[ad_1]
در رفتن باستان شناسان اخیرا فسیل سه میمون با قدمت حدود 6.4 میلیون سال را در معدن زغال سنگ در جنوب شرقی چین کشف کرده اند. این کشف هیجان انگیز نشان می دهد که میمون ها با همتایان آفریقایی خود همزیستی داشته اند و به نظر می رسد برخی از میمون های امروزی اجدادی در منطقه باشند.
به گزارش فرارو، نینا جی. جابلونسکی، استاد مردم شناسی در دانشگاه ایوان پوگ در پنسیلوانیا می گوید: «این کشف مهم است زیرا یکی از قدیمی ترین فسیل های میمون در خارج از آفریقا است. اینها احتمالاً اجداد بسیاری از میمون های آسیای شرقی امروزی هستند. یک چیز جالب از دیدگاه دیرینه شناسی این است که این میمون ها احتمالاً درست مانند میمون های باستانی در آفریقا زندگی می کردند.
این فسیل ها در معدن زغال سنگ Shuitangba به همراه بسیاری از فسیل های دیگر یافت شدند. سه استخوان فک و پاشنه در این یافته ها متعلق به گونه ای از میمون ها به نام Mesopethecus pentelicus است که گزارش های آن به طور جداگانه در مجلات علمی معتبر منتشر شده است. جبلونسکی می‌گوید: «اهمیت این یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد که میمون می‌تواند به سرعت و با قدرت روی خشکی و درختان حرکت کند. این سازگاری پویا بدون شک به موفقیت گونه های موجود در کمربند جنگلی از اروپا تا آسیا کمک کرده است.
به گفته محققان، استخوان فک پایین و قسمت بالایی استخوان درشت نی نشان می دهد که آنها میمون بوده اند. دندان ها نشان می دهند که می توانند مقادیر زیادی از گیاهان، میوه ها و گل ها را بخورند، در حالی که امروزه بیشتر میمون ها میوه بیشتری می خورند. جبلونسکی می گوید: نکته جالب در مورد این میمون و آنچه که از انسان شناسی مولکولی به دست می آوریم این است که مانند سایر کلوبین ها (میمون های دنیای قدیم)، این میمون توانایی تخمیر از طریق سلولز و در واقع روده گاو را دارد. “امروز نتیجه می دهد.” به عبارت دیگر، این میمون ها به این دلیل موفق بودند که می توانستند غذاهای سلولزی بی کیفیت بخورند و با تخمیر غذا و استفاده از اسیدهای چرب موجود توسط باکتری ها انرژی کافی دریافت کنند. روش مشابهی توسط یادآورهایی مانند گاو، آهو و بز استفاده می شود.
Jablonsky ادامه می دهد: “میمون ها و ips (میمون ها) اساساً چیزهای متفاوتی می خورند. میمون ها میوه ها، گل ها و چیزهایی را می خورند که هضم آنها آسان است، در حالی که میمون ها برگ ها، دانه ها و در صورت لزوم برگ های پیر را می خورند. به دلیل این هضم متفاوت است. ، نیازی به گرفتن از گیاهان نیست. به عبارت دیگر، این میمون ها مجبور نبودند در نزدیکی دریاچه زندگی کنند و می توانند در زمان تغییرات شدید آب و هوا به خوبی زنده بمانند.
دانشمندان معتقدند این میمون ها همان گونه از میمون ها هستند که برای مدت کوتاهی در یونان ظاهر شدند و سپس در سراسر اروپا پخش شدند. اینکه چگونه این حیوانات هزاران مایل را طی کردند و در مدت کوتاهی به اروپا رسیدند، برای اکثر دیرینه شناسان خوشحال کننده است. دانشمندان می گویند که در پایان میوسن، زمانی که این میمون ها اروپای شرقی را ترک کردند، میمون ها در همه جا به جز آفریقا و بخش هایی از آسیای جنوب شرقی منقرض شدند.
جابلونسکی می گوید: «در پایان میوسن، تغییرات آب و هوایی بسیار شدید رخ داده است. آنچه ما در معدن زغال سنگ Shuitangba یافتیم، تصویری شگفت انگیز از آخرین میوسن است که حاوی یکی از آخرین میمون های آن دوره و همچنین آخرین نمونه برای دوره جدید است. این یک مورد جالب در تکامل پستانداران است، زیرا گواه ارزش سازگاری با محیط های متنوع و متغیر است. این نشان می دهد که وقتی یک شکل بسیار مطلوب ایجاد شود، موفق خواهد بود و می تواند اجداد بسیاری از گونه های دیگر شود.
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
[ad_2]
