کلوچه، به مرور زمان دچار مشکلاتی شدند و اسکن مغز آنها سیگنالهای سیری مختل را نشان داد.
گاها گفت: «توجه به این نکته مهم است که این تغییر در مصرف غذا، کالری دریافتی ما را تغییر نداد. این نتایج نشان می دهد که چاقی در بیماران مبتلا به درد مزمن ممکن است به دلیل عدم تحرک نباشد، بلکه ممکن است عادات غذایی آنها را تغییر دهد.
اسکن مغزی شرکت کنندگان در مطالعه نشان می دهد که “هسته اکومبنس” ممکن است نشان دهد چه کسی در معرض خطر تغییرات طولانی مدت در رفتار غذایی است. هسته اکومبنس بخش کوچکی از مغز است که به دلیل نقشش در تصمیم گیری شناخته شده است. محققان دریافتند که ساختار این قسمت از مغز در بیمارانی که عادات غذایی آنها تغییر کرده بود اما دردشان مزمن نبود، طبیعی است.
بیمارانی که رژیم غذایی شان نرمال بود اما دردشان مزمن شد، هسته اکومبنس کوچکتری داشتند. جالب اینجاست که هسته اکومبنس فقط رتبه شادی را در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن پیش بینی می کند که نشان می دهد این ناحیه برای رفتار بیماران درد مزمن مهم است. تحقیقات قبلی نشان داده است که اندازه کوچک هسته اکومبنس می تواند نشان دهد که آیا فرد در معرض خطر بیشتری برای درد مزمن است یا خیر.
این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شد.
[ad_2]