[ad_1]
در رفتن دو سیاره اورانوس و نپتون، شبیه ترین سیاره ها به یکدیگر در منظومه شمسی ما. آنها از نظر اندازه و شکل تقریباً یکسان هستند، ترکیبات و ساختارهای مشابهی دارند و حتی سرعت چرخش آنها یکسان است، اما اندازه آنها متفاوت است و رنگ آنها متفاوت است. تاکنون برخی از علما ادعا کرده اند که قادر به حل این مشکل هستند و پاسخ قانع کننده به این مشکل روشن است.
طبق گزارشات فرارو، اگر به تصاویر اورانوس و نپتون نگاه کنید، متوجه خواهید شد که نپتون سایه‌ای از لاجوردی سرسبز را ارائه می‌کند که باعث می‌شود گردبادهای قابل مشاهده قابل مشاهده باشد. از سوی دیگر، اورانوس بیشتر شبیه یک استتار سبز است که سطحی کاملاً صاف دارد. اما اگر این دو سیاره از هر نظر بسیار شبیه هم هستند، تفاوت رنگ آب بر اساس این که از کجا آمده اند؟
یک مطالعه جدید به تازگی در سرور آپلود شده است و در انتظار بررسی توسط وب سایت آرشیو ArXiv است که ادعا می کند پاسخی به این موضوع ایجاد کرده است. این تیم به رهبری پاتریک اروین، فیزیکدانی از دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، لایه‌های بیرونی اورانوس را رقیق کرده و یک پالت رنگی ایجاد می‌کند که با دوشاخه مقایسه می‌شود. اورانوس و نپتون با توجه به اندازه سیارات ما ساختارهای بسیار مشابهی دارند. یک هسته کوچک توسط گوشت، آب، آمونیاک و تکه های یخ احاطه شده است. در مرحله بعد، یک جو گازی وجود دارد که عمدتاً از هیدروژن، هلیوم و متان تشکیل شده است و در نهایت اتمسفر زائد و حاوی الکترون است. این یک بعدی نیست و تصور می شود مانند هر سیاره دیگری در منظومه شمسی باشد.
ایروین و همکارانش مشاهدات این دو سیاره را در مجاورت رصدخانه تجزیه و تحلیل کردند تا از لایه های شادی آنها نظریه های جدیدی ایجاد کنند. آنها در اثبات اینکه مشاهدات نپتون و سایه کوچکتر اورانوس در سایه یک طوفان به خوبی دریافت شده است موفق بودند. این محققان، به تعبیر خودشان، دریافتند که هر یک از دو لایه سیاره ای دارای شیمی فتوسنتزی هستند. این زمان مصادف است با این واقعیت که پرتوهای خورشید می تابد، ذرات آئروسل را به ذرات می شکنند و ذرات تولید نمی کنند. ما این پدیده را به طور معمول در سیارات دیگر و همچنین زهره، زمین، زحل، مشتری، سیارات کوتولا پلوتون و قمرهای تیتان و تریتون دیده‌ایم.
محققان این لایه را Aerosol-2 نامیده‌اند و آن را در هر یک از دو سیاره پیدا کرده‌اند که منشأ آن ابری از ابر است که می‌تواند روی کلاهک یخی نشانگر منجمد شده و تبدیل به یخ شود. اما در اورانوس تصور می شود که این لایه دو برابر نپتون است و به همین دلیل این دو سیاره را متفاوت می دانند. محققان در مقاله خود نوشتند: “از آنجایی که این ذرات جاذب به عنوان تشعشعات فرابنفش شناخته می شوند، این توصیف از UV کمتر قابل مشاهده اورانوس را توضیح می دهد و همچنین توضیح می دهد که چرا رنگ اورانوس شبیه یک انسان است. نپتون بیش از این است، زیرا ذرات نسوز که قابل مشاهده هستند تقریباً سفید هستند.”
لایه زیرین آئروسل-2 نپتون همچنین توضیح می دهد که چرا مشاهده اجرام تاریک مانند نپتون بهتر از اورانوس است. لایه عمیق تری به نام Aerosol-2 در زیر خاک به نام Aerosol-3 وجود دارد که می توان آن را دوباره تبخیر کرد و ذرات را دوباره رسوب داد. این ذرات متراکم نمی شوند و تحت کریستال های کریستالی به هیدروکلرید هیدروژن تبدیل می شوند. علامت طیفی برای این منطقه با یخ و تاریکی مساعد است. این تیم معتقد است که منطقه Aerosol-2 جایی است که منشاء ماده تاریک مانند فسیل ها و نوارها در نپتون مشاهده شده است. اگر لایه نپتون Aerosol-2 نازک تر و شفاف تر باشد، این ویژگی ها را بیشتر برجسته می کند.
با این حال، مشخص نیست که وی پس از ترک این سمت چه خواهد کرد. آنها نوشتند: “مشاهدات در مورد اورانوس و نپتون ممکن است به حل این سوال کمک کند که آیا نقاط تاریک و مناطق تاریک، مجرای بینی یا لایه تصفیه آئروسل-2 هستند یا خیر.”
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
[ad_2]
