هفته ها یا ماه ها بارش برف سیل آسا برای مردم روستای دورافتاده مراکش تیموتی، یکی از بلندترین رشته کوه های شمال آفریقا، احساس تنهایی می کند.
به گفته فرارو، قبایل کوچ نشین آمازیغ (بربر) که در آنجا زندگی می کنند به چرای گوسفندان در جنگل های سرسبز اطراف روستا در ارتفاع 1800 متری (5900 فوت) در کوه های میانی اقیانوس اطلس متکی هستند. اما با شروع فصل زمستان به تدریج ارتباط آنها با دنیا قطع می شود.
با نزدیک شدن به زمستان، کوه هایی که به خاطر خاک سرخشان شناخته می شوند جای خود را به سفیدی بی پایان می دهند. این انزوا تا بازگشایی راه روستا ادامه دارد اما اغلب با تأخیر انجام می شود.
وقتی برف آب می شود، خانواده ها سعی می کنند دوباره روی پای خود بایستند. بچه ها مسیری انحرافی می کنند تا به نزدیک ترین مدرسه برسند. اکثر مردان برای کار به شهرهای همسایه باز می گردند، در حالی که زنان بار زندگی روستایی را به دوش می کشند. آنها چوب جنگلی مجاور را خرد می کنند تا از آن برای گرم کردن استفاده شود و از خمیر هفته ها قبل برای زمستان نان می پزند.
این زنان بعدازظهر به سمت دریاچه یا نزدیک ترین منبع آب می روند یا روی الاغ راه می روند و لباس ها را می شویند. او گاهی نقش چوپان را نیز بر عهده می گیرد.
در مراکش، این کشور ساحلی با برخی منابع آب شیرین در صحرای آفریقا، باران های سیل آسا و بارش برف مورد استقبال قرار می گیرد. از آنجایی که کشاورزی به برداشت آب باران از سدها وابسته است، کشاورزان مشتاقانه منتظر شروع بارندگی هستند که ممکن است بر قیمت سبزیجات و میوه ها تأثیر بگذارد.
اما برای افرادی مانند فاطمه، دخترانش در حالی که در خانه ایستاده اند به مرغ ها غذا می دهند و فرش ها را تمیز می کنند. هوای زمستان می تواند سخت باشد. با وجود تمام تلاش های خانواده اش، با استفاده از کیسه های باران یا نایلون، آب باران و برف ذوب شده به کمد آنها می چکد.
او می گوید: «هر سال همین طور است و جز دعا چیزی نداریم.
بربرها یا آمازیغ ها یک گروه قومی و بومی در شمال آفریقا به ویژه در مراکش، الجزایر، صحرای غربی، تونس و لیبی هستند. کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که بربرهای شمال آفریقا سابقه ای پنجاه هزار ساله دارند.
