[ad_1]
در رفتن در زمانی که زمین هنوز وجود داشت، ظاهراً آب روی آن وجود داشت، اما برای علما همیشه این سؤال مطرح بود که این آب از کجا آمده است؟ طی چند سال گذشته، سرانجام با بررسی برخی از قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ‌های موجود، تحقیقاتی در مورد این شکل خاص انجام شد و به این فرضیه منجر شد که آب از طریق این اجرام آسمانی به زمین رسیده است. این فرضیه احتمالاً محتمل ترین پاسخ به سؤال منشأ سیاره زمین بود، به طوری که دانشمندان فرانسوی می توانستند بر اساس یک مطالعه به نتایج دیگری دست یابند.
طبق گزارشات فرارو، دانشمندان مدت ها بر این باور بودند که آب از فضا به زمین آمده است و این فریاد سیاره ما را در همان زمان به دور خود چرخانده است. قبل از شکل گیری زمین، گرمای زیاد گاز و غبار خورشید به دور جوان می چرخید که به آن «دیسک سیاره ای» می گویند. ذرات داخل دیسک به تدریج گرم کننده های بزرگتر و بزرگتری را تشکیل دادند و در نهایت به “سیاره های سیاره ای” و بعداً به سیاره های سیاره مانند تبدیل شدند. به عبارت دیگر، تعداد بی شماری از اجرام آسمانی روی این سیاره با تشکیل زمین مواجه شدند که برای دانشمندان نیز حاصلخیز بود.
محققان با بررسی سنتز ایزوتوپ های هیدروژن در یک شهاب سنگ باستانی به نام “ویستا” به این نتیجه رسیده اند. وستا سیاره ای بود که تقریباً 1.5 میلیارد سال پیش در همان مکانی که زمین به وجود آمد قرار داشت. محققان دریافته‌اند که ایزوتوپ‌های معمولی هیدروژن با هیدروژن جامد یا دوتریوم (آب جامد) در این ۵ شهابسنگ و همچنین در کندریت‌های شهابسنگ که مربوط به فاز اول تشکیل کهکشان‌ها و در آب معمولی هستند، ترکیب می‌شوند. آنها نتیجه می گیرند که سه شباهت بین این دو وجود دارد. اعتقاد بر این است که زمین و شهابسنگ ها آب خود را از شهابسنگ های باستانی گرفته اند.
اگرچه این فرضیات جالب در مورد منشا آب زمین مطرح شده است، اما این دانشمندان هنوز نمی توانند به طور قطعی ثابت کنند که آب زمین از سیاره ویستا آمده است، اما همچنین تأکید می کنند که جنایت کیهانی مشابهی از نظر رشد و سنتز امکان پذیر است. با این حال، این مفهوم رنگارنگ‌تر است و از آیرودینامیک جدید آیرودینامیک نمونه‌برداری می‌کند و تأیید می‌کند که تا 5 درصد از آب زمین را می‌توان از یک ستاره به دست آورد.
محققان مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS)، دانشگاه پاریس ساکلی، کمیسیون انرژی گرجستان و انرژی اتمی فرانسه (CEA) و دانشگاه Pau UPPA، با حمایت موزه ملی تاریخ طبیعی فرانسه فرانسه (MNHN) در حومه‌هایی که زمین و سایر سیارات زمینی به این شکل شکل گرفته‌اند، دونبال هستند. آنها این کار را با تجزیه و تحلیل یکی از قدیمی ترین منظومه های خورشیدی در منظومه شمسی، با استفاده از نور ابتکاری که فقط برای مطالعه آنها ایجاد شده بود، انجام دادند. با استفاده از این شهاب سنگ، دانشمندان برای اولین بار قادر به اندازه گیری مستقیم داده های آن هستند.
این ذرات نشان می دهد که دو مخزن گاز در منظومه شمسی ما برای 5 سال اول وجود داشته است، یعنی حتی قبل از تشکیل اولین جنین های سیاره ای. یکی از مخازن حاوی گازی بود که تمام مواد منظومه شمسی را در خود جای داده بود. دومین مخزن گاز با بخار آب غنی شده بود، که قبلاً در معرض علائم آب زیرزمینی ایزوتوپی قرار داشت، که منجر به هجوم عظیم آب بین ستارگان در مجاورت منظومه شمسی داخلی شد، سیارات را پوشاند و قرص هایی را قبل از سیارات تشکیل داد.
وجود اولیه این گاز با ترکیب ایزوتوپی مشابه با زمین، نشان می دهد که اولین بلوک های آبی زمین که قبل از شکل گیری سیاره ما تشکیل شده اند، در آنجا وجود داشته اند. این توده آبی که بعداً آب سیاره ما را تشکیل داد، حتی قبل از تشکیل آن در اطراف زمین وجود داشته و در عین حال بدنه سیاره را تشکیل می دهد. بنابراین آبی که از طریق شهاب سنگها یا دنبالا دراس به خشکی رسیده است را نباید کم اهمیت دانست و باید توجه داشت که زمین از همان ابتدای شکل گیری خود دارای آب نیز بوده است. نتایج در این نشریه معتبر است نجوم طبیعت منتشر شده است.
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
[ad_2]
