“حس حریم خصوصی” از آدم و حوا تا عصر دیجیتال!

در رفتن بسیاری حریم خصوصی را یک اختراع مدرن می دانند که با گسترش زندگی مدنی امکان پذیر شده است. اما دانشمندان اخیرا تاکید کرده اند که “حس حفظ حریم خصوصی” ما طی هزاران سال توسعه یافته است و این بدان معناست که در این عصر فناوری با چالش های بزرگی روبرو خواهیم شد.

به گزارش فرارو، دانشمندان معتقدند برای درک ماهیت «حریم خصوصی» باید ریشه های آن را بهتر درک کرد. شواهد تحقیقاتی این تصور را که حریم خصوصی یک مفهوم مدرن است رد می کند. در حالی که حقوق یا ارزش های حریم خصوصی ممکن است مفاهیم مدرن باشند، نمونه هایی از اصول و روش های حفظ حریم خصوصی در طول تاریخ بشر و فرهنگ های جغرافیایی فراوان است. به همین دلیل، دانشمندان بر این باورند که در نظر گرفتن ریشه‌های تکاملی نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی می‌تواند به توضیح اینکه چرا مردم امروز با حریم خصوصی دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کند. همچنین می تواند به توسعه فناوری ها و سیاست هایی کمک کند که دنیای دیجیتال را با حریم خصوصی انسان سازگارتر می کند.

ریشه های حریم خصوصی مبهم

از آغاز تمدن، انسان ها تلاش کرده اند تا حریم خصوصی را حفظ کنند. از یونان باستان تا چین باستان، مردم بر مرزهای زندگی عمومی و خصوصی تمرکز داشتند. رئیس خانه در خانواده‌های رومی باستان یا خانواده‌های ایلخانی، وقتی می‌خواست عصر را به تنهایی بگذراند، به غلامان خود می‌گفت که تختخواب خود را در گوشه‌ای متروک از خانه بچینند. توجه به حریم خصوصی در جوامع ماقبل صنعتی نیز دیده می شود. برای مثال، در آمریکای جنوبی، قبیله ماهنکو که اغلب در هاستل ها زندگی می کردند، خانه های شخصی را نیز کیلومترها دورتر ساختند تا محیطی منزوی را فراهم کنند.

در متون مقدس ادیان توحیدی نیز می توان شواهد رازداری یافت. دستورات قرآنی در مورد جاسوسی از یکدیگر، توصیه های تلمودی به نبستن پنجره ها با نادیده گرفتن همسایگان، و داستان کتاب مقدس آدم و حوا که برهنگی را پس از خوردن میوه ممنوعه پوشانده اند، همگی به مفاهیم پنهان کاری اشاره دارند.

به نظر می رسد انگیزه حفظ حریم خصوصی هم در فرهنگ های خاص و هم در فرهنگ های جهانی قابل تشخیص است. روال ها و نگرش ها بین مردم و در طول زمان تغییر می کند، اما به نظر می رسد همه فرهنگ ها انگیزه ای برای حفظ حریم خصوصی دارند. محققانی که تاریخچه حریم خصوصی را در قرن اخیر مطالعه می کنند، توضیحی برای این موضوع ارائه کرده اند. نگرانی های حفظ حریم خصوصی ممکن است ریشه های تکاملی داشته باشد. با این حساب، نیاز به حریم خصوصی ناشی از نیازهای فیزیکی برای حفاظت، امنیت و خودخواهی است. توانایی درک حضور دیگران و انتخاب «در معرض» یا «انزوا» بودن یک مزیت تکاملی را فراهم می کند که «حریم خصوصی» است. حس حریم خصوصی انسان ها به آنها کمک می کند تا با مهارت های طبیعی و کارآمد، مرزهای عمومی و خصوصی را تعیین کنند.

مکان های کور حریم خصوصی

یک نظریه تکاملی حریم خصوصی به توضیح موانعی که افراد در حفاظت از اطلاعات شخصی خود به صورت آنلاین با آن روبرو هستند، کمک می کند، حتی زمانی که ادعا می شود که حریم خصوصی مهم است. در واقع، بین حواس انسان و واقعیت دیجیتال جدید ناهماهنگی وجود دارد. محیط آنلاین حواس ما را مختل می کند و به عنوان مثال ما متوجه نمی شویم که فیس بوک فعالیت های ما را برای ایندکس و تأثیرگذاری بر ما ردیابی می کند. یا ممکن است ندانیم که مجریان قانون از عکس‌هایی که ما در فضای مجازی منتشر می‌کنیم استفاده می‌کنند.

شاید انسان ها از حواس خود برای هشدار در مورد خطرات حریم خصوصی استفاده کرده باشند، اما این حواس هستند که وقتی می خواهند خطرات حریم خصوصی را در دنیای آنلاین شناسایی کنند به انسان آسیب می زند. به عبارت ساده تر، ما هیچ نشانه حسی آنلاین نداریم، و حتی بدتر از آن، الگوهای تاریک، که عناصر اصلی طراحی وب سایت هستند، حواس را فریب می دهند تا فضای «پرخطر» را «ایمن کنند». این به سادگی توضیح می دهد که چرا شرکت های فناوری به اصطلاح شیوه های حفظ حریم خصوصی در رسیدگی به مسائل حریم خصوصی شکست می خورند. در واقع، آنها بار درک تهدیدات حریم خصوصی را بر دوش مصرف کنندگان می گذارند.

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال

یک گزارش تکاملی در مورد حریم خصوصی نشان می دهد که اگر جامعه متعهد به محافظت از توانایی افراد برای مدیریت مرزهای عمومی-خصوصی در دوران مدرن باشد، حریم خصوصی باید در چارچوب سیستم های دیجیتال گنجانده شود. زمانی که فناوری در حال تکامل اتومبیل‌ها را چنان سریع کرد که زمان واکنش راننده به وسیله‌ای باورنکردنی برای جلوگیری از تصادفات و برخوردها تبدیل شد، سیاست‌گذاران برای ارائه پاسخ‌گویی فنی، مانند کمربند ایمنی و بعداً کیسه‌های هوا، وارد عمل شدند.

تضمین حریم خصوصی آنلاین همچنین مستلزم ترکیبی مداوم از فناوری و مداخلات سیاستی است. نگرانی های اساسی حفاظت از داده ها، مانند حفاظت از حریم خصوصی سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) و جریان انتقالی داده های شخصی، از طریق فناوری های مناسب قابل دسترسی هستند. فن‌آوری‌های افزایش دهنده حریم خصوصی مانند سرویس‌های ایمیل رمزگذاری‌شده کاربرپسند و دستیارهای حریم خصوصی هوشمند شخصی‌سازی شده که اولویت‌های حریم خصوصی مصرف‌کننده را شناسایی می‌کنند، نمونه‌های عملی هستند که می‌توانند به عنوان راهنما عمل کنند. این فناوری‌ها می‌توانند از حریم خصوصی بدون نیاز به تکیه بر جامعه مدرن برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها محافظت کنند.

منبع: گفتگو

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو